Skátablaðið - 01.02.1985, Side 34

- verður það nýtl hlutverk „gamla Lækjarbotnaskálans"
eða fær hann að grotna niður í friði og ró
Einn er sá staður í nágrenni
Reykjavíkur sem margir skátar
eiga eflaust góðar minningar frá
en það eru Lækjarbotnar. Þar
hefur verið skátaskáli síðan 1920
og eru þeir því orðnir nokkuð
margir skátarnir sem hafa verið
Texti: Reynir Már Ragnarsson
þar í útilegu. Minningar tengjast
oft skálanum, því andrúmslofti
sem þar er og stemmingunni sem
þar myndast. Oftar en ekki halda
menn tryggð við skálann sem
minningarnar eru tengdar við.
Ljósmynd: Jón Halldór Jónasson
Líflaus og tómur með
hlera fyrir gluggum
í sumar fór ég að skoða Árbæjar-
safn og tók þá eftir litlu húsi sem
stendur skammt frá safnhúsun-
um. Eetta einmana hús reyndist
vera gamli Lækjarbotnaskálinn -
Væringjaskálinn. Hann má nú
muna sinn fífil fegri. Söngurinn er
Saga Væringjaskálans
Sumarið 1919 fór stjórn Vœr-
ingjafélagsins að leita að stað
undir fyrirhugaðan skála. Eftir
nokkra leit komst stjórnin að
þeirri niðurstöðu að Lækjar-
botnar vœru heppilegasti stað-
urinn. Þar hafði áður verið
býli, sem var áningarstaður
ferðamanna sem voru á leið
austur fyrir fjall. Bygging skál-
ans hófst snemma sumars 1920
og 5. september sama ár var
hann vígður þótt byggingunni
væri ekki að fullu lokið. Fáni
var þá í fyrsta sinn dreginn að
hún á stönginni við skálann.
í byrjun voru hliðarveggir
skálans hlaðnir úr grjóti og
torfi, en það þótti slæmt til
lengdar og voru því hlöðnu
veggirnir rifnir burt. Sumarið
1929 var byrjað að girða lóðina
kringum skálann og gróðursett
voru tré og aðrar jurtir. Þessu
verki var lokið 1931. Skálinn
kostaði alls uppkominn nær
7000 krónum.
34 SKÁTABLAÐIÐ