Sameiningin - 01.12.1910, Blaðsíða 8

296
leikanum liug, lijarta og tuugu.
Gefa sjálfan sig lífinu, en aldrei dauðauum, né liálf-
systur haus örvæutingunni. Sjá með hverjum nýjum
degi meira og hetra líf. Trúa á sigr lífsins, og vita þar
livarvetna höll rísa sem lirevsi hrynr. Gefa sig eilífu
lífi.
Gefa sjálfan sig œttjörðunni, og leggja sig fram til
þess að fylla þar dalverpin, lægja liálsana, gjöra krók-
óttu vegina beina' og þá hrjóstrugu slétta. Gefa þjóð
sinni hjarta sitt, ]íf og blóð.
Gefa sjálfan sig guðs ríki. Gefa sig allan við því
að útbreiða jólaríkið um jörðina. Fara með jólasöng
englanna um frið á jörð út á meðal mannanna. Boða
trúna á frelsarann syndföllnum mönnum. Segja það
sorgmœddum sálum, að í dag sé þeim frelsari fœddr.
Leggja fram beztu krafta sína í þarfir ldrkju Krists.
Gefa söfnuðinum návist sína hvern helgan dag.
Gefa sjálfan sig. Gefa sjálfan sig allan. Gefa
sjálfan sig í ótal-margar jólagjafir. Gefa sjálfan sig
hverjum, sem þarfnast: ríkurn mönnurn og fátœkum,
vinum og ókunnugum, eklci aðeins skylduliði sínu 0g
félögum, þeim er við borð manns sitja, lreldr einnig
hverjum þeim, sem mœtir manni á veginum. — Gefa
mönnunum bróðurhönd, en guði hjarta sitt í jólagjöf.
Gefa sjálfan sig einsog guð gaf sjálfan sig urn jólin.
B. B. J.
JÓLA-LJCSIÐ.
Eftir séra N. Steingrím Þorláksson.
Nær er mér að halda, að bjartara liafi aldrei verið
yfir íslenzkri alþýðu, en einmitt á jólunum, þótt stytztr
sé þá dagr og myrkrið mest í náttúrunni. Þá var há-
tíðar-bragrinn mestr, gleðiblærinn sjáanlegastr, og
ljósadýrðin í kirkjum og heimahúsum mest. Allir áttu
þá að eiga ljós. Enginn mátti verða útundan. Það
gekk næst því að vera matarlaus — að vera ljóslaus á
jólunum.