Fréttablaðið - 01.06.2012, Blaðsíða 34

8 • LÍFIÐ 1. JÚNÍ 2012
Framhald af síðu 7
Harpa Einars er fjölhæfur listamaður.
Hér má sjá nokkur af verkum hennar.
Það er nóg að gera hjá Hörpu í dag. Hún stefnir á að halda sýningu í sumar.
MYND/GÍGJA EINARS
Það er oft misjafnt eftir því hvernig verkefnum é g er í . Maður miss-
ir svolítið rú tí nuna þegar maður vinnur hjá sjá lfum sé r, oft kemst
é g í stuð á kvö ldin og er þá kannski að vinna fram á nó tt, það fer
lí ka eftir hvort það er pabbavika eða ekki, en bö rnin skiptast á
viku og viku hjá okkur.
09.00 Oftast er é g komin á lappir um klukkan níu. Ég er
oft svolítið lengi í gang á morgnana, mé r finnst gott að fá
mé r kaffi og kí kja í blö ðin, svo svara é g tö lvupó stum, byrja
að vinna, reyni svo oftast að fara í Yoga Shala í há deginu,
ef ekki þá geri é g jóga hé r heima, og gó ð sturta. Nú na þá
er é g að hanna ný ja lí nu fyrir Moss by Harpa Einars sem
kemur í bú ðir í haust, þá er é g að teikna í tö lvunni mjö g
misjafnt hvað ú thaldið er mikið.
12.30 Seinni partinn finnst mé r gott að rö lta á vinnustof-
una mí na og gera eitthvað annað, hvort sem það er mynd-
list, sauma eða kjafta við mí na yndislegu samleigjendur á
Laugavegi 33, vinnustofu andans.
17.00 Fer svo heim, tek stö ðuna með systur minni ú ti á
svö lum, við sitjum þar oft og kryfjum hin ý msu má l.
19.00 Svo er stundum eldað eitthvað gott, kí kt á lærdó m
hjá unglingunum.
21.00 … og haldið á fram að vinna.
DAGUR Í LÍ FI HÖ RPU EINARS
Þó r myndlistarkennaranum mí num
á Akranesi, hann leyfði mé r stund-
um að hafa lykilinn að myndlistar-
stofunni svo é g gæti dundað mé r
í friði, þar kynntist é g lí ka myndlist
Erró s og má lverkin hans af etní sku
konunum hö fðu djú pstæð á hrif á
mig þrá tt fyrir að é g botnaði lí tið í
ö ðru sem hann gerði. É g var lí ka
mikið byrjuð að spá í mystí k og dul-
ræn efni á þessum á rum, é g held að
þá þegar hafi é g verið að mó tast í
þá braut sem é g er á nú na.
Nú ertu mik lu meira en
fatahö nnuður – hvað annað ertu
að gera þegar kemur að listsköp-
un? Það eru endalaus verkefni hjá
mé r. Þegar Moss lý kur í þessari viku
þarf é g að klá ra myndlist fyrir nokk-
ur plö tuumslö g, en það er með því
skemmtilegra sem é g geri, svo eru
ý mis ö nnur smá verkefni á dö finni,
en í jú ní ætla é g bara að sinna minni
myndlist og ætla að lá ta mig hverfa
með bö rnin á Seyðisfjörð til að klá ra
fjörutíu stykki 40x40 myndir, sem é g
er mjö g spennt fyrir, og stefni svo
á að halda sý ningu í jú lí /á gú st. En
til að þetta geti orðið þarf é g að
treysta á einn gó ðan athafnamann
hé r í borg og skora é g nú á hann að
lá ta þetta verða að veruleika. Það er
margt spennandi að gerast og é g
er rosalega hamingjusö m að geta
verið að vinna bara við mí n hugð-
arefni þrá tt fyrir ó tryggar tekjur á
stundum.
Ertu ástfangin í dag? Hin stóra
spurning! Nei, ég er ekki ástfang-
in af neinum í augnablikinu. Ég
er margslunginn persónuleiki og
kannski ekki sú auðveldasta þegar
kemur að ástinni. Ég get verið ofur
viðkvæm eða ofur sterk, en ég kann
líka að meta einveru; að geta verið
ein, en er þó oft einmana. Ég skapa
mest þegar ég er annað hvort ást-
fangin eða í ástarsorg. Ég er ást-
fangin af ástinni og missi stundum
alla stjórn ef ég leyfi mér að fara
þangað. Sá maður sem þarf að fást
við mína ást þarf að vera með gott
jafnaðargeð er ég ansi hrædd um.
Hvernig maður getur nálgast
hjartarætur þínar? Hann þarf helst
að vera með meistaragráðu í sál-
fræði (brosir), og skapandi á ein-
hvern hátt, sannur og trúr sjálfum
sér og öðrum, með húmor fyrir sjálf-
um sér og lífinu, uppfinningasamur,
flottur í tauinu, svolítill nautnasegg-
ur eins og ég og ævintýragjarn nátt-
úruunnandi, elska mig og virða með
mínum göllum og kostum og já, búa
ekki hjá ömmu sinni.
Það er ekki hægt að lí ta fram
hjá því að há r þitt fé kk að fjú ka.
Hvað kom til? Þetta var algjö rt Brit-
ney móment í hreinskilni sagt. Jap-
anir skera há r sitt þegar þeir hafa
lent í sorg og ætli þetta hafi ekki
verið svipað móment hjá mé r. Mig
langaði að losna við fortí ðina sem
hé kk í há rinu á mé r og það virk-
aði. Stundum koma manneskjur í
lí fið til manns og hrista ærlega upp
í manni, þar til maður missir á ttir
og veit ekki lengur hvar maður er,
stundum er það meira að segja
spegilmynd af eigin hegðun þar til
þú hrekkur upp á næsta þroskastig
og gerir nauðsynlegar breytingar
í lí finu. É g er svo þakklá t að hafa
lent í smá hremmingum á þessu á ri,
það hjá lpar manni að vaxa. Þetta
móment var mjö g frelsandi og ofan
á það þarf é g ekki lengur að eyða
offjá r í að lita silfrið í ró tinni. Ætli
é g sé ekki lí ka í leit að einhvers
konar sannleika, é g er svo ofboðs-
lega þreytt á þessari aumingja- og
há lfvitadý rkun sem á sé r stað í vest-
rænu samfé lagi. Það er eins og við
sé um smá tt og smá tt að tapa því
sem raunverulega skiptir má li og
erum á endalausum fló tta undan
okkur sjá lfum. Troðandi í okkur sí li-
koni og bótoxi, hlaðandi á okkur
hlutum og eigum, hellandi í okkur til
að deyfa okkur, hvers virði er þetta
allt ef andinn og sjá lfið er ekki heilt?
Það er það innra sem skiptir mestu
má li. Svo er lí ka bara nauðsynlegt
að geta stundum hlegið að sjá lfum
sé r og vitleysunni sem maður getur
komið sé r í og „just move on“. Þetta
er nú bara há r.
Hvað ráðleggur þú ungum
konum/mönnum sem langar að
verða fatahönnuðir? Að þora að
vera öðruvísi, fara óhefðbundnar
leiðir í efnavali og sníðagerð, vera
meðvitaður um hvaðan efnin koma
og hvernig verksmiðjan sem fram-
leiðir fötin vinnur. Það er oft hæg-
ara sagt en gert að vera með þessa
hluti á hreinu, og oft dýrara fram-
leiðsluferli, en náttúruvæn fram-
leiðsla og meðvitund um mannrétt-
indi er eitthvað sem allir þurfa að
hafa í þessum bransa og öðrum.
Svo er mikilvægt að hugsa ekki
smátt. Setja markið hátt og þora
að taka áhættu, framleiða meira en
minna til að sjá hagnað.
Hvernig getum við eflt fram-
tíðarhönnuði hér á landi (ef við
hugsum í lausnum)? Það er alveg
sorglegt hvað er lítill stuðningur
hér fyrir hönnuði, miðað við tón-
list og leiklist t.d. Þetta er jú frek-
ar ung grein hér á landi en það er
nánast ómögulegt að ná árangri
nema vera með sterkan bakhjarl/
fjárfesti í þessu ferli. Mér finnst að
þeir sem eru að sýna árangur ættu
að fá meiri möguleika með að koma
framleiðslunni af stað. Ef þú ert með
þetta þá opnast dyrnar oftast af
sjálfu sér, en að stíga fyrsta skrefið
og koma fyrstu línunni í búðir er oft
erfiðasti hjallinn.
Birgir Gilbertsson
járnkarl.
Sá sem gerir kröfu um
mestu skerpu og vörn
fyrir augun velur
með HDO gleri. Fáan-
leg með styrkleika.
OPTICAL STUDIO/OAKLEY-umboðið á Íslandi