Skátablaðið - 01.02.1985, Side 37

undirmarkmið með eigin leiðum,
þannig að ef litið er á hreyfinguna
í heild er hún vita stefnulaus. Og
grey veslings „gömlu“ skátarnir,
samkvæmt lögum er starf þeirra
gjörsamlega markmiðslaust.
Á öðrum stað í lögunum er tek-
ið fram að ein leið til að ná mark-
miði skátastarfs sé hópvinna, en
hópvinnu er ætlað að þroska sam-
starfshæfileika og tillitssemi.
Má ekki eins líta á að með flokka-
starfi (hópstarfi) sé verið að drepa
niður frumkvæði, virkni og
ábyrgð hjá öllum meðlimum í
flokki og sveitarráðinu og þannig
upp stigann - nema hjá foringjan-
um. Ég hef starfað með mjög
mörgum sem þannig drottnuðu
yfir hópnum og drápu frumkvæði
og virkni og ábyrgðartilfinningu
hópmeðlimanna þannig að hópur-
inn staðnaði eða leystist upp.
Mjög margir foringjar innan BÍS
eru eitilharðir Hitlerar sem hafa
hlutina eins og þeir vilja hafa þá
og enginn getur neinu um breytt.
Pannig að hópstarfið sem talin
er leið að markmiði BÍS gæti eins
verið leið að vel skipulögðum Ný-
nazistaflokk, sem ég býst við að
myndi setja sér svipuð markmið
og BÍS, því að ef hópstarf er ekki
lýðræðislegt þá drepur starfið
niður sjálfstæði allra einstaklinga
nema foringjans. Slík eru einmitt
einkenni Nazismans þar sem vilji
allra einstaklinga er beygður að
vilja foringjans og skoðanir hans
eru þær einu réttu. Tengsl milli
markmiðs og leiða eru því alls
ekki skýr og leiðirnar gætu átt við
allt annað markmið. En það eru
ekki bara lögsett markmið BÍS
sem gaman er að kroppa í:
Skátabúningurinn
Skátahreyfingin á sér forláta bún-
ing sem mjög fáir þora að nota
nema þeir séu í hópi margra
skáta. Hvað ætli það séu margir
sem hafa falið skátabúninginn á
leið heiman frá sér og á skátafund
eða hafa hreinlega ekki viljað
nota hann? Og þeir skátar sem
nota hann geta bara alls ekki
komið sér saman um hvernig
hann eigi að vera þrátt fyrir bún-
inga- og merkjareglugerð BÍS,
sem á hinn bóginn má lengi deila
um. Hvar er hið fræga og mikla
sameiningartákn? Hvert er eigin-
lega markmiðið með skátabún-
ingnum ef þannig er í pottinn
búið?
Skátabúningurinn er eitthvað sem
flestir flagga bara á hátíðis- og tilli-
dögum. Skrautsýning út á við.
Markmiðið er því að halda í gam-
alt andlit, því allir voru í skáta-
búningi í gamla daga. Athugið að
grundvöllur skátahreyfingarinnar
er byggður á breskri þjóðfélags-
gerð frá því um 1900 (skátabún-
ingur = einkennisbúningur her-
manna). Nokkrum árum seinna
var skátahreyfingin flutt yfir á ís-
lenskt bændaþjóðfélag ekkert
breytt (Trönubyggingar í trjá-
lausu landi, einkennisbúningur
hermanna í herlausu landi, stutt-
buxur og skyrta á ÍSlandi). Enn
þann dag í dag er byggt á ná-
kvæmlega sama grundvelli, þó
svo að margar forsendur hans,
svo sem þjóðfélagsgerð séu allt
aðrar. (Enn byggjum við úr
trönum). Skátabúningurinn hefur
verið notaður eins og þjóðbún-
ingur til að minna á gamla tíð.
Skátarnir loka augunum fyrir því
að tíðin sé önnur.
Ég er þeirrar skoðunar að eitt
helsta markmið skátabúningsins
ætti að vera sameining hreyfingar-
innar. Það er markmið með öllu
sem á að sérkenna einstaka hópa.
(T.d. íþróttabuningur, pönkbún-
ingur, breakgalli, x-b merki o.fl.).
Slíka sameiningu tel ég vera af
hinu góða, en ég vil að búningur-
inn geti þá höfðað til sem flestra,
og hentað við mismunandi
aðstæður t.d. nærbolur, háskóla-
bolur, skyrta, lopapeysa, yfir-
höfn, pils, stuttbuxur, ullarsokk-
ar, jakkaföt, bindi, skór, belti
o.fl. Skátar ættu því að geta
klæðst skátabúning við hvaða að-
stæður sem er. Ég er ekki að tala
um að enginn geti orðið skáti án
þess að eiga fullan skáp af skáta-
klæðum, heldur að ef maður þarf
SKÁTABLAÐIÐ 37