Prentarinn - 01.01.1967, Blaðsíða 12

Lofsöngur til
prentlistarinriar
Eftir Þorsteín Halldórsson
Úr hásal guða heilög máttarorð
með hljómagný um reginmyrkrin dundu,
úr djúpum lyftust himnar, höf og storð
og hátíð lífsins brann á sæ og grundu.
Og fyrstu orðin voru: Verði ljós!
— því vizkugeislar djúpin skulu brúa —
og síðan ómar eilíft sigurhrós
um orðsins mátt svo vítt sem hugir fljúga.
I annað sinn fór leifturblik um lönd
og ljósið rauf hin myrku ský í sundur, —
á hærri leiðir lyftist mannsins önd, —
því letruð hugsun var hið mikla undur.
Frá Gutenberg ber ljómann langt og hátt,
sem lýsir meðan fjöll á jörðu standa.
I glæsta sali, líka’ í hreysi lágt
ber listin fræga verk hans snilldaranda.
Því bókin, hún er æðsta afrek manns.
I öllu prenti er dularmáttur falinn.
Það færir andans auð til sérhvers lands
frá efsta tindi nið’r í lægsta dalinn.
Og eilíft hrós skal hljóma þeirri list,
sem hugann leiðir upp til furðustranda
og hefur ætíð varðað veginn fyrst
í vizkuleit og framsókn mannsins anda.
Þ. H.
Þorsteinn Halldórsson í rœðustól á 70 ára afmœlis-
hátíð H.Í.P.
I’RENTARINN