Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Side 51

DAGBÓKARBROT
33
tók engan þátt í því. Það voru þrum-
ur og eldingar um kveldið.
Þegar snjóinn tekur er járnbraut-
arvinnan búin og lítið um aðra
vinnu. „ ... Ég vann hjá Helga Jóns-
syni við girðingar.... Vann í kring-
um búðina hjá Hudson Bay.... Við
B. S. Lindal fórum að leita að
yinnu. Gerðum „Stræk“ uppá $2.50
a dag og fengum það við grjót-
vinnu, átta tíma á dag....
•.. Við lögðum upp heill hópur
ísl. frá Winnipeg suður til Pembina
til að heimsækja landa í Dakóta 4.
júlí. Við fórum á „traininu“ til
»Pembina“ og þaðan upp til fjalla.
^erðin frá Pembina til Cavalier
gekk mjög seint en slysalítið. Þá
var mikið ort og mörgu logið. í fél.
v°ru þessar heiðurspersónur: Helgi
Jónsson, Guðrún Jónsdóttir, Árni
■^riðriksson, B. S. Lindal, B. Lindal,
P- S. Bardal og Sigríður Jónsdóttir.
^ór gistum í Cavalier um nóttina,
yg héldum svo áfram ferðinni upp
1 Víkina. Þar var all mikið um
dýrðir: Ræðuhöld, söngur, dans,
ilúnur, át og drykkja. Ég gjörði þar
eugar fígúrur nema glíma.... Við
tórum heim 6. júlí á „traininu“,
Petta var góð skemmtun. Þennan
ttiánuð gjörðist lítið, ég var af og
að bólusetja landa mína. Vann
stundum aðra vinnu. Veðuráttan
Vai' heit og vot.
, Ágúst mánuður 1882.... Ég var
ýudst að bólusetja eða vinna við að
era vegglím allan þennan mánuð.
íðin ákjósanleg að öllu leyti. Ýmis-
e§t smávegis ber til tíðinda, svo
Sem samræður við stúlkur og ganga
ut með þeim stökusinnum etc. Ég
haíði heldur lítið uppúr tímanum,
en vinnan létt, svo ég var hreint
ódrepinn eftir þennan mánuð.
September 1882. — Ég vann við
að bera vegglím til hins níunda.
Kveldið áttunda byrjaði ég að vaka
yfir Birni Sæmundssyni, sem þá var
búin að liggja í viku í „Typhoid
fever“ og var þungt haldinn.
Afmælisdaginn minn var ég að
leita læknis fyrir Björn og snúast
í kring um hann.... Leiðinda vinna.
... Ég sat hjá Birni allan þennan
mánuð. Reyndar leiðinda vinna og
ekki fín...
1. okt. 1882. — Björn fór fyrst í
föt í dag, en Kristján Pétursson þá
búinn að liggja nálægt viku. Ég
tók þá við að passa hann til hins
fimmtánda, þá klæddist hann. Það
var dynjandi rigning allan daginn,
krapa hríð um kveldið og snjóaði
um nóttina. 16. okt. — Sól, norðan-
gola og kuldi. Ég að leita að vinnu
en fann enga.
17. okt. — Sama veður, sama
vinna.
Hér lýkur Dagbók Páls Bárdals
og hvað þá hefur tekið við verður
maður að geta sér til. Líklega hafa
næstu mánuðir og jafnvel ár verið
eitthvað svipuð. Páli hefur samt
ekki alltaf gengið illa, því að hann
varð lánsmaður og sómi íslenzka
þjóðarbrotsins hér í Winnipeg, og
vita þeir það bezt, sem voru honum
kunnugir.
Dagbók hans er sýnishorn af
fyrstu árum íslendinga hér í Vestur-
heimi og hvernig þeir með dug og
dáð yfirstigu erfiðleikana.