Sameiningin - 01.12.1910, Blaðsíða 7

295
klukkurnar kalla menn saman til að minnast þess, að
Kristr fœddist í fátœktinni miklu.
Einu sinni var manni unaðr að því að fá vinar-
kveðju á jólaspjaldi. Þá var vinar-þelið manni fyrir
mestu. Þá var auðvelt að g’leðja oss um jólin. En þá
vorum vér líba fátœkir einsog Kristr og — barnalegir.
Bezta lifandi Ijóðskáld þessa lands, James Whit-
comb Biley, segir í hugnæmu ijóði: „Le’s go avisitin’
back to Grigbyrs Station, back where we ust to be so
happy and so poor.“
Gott fyrir marga að fara kynnisferð í huganum
um jólin lieim þangað sem maðr var farsæll og fátœkr.
é * *
Gjafir — margar gjafir, en—fáir gjafarar. „Gjaf-
aralaus gjöf“—svo er um marga gjöf, sem keypt er, send
er, en enginn gjafari fylgir. Hvað gefr maðr um gjöf
án gjafara? Margr gefr, en gefr þó ekki —fylgir ekki
sjálfr með. Tómar gjafir tæma, en fylla ekki, hjartað.
Það, sem mestu varðar, er það, að gefa sjálfan sig.
Gefa sjálfan sig í jólagjöf.
Gefa sjálfan sig liverju litlu barni, sem leikr sér,
hoppa með því, syngja með því, segja því sögur, fylla
sálu þess saklausri gleði, svo vakandi lilæi það og sof-
andi brosi það, og ekkert í lífinu þekki það annað en sól
og vor og söng og elsku.
Gefa sjálfan sig vinnunni, ekki með nauðung sem
þræll, heldr fúslega og lijartanlega sem frjáls maðr, er
engum lýtr öðrum en konungi lífsins, sem tœkifœrin
gefr til að vinna og vaxa. Gefa herðar sínar undir
byrðina, sem létta þarf; gefa hönd sína liverju fyrirtœki,
sem framkvæma þarf; gefa huga sinn liverri hugsun,
sem hugsa þarf; gefa rödd sína til framhvatningar
hverri tilraun, sem til umbóta liorfir. Gefa starfskraft
sinn óskerðan liverju góðu verki.
Gefa sjálfan sig sannleikanum, sem smásaman lyftir
blæju frá andliti og sýnir sig sálum mannanna. Gefa
sjálfan sig í æfilangt stríð móti lygi og villu. Gefa sann-