Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Qupperneq 53

ABRAHAM BURT
33
við kríuegg; hvernig hann kom
heim aftur rétt fyrir dögunina
dauðadrukkinn í faðmi Abrahams,
því að Abraham bar hann heim
í fanginu: hvernig Abraham bjó um
hann á legubekk í setustofunni og
breiddi ofan á hann stóran bjarn-
arfeld, sem lá á gólfinu; og hvern-
ig Abraham að síðustu klappaði föð-
urlega ofan á hann og sagði í
dimmum og djúpum bassaróm, sem
hljómaði eins og líkhringing:
“Sofðu nú vært, vinur Hoss, in sæ-
cula sæculorum. Amen!”
Þá var ein sagan um það, með
hvaða hætti að Abraham kom öll-
um vinnuveitendum við gullnám-
una í Tangier til að hækka laun
verkamannanna. — Málmnemunum
Þar hafði lengi þótt laun sín lág,
eins og von var, því að flestir
þeirra unnu tíu klukkustundir á
Úag fyrir einn dollar og tuttugu og
fimm cents — og jafnvel fyrir einn
ðollar. Þeir skutu á fundi eitt laug-
ardagskvöld, buðu þangað námu-
eigendum og báðu þá um hærri
laun. Daníel Hoss hafði orð fyrir
vinnuveitendum og taldi það óhæfu
mikla að menn skyldu vera að biðja
um hærra kaup við námuna, þar
sem það lægi í augum uppi að nám-
an gæfi svo lítinn arð, að eigend-
ur hennar hefðu minna en ekkert
nfgangs kostnaði. Og hann lauk
máli sínu með þeim orðum: að
engum væri unt að ná blóði úr
■steini. — Þá stóð Abraham upp og
Kiælti: “Við verkamenn vitum það,
vinur Hoss, að blóð fæst ekki úr
steini, en hitt vitum við líka, að
guli fæst úr grjóti. Og eg trúi því
að í þinni námu sé svo mikið gull,
að vel megi hækka laun okkar. að
einhverju leyti; eg trúi því, að
málmæð sú, er við fundum þar fyr-
ir skömmu, sé ein sú ríkasta, sem
hér hefir fundin verið í langa tíð;
og eg trúi því líka, að málmnem-
ar þínir, vinur Hoss, muni unna
þér þess að hafa stóran hag af
þeim fundi. Ög eg trúi —”
Þá tók Daniel Hoss fram í og
sagði:
“Hættu nú, faðir Abraham! Eg
veit það mikið vel að trú þín er
mikil. Að vísu flytur hún ekki fjöll,
en hún gæti breytt grjóti í gull, ef
því væri að skifta. Og nú skal þér
verða að trú þinni. Því eg lofa því
hátíðlega að eg skal hækka laun
drengjanna, sem hjá mér vinna,
um 25 cents á dag, og vil eg svo
ekki heyra meira um þetta mál.”
Allir hinir námueigendurnir létu
nú í ljós, að þeir vildu fúslega
fylgja dæmi Daníels Hoss og hækka
laun sinna verkamanna á líkan hátt
og hann. Var þá fundi slitið og
fóru málmnemarnir glaðir og á-
nægðir heim til sín um nóttina, því
þeir vissu að Daníel Hoss stóð alt
af við orð sín. Og allir voru sam-
mála um það, að það væri Abra-
ham að þakka, að mennirnir fengu
þessa launahækkun, sem ekki þótti
svo lítil á þeim árum. — Eftir þetta
var hann álitinn málsvari og vel-
gerðamaður máJmnemanna í Tan-
gier og í hávegum hafður af öll-
um, sem nokkur kynni höfðu af
honum.
Flestir eða allir í Tangier höfðu
það álit á Abraham Burt, að hann
væri dularfullur maður, og maður,
sem ekki væri vert að styggja að
raunalausu. Fólk þóttist vita til
þess, að hann hefði átt betri daga,