Sameiningin - 01.12.1910, Side 11

299
inn látið hvert skeið tímans, sem líðr, vera mikilsvert
fyrir þroska ríkis lians. Og vér, sem allir erum ófrjó-
söm qg visin tré, þegar borið er saman við það, sem
skylda stendr tiþ ættum að læra að líta á livert nýtt ár,
sem vér fáum að lifa, einsog eitt ár tili er oss er veitt,
ef verða mætti, að vér bærum meiri og betri ávöxt.
Hvorki einstaklingar né mannfélags-hópar mega því
beldr gleyma því, að beri þeir lítinn eða engan ávöxt,
spilla þeir aðeins jarðveginum.
Þetta liðna ár befir á margan hátt verið blessunar-
ríkt ár fyrir kristnina. Einkuin má geta þess, hvernig
meðvitundin um það hefir þroskazt, að aðal-hlutverk
kristninnar sé að lilýðnast síðustu skipun frelsarans um
að flytja gleðiboðskapinn allri skepnu. Aukinn skiln-
ingr á þessu og aukin framkvæmd í verki liéldust í liendr
í kristninni á nítjándu öldinni. 0g bvert árið, sem liðið
hefir af þessum fyrsta ártaug tuttugustu aldar, hefir
miðað þessu áfram að mun. I þessu tilliti hefir liið liðna
ár að mörgu leyti verið merkisár. Albeims-kristniboðs-
þingið, sem haldið var í Edinborg á Skotlandi frá 14. til
23. Júní, er eitt af merkilegustu þingurn í sögu kristn-
innar. Þúsundir manna frá öllum kristnum löndum
voru þar saman komnar — ýmist erindsrekar eða gestir
—til að íhuga afstöðu kristninnar við hinn ókristnaða
keim. Andi sá og áhugi, sem einkenndi ])ingið, spáði
líka, vel fyrir því, að framkvæmdir muni aukast að mun
í máli þessu. Þar kom fram svo lifandi og ákveðinn
vitnisburðr um fasta trú á boðskap kristninnar, hinn
sögulega og upprunalega, frá mönnum í ýmsum löndum,
að það hlýtr að vera til mikillar trúarstyrkingar fyrir
alla, sem ef til vill um of líta á skuggahliðarnar á lífi
nútíðarkristninnar, og freistast því hœglega til að varpa
frá sér djörfung og liugrekki. „Sam.“ hefir flutt hina
frægu rœðu Bryan’s við það tœkifœri. Það er þriðja
alheims-þingið, sem fjallar um þetta mál. Fyrsta þing-
ið var lialdið í Lundúnum árið 1888, og það annað í New
York árið 1900. En þetta síðasta var bæði fjölmennast