blaðið - 20.05.2006, Blaðsíða 14

blaöid
Útgáfufélag: Árogdagurehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson.
Ritstjóri: Ásgeir Sverrisson.
Fréttastjórar: Aðalbjörn Sigurðsson og Erna Kaaber.
^ARMAR OG MIÐJA II
Aþessum stað var í gær fjallað um arma þá sem greina má innan
Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar, stærstu stjórnmálaflokka á
íslandi nú um stundir. Því var m.a. haldið fram að pólitískir
andstæðingar reyni jafnan að upphefja hugmyndafræðilegan ágreining
innan flokka og það sjónarmið viðrað að í samhengi stjórnmálanna nú
væri það einkum gert til að freista þess að hefta sókn inn að miðju. Þetta
ætti m.a. við um málflutning andstæðinga Samfylkingarinnar þessa
dagana.
Glögglega má greina ólíka arma innan Sjálfstæðisflokks og Samfylk-
ingar og telst sú staðhæfing vart til dýpri vísinda. Einna greinilegastir
eru þó armarnir innan Framsóknarflokksins; þeir sem kenndir eru við
þéttbýli annars vegar og sveitina hins vegar. Sumir telja sýnt að stefni í
sögulegt uppgjör á milli þeirra sem móta muni alla framtíð flokksins.
Vart verður því á móti mælt að Framsóknarflokkurinn á nú mjög
undir högg að sækja. Langt er um liðið frá því að skoðanakönnun kall-
aði síðast fram bros hjá forystumönnum hans. Að einhverju leyti er þörf
á að beita greiningaraðferðum tilvistarspekinnar til að nálgast vanda
Framsóknarflokksins. Flokkurinn er með einhverjum hætti í tveimur
heimum; hinum hressa heimi hinnar yfirborðskenndu „dýnamíkur“
þéttbýlisins og í hinum þjóðlega, yfirvegaða og fáorða heimi íslenskrar
sveitamenningar.
Bjarni Harðarson, ritstjóri Sunnlenska fréttablaðsins, hefur öðrum
betur greint vanda Framsóknarflokksins. Bjarni hefur komist að ýmsum
niðurstöðum í Viðhorfsgreinum sínum í Blaðinu en einna merkust er sú
að forystumenn Framsóknarflokksins hafi í raun misst sjálfstraustið og
tekið að trúa því að stefna flokksins væri „púkó, sveitó, úrelt og gam-
aldags“. Þessi skýring á fylgistapi Framsóknarflokksins er forvitnileg
og athyglisverð er sú staðhæfing Bjarna að þjóðernis- og landsbyggðar-
rómantík njóti nú vaxandi fylgis meðal landsmanna. Sé þetta rétt hafa
nokkrir af helstu forystumönnum flokksins gjörsamlega misskilið eigin
samtíma. Vart er það til árangurs fallið á stjórnmálasviðinu þótt firr-
ing gagnvart nútímanum geti á köflum virst beinlínis eftirsóknarverð
í sjálfri sér.
Þrátt fyrir armana tvo hefur Framsóknarflokkurinn löngum verið
skilgreindur sem miðjuflokkurinn í íslenskum stjórnmálum. Þegar
horft er til erfiðleika flokksins má heita merkilegt að aðrir flokkar telji
heppilegast að stefna einnig inn að miðjunni. Þar fara fram deilur um
tæknilegar úrlausnir mála sem flestir eru sammála um. Slík stjórnmál
eru lítt áhugaverð og ekki líkleg til að kveikja eldmóð með frambjóð-
endum hvað þá kjósendum.
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson. Ritstjórn & auglýsingar: Hádegismóum 2,110 Reykjavík.
Aðalsími: 510 3700. Símbréf á fréttadeild: 510.3701. Símbréf á auglýsingadeild: 510.3711.
Netföng: vbl@>vbl.ís, frettir@vbl.is, auglysingar@vbl.is.
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins. Dreifing: íslandspóstur.
Sunnudaginn 21. maí kemur Listahátíð í
Reykjavík til Hafnarfjarðar.
Kammersveit
Hafnarfjarðar flytur tónlist eftir ítalska
tónskáldið Nino Rota í Hafnarborg
kl. 17.00 undir stjórn Michele Marvulli.
Kvikmyndasafn íslands
sýnir hina frægu mynd Fellinis La Strada frá
árinu 1954 í Bæjarbíói kl. 20.
Aðalhlutverk Antony Quinn og Giulietta
Masina.
Einnig sýnd kl. 16.00 þann 20. maí.
Misstu ekki af einstökum viðburði!
Nánari upplýsingar í síma: 585-5790
og listahatid.is eða hafnarfjordur.is
14 I ÁLIT
LAUGARDAGUR 20. MAÍ 2006 blaóið
SA&E>i! bí? KRRkkERT fe> yKffJtKTfl
þó Xv,AMSÓKV/IRrLokkjkíMbl
§ýn/ISt Utíll. Hv Fk
dTRÚLE-GT UVP$
STÆKkflK tEGflk ffWM
ELKoMiMN í flkSjÓN
Co
o-
£
Borg á hjolum
Einkennilegar fréttir berast af því
að borgaryfirvöld vilji teyma fólk
út úr einkabílunum og koma þeim í
stætó eða upp á hjól. Þetta á, að sögn
yfirvalda, að vera hinn fyrirmyndar
ferðamáti. Þar sem almenningur er
tregur til að koma út úr bílunum
hafa jafnvel komið fram hugmyndir
um að sekta hann og koma gjald-
mælum fyrir á hverjum þeim stað
sem pláss finnst. Fyrir framan
skóla, sjúkrahús og vinnustaði. Yf-
irleitt fær fólk borgað fyrir að mæta
í vinnu sína en nú virðist sem það
eigi að greiða refsiskatt fyrir að fá að
stunda hana.
Sjálfsagt ætti ég að fagna hug-
mynd um að reka fólk í strætó. Þá
hefði ég kannski einhvern félags-
skap í hinum löngu daglegu stræt-
óferðum mínum. Við erum ansi fá í
strætó flesta daga, það er eiginlega
bara ég, nýbúarnir, einstaka skóla-
krakkar og örfáir ellilífeyrisþegar.
Hvergi hef ég verið vansælli á æv-
inni en í strætóskýlum borgarinnar
á vetrum. Þau eru ekki hönnuð til
að veita fólki skjól. Maður hímir þar
og manni er kalt. Þá virkar ekki slag-
orðið: Reykjavík er frábær. Maður
hugsar bara: Hvaða idjótar tóku
ákvörðun um að setja upp stræt-
óskýli sem veita ekkert skjól?
Vinstri grænn í strætó
R-lista fólkið fyrrverandi veit fátt
um skjólleysi biðskýlanna. Það fer
nefnilega aldrei í strætó - nema
kannski hugsanlega einu sinni á
sumri til að sýna alþýðunni hversu
mikinn þátt það taki í hinu daglega
lífi. Nokkrum sinnum á ári hjólar
þetta sama fólk. Á dögunum hitti
ég einn af forvígismönnum Vinstri-
grænna i strætó. Ég varð afskaplega
Kolbrún Bergþórsdóttir
hissa. Ég hef aldrei fyrr hitt stjórn-
málamann í strætó. „Góðan daginn,
Kolbrún," sagði vinstri-græni þunga-
vigtarmaðurinn í þessum kvakandi
bjartsýnisrómi sem virkar ekki á
manneskjur eins og mig klukkan
níu á morgnana. Ég er afar hlédræg
manneskja fram að hádegi. Vinstri
grænir virðast hins vegar vakna
með þá glaðbeittu hugsun að nú sé
runnin upp nýr dagur til að breyta
hugsunarhætti fólks og fá það til
að rata réttan veg. Að þessu leyti
minna Vinstri-grænir sumpart á
Hjálpræðisherinn.
Ég brosti dauflega en kurteislega
til Vinstri-græna strætófélagans.
Hann hóf umsvifalaust upp sína pól-
itísku sönglandi raust. „Það er reið-
hjóladagur. Ég veit að ég ætti ekki
að vera í strætó, ég ætti að vera að
hjóla. En það varð hræðilegt óhapp.
Hjólið mitt er bilað. Ég varð að
fara í strætó,“ sagði hann. „Óheppi-
legt, afar óheppilegt. Ég hefði svo
gjarnan vilja vera á hjóli í dag. Það
er ekki gott þegar svona gerist. Og
auðvitað skilur svo enginn af hverju
ég er ekki á hjóli,“ andvarpaði hann.
Hann var enn að andvarpa þegar
hann gekk út úr strætó. Hann vissi
að hann hafði brugðist borgaralegri
skyldu sinni. Ég horfði á eftir honum
og hugsaði: „Mikið er nú betra að
vera einstaklingshyggjumanneskja
en Vinstri-græn.“
Fáum við betra veður?
Ég man þá tíð þegar einu mennirnar
sem ég sá reglulega á hjóli voru Árni
Bergmann og . Mörður Árnason.
Hjá þeim var það vafalítið pólitísk
ástríðuákvörðun að fara allra sinna
ferða á hjóli eins og sannur upp-
lýstur sósíalisti. Það er í sjálfu sér
virðingarvert. En hinn dæmigerði
jarðbundni íslendingur verður ekki
svo auðveldlega rekinn út úr einka-
bílnum og upp á hjólið eða í strætó.
Ég held að þeir sem muni gera til-
raun til sliks eigi ekki langa lífdaga
við stjórn borgarinnar. Þeir gætu
reyndar hugsanlega haft rænu á
því að setja upp ný strætóskýli sem
veita skjól. En þeir brey ta vart norða-
náttinni sem gerir fólki svo erfitt að
hjóla langar vegalengdir í Reykjavík.
Stjórnmálamenn hafa þann hátt á
að leysa allan vanda með loforðum.
Þeim verður sennilega ekki skota-
skuld úr því að lofa kjósendum
sínum betra veðri.
Höfundur er blaðamaður.
Klippt & skorið
Borgarfulltrúinn og frambjóðandi vinstri
grænna Árni Þór Sigurðsson,
sem jafnframt er formaður umhverfis-
ráðs borgarinnar mótmælti
því hástöfum hér í Blaðinu,
að sér væri eitthvað upp-
sigað við einkabílinn. En
það er ekki langt síðan Árni
Þór tjáði sig um fjölskyldu-
bílinn í viðtali við tímaritið
Grapevine og var hann spurður hvaðan pening-
arnir fyrir öllum góðu útgjaldatillögunum ættu
að koma, það er að segja hvað ætti að skera
niður á móti, og ekki stóð á svarinu: „Ég mundi
segja samgöngumálin - peningarnir sem fara í
að byggja og halda við nýjum götum. Ég tel að
við setjum allt of mikið fé í þennan málaflokk
vegna þess að við erum alltaf að byggja upp fyrir
einkabílinn. Það er fullt af peningum þarna."
essi umræða spannst af glænýrri sam-
gönguáætlunR-listansogframkvæmda-
áætlunar um hana, en þar er allt kapp
lagt á að minnka vægi fjölskyldubílsins og ýta
undir hjólreiðar og göngur, rétt eins og borgar-
fulltrúum sé ókunnugt um I
íslenska veðráttu. Áætlanir il
þessar eru auðvitað fyrst og Jf
fremst kjánalegar, en fyrirætl- ^5
anir R-listans um gjaldtöku á BL ~ Æ
bílastæðum við fyrirtæki og
skóla eru ekkert annað en pólitísk sjálfsmorðs-
tilraun svo skömmu fyrir kosningar. Sérstaklega
munu stúdentar vera óánægðir. Mun mikill tími
Dags B. Eggertssonar hafa farið í að
reyna að vinda ofan af málinu, en tími hans er
skiljanlega af skornum skammti.
Samfylkingarmenn eru annars mjög ugg-
andi um sinn hag, en leiðin hefur legið
talsvert niðurá við í kosningabaráttunni.
Upphaflega var flokknum spáð sex sætum í borg-
arstjórn, en samkvæmt könnun Fréttablaðsins
eru þau komin niður í fimm. Hvíslað er um að
samkvæmt 1.200 manna Gallup-könnun, sem
Samfylkingin lét gera fyrir sig í iiðinni viku, hafi
flokkurinn verið kom-
inn niður í fjóra full-
trúa, en það fæst ekki
staðfest. Ef rétt reynist
er það ekkert minna
en afhroð í höfuðvígi
flokksins. Björn
Ingi Hrafnsson
getur hins vegar verið ánægðari, því samkvæmt
þeirri könnun er hann öruggur inni.