Skátablaðið - 01.12.1959, Qupperneq 46

STRANDAÐIR
Jólasaga eitir F. W. Lucllam
■[rjrVAÐ er að? Hvers vegna eruð þið ekki
ennþá farnir?“
Það var Tom Richards, hinn ungi sveitar-
foringi sjóskátasveitarinnar í Haleham, sem
svo mælti um leið og hann hallaði sér fram
á borðstokk móðurskipsins Kittywake, og
beindi orðum sínum til skátaflokks, sem
beið um borð í litlum báti, er var bundinn
við skipshliðina. Johnny Travers, aðstoðar-
foringi flokksins, sem beið í bátnum, varð
fyrir svörum.
„Con er ekki kominn ennþá.“
„Hvar er hann eiginlega? Þið eruð þegar
orðnir tuttugu mínútum á eftir áætlun."
„Ég veit það, en við getum þó ekki farið
flokksforingjalausir, eða er það?“
„Nei, varla, en ef hann er ekki kominn
eftir tíu mínútur, þá verður þú sjálfur að
stjórna ferðinni, Johnny.“
„Allt í lagi.“
Eden Terrace og voru þar margir þekktir
sænskir skátar og má þar til nefna Sten
Tiele, sem lengi var erlendur bréfritari
sænsku skátanna.
Daginn eftir fundinn afhentum við
Franch þeim Áke Sundelin, form. svenska
scoutráded, og Ingve Flodquist, fram-
kvæmdastjóra, skátaliljuna úr gulli. Svenska
scoutrádet bauð Franch Michelsen farmiða
til Stokkhólms og heim aftur. Er B.I.S.
þakklátt fyrir slíkan rausnarskap.
Sá möguleiki hefur verið ræddur, að
skátahöfðingjafundurinn verði 1962 í
Reykjavík og þá í sambandi við 50 ára
afmæli skátahreyfingarinnar hér.
„Og Johnny. Ef þú þarft að stjórna, þá
farðu ekki seinna frá vitaskipinu en hálf
fjögur, og ílýttu þér eins og þú getur aftur
hingað. Ef þú gerir það ekki, þá kemstu
ekki aftur yfir grynningarnar á flóði, og
verður að taka á þig stóran krók út fyrir
þær, og lendir svo í myrkri á heimleiðinni.
Mundu það.“
„Já, skal gert, sveitarforingi."
Tom sneri sér að hinum flokkunum, sem
biðu á þilfarinu, reiðubúnir að taka til við
verk sín. Johnny Travers og félagar hans
voru að sinna sérstöku verki. Skátarnir söfn-
uðu bókum og blöðum fyrir mennina í liin-
um einangruðu vitum og vitaskipum, sem
voru þar úti fyrir strönclinni, og á þessu
laugardagskvöldi áttu skátarnir að heim-
sækja ytra vitaskipið, sem afmarkaði endi-
mörk hinna víðáttumiklu sandgrynninga ut-
anvert við höfnina.
Rétt í þann mund, er Tom sneri sér að
þeim tveimur flokkum, er biðu reiðubúnir
á þilfarinu, rann bátur upp að skipshlið-
inni og flutti með sér Conway Harcourt, er
í daglegu tali var nefndur Con, og var for-
ingi flokksins, sem beið við skipshliðina.
Flokksforinginn var tiltölulega nýkom-
inn í sveitina, en hafði áður starfað með
sjóskátum á bökkum Thames-ár. Hann
hafði verið flokksforingi áður, og var eldri
en flestir drengjanna. Tom hafði boðið
hann velkominn og gert hann að foringja
þess flokks, sem hann hafði hingað til ann-
azt um sjálfur, jafnhliða sveitarforingja-
störfunum.
Tom hafði glaðst yfir því að fá einhvern
104
SKATABLAÐIÐ