Vísir - 24.12.1938, Blaðsíða 22

20
VlSIR
GLEÐILEG JÓL! GLEÐILEG JÓL!
Æi S 0 F F í U fí Ú Ð. J|i
Iíolaverslun Guðna & Einars. ð&L&jl S. Jóhannesdóttir.
GLEÐIIÆG JÓL!
Sigurður Kjartansson.
(3)
f§>
GLEÐILEG JÓL!
Reiðhjólaverksmiðjan Fálkinn.
<§?

GLEÐILEG JÓL!
Iilæðaverslun
Andrésar Andréssonar
luf.
itioat
« tt
sr it
u it
8 it it
i! GLEÐILEG JÓL! 8
'A g
Sr tí kr tt
Cr p Versi Drífandi. o o
Í5 /1 «
5? ii
aÍÍIíÍ iíiíiíiíií iíiíiíií^íiíií/íií iíiíiíiíií iíiíií

GLEÐILEGRA JÓLA
!
óskar ölluni viðskiftavinum sínum
Verslunin Egill Jacobsen.
@__________l________________Ig)
GLEÐILEG JÓL!
Prentmyndagerðin
Ólafur. J. Ilvanndal.
IBflHHBINHKHaBBaBHBI
GLEÐILEG JÓL!
Skóbúð Reijkjavikur.
iKBiiBDBamaaiin
GLEÐILEG JÓL!
PÉTUR KRISTJÁNSSON.
aldir upp við .... Hinn örlaga-
ríka dag aðvaraði eg hann, sagði
við hann, að ef hann ]>væi
hendur sínar, myndi hann gera
nafn sitt ódauðlegt og jafnframt
fyrirlitið. Eg sé liann fyrir liugj-
skotssjónum minum, gildvaxinn
myndarlegan mann, ímynd hins
virðulega yfirvalds, klæddan
rauðbryddri purpuraskikkju. í
augsýn hins æpandi mannfjölda
lýtur liann yfir silfurskálina,
sem krjúpandi þræll réttir að
honum. Vei! Vei! Ef liann hefði
að eins gefið orðum mínum
gaum — ef það hefði verið vilji
skapara allieimsins — þá myndi
heimurinn lita öðruvísi út
núna.“
Hann andvarpaði, er hann
lauk máli sínu, og það var eins
og álieyrendur hans bergmál-
uðu andvarpið. En svo var eins
og töfrahjúpnum væri lyft og
fólk fór að tala saman. De Baz-
ancourt notaði tælcifærið til að
hvísla nokkrum orðum i eyra
greifafrúarinnar.
„Það getur vart verið hinn
guðdómlegi vilji, að menn
stynji í hlekkjum, sem menn
hafa sjálfir smíðað. Endalokin
hljóta að vera nærri.“ Rödd
hans var alvarlegri og ástríðu-
fyllri en nokkru sinni fyr.
„Lausnarstundin lilýtur að vera
nærri fyrir þær manneskjur,
sem þjást undir kúguninni. Að
flýta fyrir þeirri stund, væri
göfugasta verk, sem nokkur
maður gæti tekist á hendur.“
Hún horfði á hann með hin-
um barnslegu, bláu augum, sem
oft iiöfðu orsakað einvígi, og
þau voru kringlótt af undrun
og aðdáun.
„Þér komið mér algjörlega á
óvart, herra minn. Þessar til-
finningar — meðaumkvunin
með þjáningum mannkynsins
66
Hún er að narta i agnið, imgs-
aði hann. Svo selti liann upp
sakleysissvip og sagði. „Eg er
ef til vill ekki eins grunnhygg-
inn og innantómur, eins og
menn lialda, og eg er heldur
ekki svo stokktroðinn af hugs-
unum um forrétlindi mín, að
eg geti ekki séð óréttinn og
grimdina, sem fjöldinn er lieitt-
ur. En fyrirgefið mér, að eg fór
að fara út í aðra sálma.“
„Það gleður mig, að þessar
tilfinningar bærast í brjósti
yðar,“ sagði hún lágt. „Eg her
enn meiri virðingu fyrir yður
en áður.“
Hann álcvað að nota þetta
tækifæri hetur. Hvaða maður
gat verið án þessara tilfinninga?
Það væri kominn timi til þess,
að menn gerði með sér banda-
i