Skátablaðið - 01.02.1983, Blaðsíða 53

Viltu kaupa merki?
— eftirBirgi Þór Ómarsson ogÞórð Kritstjánsson
Árið 1965 ákvað Bandalag íslenskra skáta að búa til eitthvað merki sem
m.a. hefði þann tilgang að dróttskátar gætu haft eitthvað til þess að stefna
að. Viðtakendur merkisins þyrftu áður að leysa sérstök verkefni sem
fyrir þá væru lögð og væri þá hægt að sjá að þeir einstaklingar sem
merkið bæri væru þess verðugir. Þetta merki var ákveðið sem æðsta
prófmerki skáta og einnig að það yrði afhent einu sinni á ári að Bessa-
stöðum af FORSETA ÍSLANDS.
í dag má líta á greinar og lög þar
sem þetta er ennþá haldið í megin-
dráttum. Dróttskátamir þurfa að
leysa ákveðin verkefni sem em sum
nokkuð þung. Að þem loknum hafa
þeir leyst ein erfiðustu próf innan
skátahreyfingarinnar og fá fyrir
æðsta prófmerkið, sem sýnir m.a.
að þeir hafi leyst þessi verkefni.
(Eftir nafninu að dæma em engin
skátapróf erfiðari). Ekki eru allir
þeir sem lokið hafa dróttskátaferli
sínum með þetta merki svo þannig
mætti líta á að fáir útvaldir fái þetta
og séu þeir því fyrirmyndir yngri
skáta.
fleclc'i til sífIí/
,, Ef litið er á þetta sem
afhendingu á viður-
kenningu fyrir góða
frammistöðu, hvað
eru þá svona margir að
gera þama?“
„I>rjú atridi sem
skipta máli“
Bandalag íslenskra skáta er í dag
sá aðili sem endanlega fer yfir verk-
efnin og prófin og samkvæmt reglum
eiga þeir að dæma um hverjir séu
hæfir og hverjir ekki. En skoðum
máhð nánar, samkvæmt yfirlýstri af-
stöðu eins starfsmanna BÍS til for-
setamerkisins em aðeins þrjú atriði
sem skipta máh.
því niður, ef við komumst ekki upp
þá verðum við bara að brjóta tum-
inn niður.
Við þurfum að gera okkur grein
fyrir því að Forsetamerkið er ekki
heiðursmerki og þar af leiðandi ekki
aðeins veitt þeim klámstu og bestu,
heldur okkur hinum líka.
Oft hef ég heyrt pískur þess efnis
að þessi eða hin hafi ekki átt merkið
skilið. Shkt píp hef ég hingað til
látið mér sem vind um eyru þjóta,
því hver er sjálfum sér næstur. En
nú get ég ekki orða bundist því em
það kannski helst þeir sem básúna
að Pétur og Páll hafi ekki unnið til
merkisins, sem stærstan hafi
skammtinn af graut misskilningsins í
sínum haus. Em það ekki þeir sem
mest ógagn vinna merkinu, gæti ver-
ið að það séu þeir sömu sem styst
hafa gengið veg samstarfs og
bræðralagshugsunar skátastarfsins.
Það skildi þó aldrei vera.
Kæm félagar, stöldrum nú við,
hræmm upp í grautnum og rífum
niður fílabeinstuminn, það er kom-
inn tími til að sameiningartáknið
verði að því sem því er ætlað.
* Að hafa verið dróttskáti síðast-
liðin tvö ár (hvort sem starfið hefur
verið gott eða slæmt).
* Að hafa farið á grunnnámskeið
(sem er aðeins ein helgi).
* Að hafa farið á hjálp í viðlögum
námskeið (tvö kvöld).
Meira þarf ekki því dagbækur em
þannig gerðar að næstum útilokað
er að segja til um hvort megininni-
hald þeirra sé rétt.
Aftur á móti er afstaða BÍS til
afhendingarinnar sú, að þeir drótt-
skátar hvaðanæfa af landinu sem vilja
og eru að ljúka sínu dróttskátastarfi,
hittast allir á einum stað og hafa það
gott. Svo fá allir silfurmerki sem
minningu um að þessum áfanga sé
lokið og að þeir geti rölt af stað að
næsta takmarki. Öllum er boðið
sem klárað hafa þessi 2 ár og borga
þeir fyrir merkið 100 kr.
„Allir með, komið og hafið
gaman“
Viðhorf margra sem að merkinu
vinna er nær því sem stendur í lögum
og reglugerðum um forsetamerkið
en viðhorfum BÍS. Þeir lesa m.a. í
því riti sem BÍS gefur út til þeirra að
þeir þurfi að leysa þessi ákveðnu
verkefni og margir leggja í vinnu að
forsetamerkinu allan sinn metnað á
meðan aðrir gera ekkert og leggja
ekkert á sig fyrir það.
SKÁTABLAÐIÐ 53