Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 67

bréf frá stephani g. og sigfúsi blöndal
49
°g Ófeigi. Það bætir „mannlífið“ að
gera þeim „aðvart“ sem urðu manni
úl greiða, svo Iþeir viti, að maður
viti það með þeim.
Síðar getum við ráðgert um ferð
þína hingað, ef af getur orðið —
°g þér yrði óhætt að leita til Ófeigs
eða Jóns væri ég ver við látinn en
þeir. Báðir eru þeir „ósinkir" til
góðs og greiða. Svo nem ég staðar
við bréfið þetta sinn, því enn er ég
sfkastasmár við þesskonar — Hefi
ekki getað hrundið „ræfilshætti"
vanheilsu minnar vel af mér enn
Sem komið er og er alltaf „mérhlíf-
inn".
Vinsamlega,
Stephan G.
Bréf frá Sigfúsi Blöndal
íil Stefáns Einarssonar
16. júní 1948.
Kæri vinur:
Þökk fyrir bréf þitt dags. 6. júní.
■^ér þótti mjög vænt um það,
treysti þér manna bezt til þess að
daema af sanngirni um kvæði mín,
°S þykir auðvitað sómi að því að
þú telur kvæði mín þess verð að
geta um þau í íslenzkri bókmennta-
sogu ■— ég segi eins og Horatius
sálugi á sínum tíma:
Quod si me lyricis vatibus inseres
sublimi feriam sidera vertice.
En enginn er dómari í sinni eigin
s°k, 0g mér eins og öðrum hættir
sjálfsagt til þess að líta öðruvísi á
^væði mín en öðrum. Mér dettur
®kki f hug að jafna mér við þá sem
Ýpst og hæst hafa náð í okkar
jóðaskáldskap, og óvíst tel ég hvaða
ahrif mín kvæði kunna að hafa á
aðra. Ef til vill er ég fullmikill
kosmopolit; það er nokkuð til í því
sem Jakob Smári einu sinni sagði
við mig: „Hvort kvæðin yðar ná
alþýðuhylli er ég ekki viss um“, —
„þér eruð svo ólíkur öllum öðrum
íslenzkum skáldum". Nú, — ég er
ánægður ef fer um mig, eins og
Landor sagði um sig: „I shall dine
late, but the dining room will be
well lit and the guests few and
select.“ Og ég hef átt því láni að
fagna að sönn íslenzk góðskáld hafa
metið kvæði mín. Sigurður Sigurðs-
son frá Arnarholti var á sínum tíma
að eggja mig til að gefa út kvæða-
bók — ,Jþú átt að safna kvæðunum
þínum, nú eru þau dreifð, en það
er merkilegi hvað maður man þau."
Hannes Hafstein hældi mikið
fyrstu kvæðum mínum í Sunnan-
fara og skrifaði ítarlega um Droitn-
inguna í Algeirsborg (í Þjóðólf eða
Lögréiiu?) og hældi kvæðunum þar,
ef til vill meira en þau áttu skilið.
En einna vænst þótti mér um nafn-
Jausa vísu, sem mér var send í
Rvík skömmu eftir að bókin kom
út:
Er ég las þitt ljóðakver
ljóst varð anda mínum,
að afturgenginn Grímur er
í gullkornunum þínum.
Ég hef aldrei getað með vissu
fengið að vita hver höfundurinn
var. Nú hef ég sent Ragnari Jóns-
syni í Rvík handrit af nýrri kvæða-
bók, Sunnan yfir sæ, og er ætlazt til
að hún komi út í haust.
Orsökin til þess að ég orti „Drottn-
inguna í Algeirsborg" er einkenni-
leg. Veturinn 1897 í febrúar-marz