Freyr - 01.04.1994, Page 9

Fjölskyldan á Þórustöðum: Lilja Helgadóttir, Björn Björnsson og synir þeirra Markús Þór og Magni Þór.
hafði ekki framleitt upp í búmark sitt,
máttum við ekki framleiða nema sem
nam um 130 ærgildum. Framleiðslu-
möguleikar okkar voru því strax skornir
niður um helming og því fórum við út í
loðdýraræktina.
En þegar hún hrást, hvað tókuð þið til
bragðs?
Við höfum alltaf framfleytt okkur með
vinnu utan bús. Svo höfum við alið upp
kálfa til slátrunar og á jörðinni eru nokkr-
ar æðarkollur en sölutregða er á dúnin-
um. Vorið 1991 keyptum við okkur trillu
til að skaka á sumrin.
Hvernig hefur það gengið?
Pað hefur gengið ágætlega en nú stend-
ur til setja á okkur kvóta eða fjölga
banndögum verulega.
Lilja, þú hefur unnið eitthvað utan heimil-
is?
Já, ég kenndi eitt ár í Holtsskóla, áður
en við byrjuðum að búa. Þá unnum við
bæði við skólann. Björn var ráðskona og
ég var kennari, sagði Lilja og hló. Eftir
það var ég tvö ár stundakennari við sama
skóla og við skúringar. Ég er líka með
veðurfarsathuganir fyrir Veðurstofuna
og skila þangað mánaðarlegum
skýrslum. Pað eru að vísu ekki stórir
peningar. Bjössi hefur alltaf verið beit-
ingarmaður á veturna og ég hef gripið í
það við og við þegar mikið er að gera. Að
öðru leyti vinn ég ekki utan heimilis
núna.
Björn: Beitingavinnan er stuttan tíma
að vetrinum og svo er það að breytast
núna því að nú er orðið auðveldara að fá
mannskap og þá vilja útgerðarmenn síður
ráða menn á tryggingu, heldur í akkorði,
og það er erfitt að vera í akkorði þegar
gefur kannski ekki nema þrjá daga í
mánuði.
Lilja: Þetta er svolítið ótryggt að vera
aldrei öruggur með vinnu.
En þið œtlið að halda áfram?
Já, við sjáum ekki fram á annað.
Talið barst að nýmælum í atvinnuhátt-
um og starfi atvinnumálanefnda. Ef ein-
hverjum dettur eitthvað í hug, sagði
Björn, sem ekki hefur kannski verið gert
áður, þá á sá oftar en ekki undir högg að
sækja. Það gerðist þegar menn fóru út í
loðdýrarækt, þá sögðu flestir: Petta er
vonlaust, en það var ekkert vonlaust. Það
voru fyrst og fremst stjórnvöld sem voru
okkur fjötur um fót með fastgengis-
stefnu. Ég vildi fá dönsk lán á sínum
tíma, ekki lán úr Stofnlánadeild, því það
var ekki hægt að gera neinar áætlanir
með fastgengisstefnu og 70% verðbólgu
og selja svo allt í dönskum krónum. í>að
bara gekk ekki upp.
Björn taldi að atvinnumálanefndir
Frh. á bls. 246.
„Við höfum alltaf
framfleytt okkur á
vlnnu
utan bús.“
r«*-FREYR2*l