blaðið - 06.05.2006, Blaðsíða 20

LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2006 blaöiö
20 I
Hef alltaf treyst á innsœi
%
„Þetta er ekki bein ævisaga því ég
á eftir að lifa svo margt,“ segir
Margrét Frímannsdóttir, þingflokks-
formaður Samfylkingarinnar, en
hún er að vinna að bók sem Þórunn
Hrefna Sigurjónsdóttir skráir. „Ég
féllst á að láta skrá sögu mína vegna
þess að ég kem úr litlu þorpi úti á
landi, er ekki langskólagengin og átti
þann draum að til yrði flokkur eins
og Samfylkingin, flokkur vinstra
megin við miðju sem hefði skynsem-
ina að leiðarljósi. Ég var svo heppin
að fá að leika eitt aðalhlutverkið í
því. Mig langar til að segja þessa
sögu frá mínu sjónarhóli séð.“
Þú ólst upp á Stokkseyri og ert kjör-
barn. Fannstu fyrirþví sem barn að
þú vcerir kjörbarn?
„Ég fann fyrir því en ekki gagnvart
þeim sem ólu mig upp sem voru
amma mín og Frímann maðurinn
hennar á Stokkseyri. Ég fann fyrir
því að ég var Hannesdóttir en mað-
urinn sem ég umgengst daglega sem
pabba var Frímann. Þau mamma og
pabbi voru eldri en foreldrar flestra
vinkvenna minna en ég naut mikil
atlætis hjá þeim og fékk mikla at-
hygli. Ég gat rætt allt við mömmu
mína. Pabbi var að mestu laus við
barnauppeldið en ef það þurfti að
beita sér sérstaklega við mig, sem
var mjög sjaldan, þá var ég send inn
á skrifstofu til hans. Það háði mér
ekki að vera kjörbarn að öðru leyti
en því að ég var stundum hrædd um
að mér yrði skilað. Áslaug mamma
mín bjó í Reykjavík og þegar ég gisti
hjá henni var ég hrædd um að hún
myndi taka þá ákvörðun að halda
mér. Okkar samband var alltaf
ágætt og við urðum nánari eftir því
sem ég varð eldri. Pabba mínum
kynntist ég ekki fyrr en á þrítugs-
aldri en hann dó stuttu seinna. Eg
hef kynnst föðurfólkinu mínu og
fell inn í þá fjölskyldu eins og ég hafi
alltaf verið þar.“
Þú hefur sem stjórnmálamaður haft
mikinn áhuga á aðbúnaði fanga.
Frímann var fangavörður á Litla-
Hrauni. Hvaða viðhorfhafðirðu sem
barn tilfangelsa?
„Ég ólst upp við það að ef fólk bry ti
af sér og hefði fengið sinn dóm og
afplánað þá væri það búið að taka
út sína refsingu. Samfélagið ætti
síðan að gefa því annað tækifæri.
Fangelsið var hluti af daglegu lífi
mínu vegna þess að pabbi vann þar.
Það var aldrei nein hræðsla eða ógn
sem fylgdi því i mínum huga. Ég
kynntist snemma því viðhorfi að
fangelsi ætti að vera betrun en ekki
geymslustaður. Fangarnir sem ég
þekkti unnu stundum í frystihúsinu
og borðuðu heima hjá okkur í há-
deginu og hjálpuðu stundum til við
girðingarvinnu. Þetta voru yfirleitt
ágætismenn. Stundum kom pabbi
heim með fanga sem voru í mik-
illi andlegri lægð og það var hjálp
fyrir þá að komast út fyrir fangelsið.
Hann sinnti föngunum mjög vel og
átti trúnað þeirra margra.“
Vonbrigðin í póliltíkinni
Þú ert ekki langskólagengin, hefurðu
fundiðfyrirskorti á menntun ístarfi
þínu sem stjórnmálamaður?
„Ég væri að ljúga ef ég segði að ég
hefði ekki fundið fyrir því. Fyrstu
árin mín í pólitík þurfti ég að leggja
mikið á mig til að læra efnahags-
hugtök og eðli ríkisfjármála. Þetta
BkM/frikki
hefði kannski legið miklu opnara
fyrir mér ef ég hefði verið langskóla-
gengin. Ég fann líka stundum fyrir
því þegar ég var að vinna mér sess
sem stjórnmálamaður að það var
ekki bara talin galli að ég væri kona
heldur að ég væri líka ómenntuð
kona.“
Heldurðu að þessi skortun á skóla- <j
menntun hafi gert að verkum að þú
treystir meira á innsœi en þú hefðir
kannski annarsgert?
„í pólitík hef ég alltaf treyst á inn-
sæi. Ég held að ég hafi gott pólitískt
nef og eigi auðvelt með að lesa í pól-
itískar aðstæður hverju sinni. Svo
hef ég lagt á mig mikla vinnu til að
læra þá þætti í stjórnmálum sem ég
þekkti ekki nógu vel. Allan þennan
tíma hef ég verið að læra. Það hefur
aldrei hvarflað að mér í mínu pólit-
íska starfi að ég væri það vel að mér
að ég þyrfti hvorki að leita mér að-
stoðar né álits annarra. Mér finnst
afar gott, í öllum tilvikum að leita
til sérfræðinga og af því hef ég lært
mjög mikið.
Hefurðu oft orðið fyrir vonbrigðum
í pólitísku starfi með samherja sem
þérfinnst hafa brugðist?
Já, ég hef orðið fyrir vonbrigðum
en kannski ekki oft. Þegar ég var
kosin formaður Alþýðubandalags- :
ins vissi ég að ég ætti ekki stuðning
alls þingflokksins. En það olli mér
vonbrigðum að menn sem unnu
með mér eftir kjörið vildu ekki
koma fram við mig eins og formann
heldur öktuðu sem formann mann-
inn sem þeir höfðu kosið.
Vissulega varð ég líka fyrir von-
brigðum á sínum tima þegar menn
sem ég taldi samherja mína í pól-
itík vildu ekki taka þátt í myndun
Samfylkingarinnar. Ég varð fyrir
vonbrigðum þegar sterkir stjórn-
málamenn og miklir karakterar úr
Alþýðuflokki og Alþýðubandalagi
hurfu til starfa í sendiráð í stað þess
að halda áfram að berjast. Það fannst
mér vont. Þeir voru ekki að svíkja
mig en þeir voru að svíkja það sem
við stóðum fyrir og það pólitíska afl
sem við vorum að móta. Svo kjósa
þeir jafnvel að koma aftur, núna
þegar allt er komið í fastar skorður
og flokkurinn kominn með yfir 30
prósent fylgi.“
Af hverju heldurðu að þessir sterku
stjórnmálamenn hafi ekki viljað
vera með?
„Þeir höfðu kannski ekki trú á
verkefninu og vildu ekki vera með
í tapliðinu ef verkefnið mistækist.
Þeir vilja hins vegar vera með núna,
í sigurliðinu og það er gott.“
Það erfiða og sára
Víkjum að þér sjálfri. Það er sagt að
veikindi og skilnaður sé með því al-
versta sem hendifólk. Þú hefur reynt
hvort tveggja. Er skilnaður eins erf-
iðurogsagt er?
„Já, það er erfitt að skilja. Ég er
viss um að flestir sem skilja ætla
L'í-L. .' 4
Innréttingar i öll herbergi heimilisins.
Fagleg ráðgjöf og giæsilegur sýningarsalur.
KJKE
^ DESIGN
Óteljandi vnöguleikar
Mörkinni 1 108 Reykjavík
sfmi 515 0700 www.jke-design.is
Veldu möguleika
n p