Skátablaðið - 01.02.1983, Blaðsíða 47

Þá hefur djóksíðan
göngu sína og vonumst við
til að skátar verði hressir í
að senda okkur efni á hana.
Það mega vera hvort held-
ur sannir eða upplognir
djókar. Við munum síðan
veita þeim skáta, sem send-
ir inn besta brandarann sér-
stök djókverðlaun, sem er
frí áskrift að Skátablaðinu,
eitt tímabil (hvílíkur húmor
- eiginlega hálfblóðugur
húmor - kannski það sé
bara blóðmör). Hverjum
innsendum brandara verð-
ur gefin stig samkvæmt sér-
stökum hláturskala, en það
er stuðull sem miðast við
innri hristing dómenda við
lestur djókanna. Þetta er
stuðullinn ,,hRikter“.
Og fyrst við erum byrjuð
á mæheiningunum. Vitiði
hvemig Disco-orka er
mæld? Hún er að sjálfsögðu
mæld í Travoltum.
Kynorka er svo auðvitað
mæld í riðum.
Sendiboðinn kom hlaup-
andi til indíánahöfðingj-
ans:
,,Ég hef tvennar fréttir
að færa. Aðrar slæmar en
hinar góðar.“
„Hverjar em þessar
slæmu?“ spurði indíána-
höfðinginn.
,,Það er hungursneyð og
eigum ekkert að éta nema
hrossatað.“
,,En hvernig em þær
góðu?“
,,Við eigum nóg hrossa-
tað.“
Enginn er verri þó hann
vökni, nema hann dmkkni.
Hvað er þetta Sigbjöm -
af hverju borðaru ekki
grautinn þinn? Er eitthvað
að honum?
- Af hverju spyrðu hann
ekki sjálfan. Hann ætti að
vera orðinn nógu gamall til
að fara fyrir sig.
- Mundirðu eftir að af-
hýða eplið áður en þú borð-
aðir það, Jónsi minn,
spurði móðirin soninn.
- Já, já, móðir mín,
sagði hinn hlíðni sonur.
Hvað gerðirðu svo við
híðið?
- Ég át það eftir á.
- Af hverju ertu svona
lítill, drengur minn?
- Ætli það sé ekki af því
að ég er hálfbróðir.
- Hvers vegna hættir þú
við að megra þig?
- Ég léttist um tvö kíló á
viku.
- Já, en er það ekki
mjög gott?
- Gott. Ertu alveg
ga-ga. Það eru 104 kíló ár
ári.
Lítill gutti var í strætó
með móður sinni og hegð-
aði hann sér frekar ófrið-
lega. Frussaði hann meðal
annars á mann sem sat þar í
næsta sæti, skirpti í hárið á
honum og á fötin hans.
Maðurinn sagði ekki
neitt, en greinilegt var að
honum líkaði margt annað
betur. Loks gat ein virðu-
leg eldri kona ekki orða
bundist og sagði við móð-
urina: ,,Af hverju bannar
þú stráknum þetta ekki?“
Þá svaraði hin unga móðir:
,,Ja, ég er nú mjög hlinnt
frjálsu uppeldi."
Það kom að því að mað-
urinn stigi af vagninum, en
rétt áður en hann steig af
sendi hann væna græna
horslummu á hina ungu
móður og sagði: ,,Ég fékk
líka mjög frjálst uppeldi.“
Svo var það læknirinn
sem hafði verið við störf í
fleiri ár, og var það fær í
starfi að hann hafði aldrei
fengið kvörtun frá einum
einasta sjúklingi. Hann var
dýralæknir.
á
Það var einu sinni lítill spörfugl,
sem ákvað að fljúga ekki suður á
bóginn, þegar haustaði. En það
kólnaði í veðri og litla fuglinum varð
kalt. Svo hann flaug af stað. En á
leiðinni lenti hann í éh og hlóðst
snjór á vængina svo fughnn féh tU
jarðar og hafnaði í húsagarði á
bóndabæ. Þar lá hann í snjónum og
var alveg að krókna þegar belja
gekk framhjá og skeit á hann. Fugl-
inn hélt að nú væri öllu lokið. En
skíturinn yljaði honum og varð hann
brátt svo kátur að hann fór að
syngja. Þá kom köttur sem heyrði til
hans, skóf af honum skítinn og át
hann.
Þessi saga kennir okkur að:
1. Sá sem skítur á þig er ekki nauð-
synlega óvinur þinn.
2. Sá sem kemur þér úr skítnum er
ekki endilega vinur þinn.
3. Ef þér líður vel í skítahrúgunni,
hafðu þá vit á því að halda kjafti.
SKÁTABLAÐIÐ 47