Keflavíkurgangan - 19.06.1960, Qupperneq 25

Lögregluþjónn leiðir gönguna gegnum bílaþvargið
og uppi í Öskjuhlíðarbrjitta, miðað við lengd göngunnar! Svo
gífurlega hafði fylkingin vaxið.
Áður höfðum við gengið í þrefaldri röð. Nú var gangan eins
og stórfljót sem flæðir yfir bakka sína í vorleysingum. Við
lá að Miklabrautin yrði henni jafnvel of þröng. Einn venzla-
maður Natóvinafélagsins, blindaður af ofstæki sínu, þóttist
að vísu sjá færa leið meðfram göngunni, en komst fljótlega
að raun um, að það var missýning. Haraldur Teitsson (öðru
nafni Halli Teits, blaðamaður við Morgunblaðið), virtist hald-
inn enn illkynjaðri blindu: Hann ók bíl sínum úr Ingólfsstræti
á gönguna þvera, eins og hún væri loft. En hann rak sig á
múrvegg!
Síðasta spölinn, niður Laugaveg, Bankastræti og að Mið-
bæjarskólanum, bar Sigurður Guðnason íslenzka fánann fyr-
ir fylkingunni. Það fór vel á því. Hann hafði jafnan verið í
fylkingarbrjósti alla leiðina og verið okkur göngumönnum
sannur leiðtogi. I mynd hans birtist okkur óbilandi seigla og
þróttur þeirra kynslóða, sem á myrkum öldum höfðu barizt
fyrir frelsi landsins, stundum í nauðvörn, og þó aldrei gef-
izt upp. Nú varð fordæmi hans til að eggja okkur lögeggjan
að láta okkar hlut ekki eftir liggja, heldur heimta landið
alfrjálst að nýju úr greipum þess erlenda valds, er nú hafði
það að leiksoppi.
Úr Bankastræti sveigði fylkingin inn í Lækjargötuna og
staðnæmdist við Miðbæjarskólann. Þegar fánaberinn kom
Gangan náði eftir endilangri Miklubraut og langt suður Lönguhlíð
er hugtakafölsun, sem nú er rekin eins og stóriðja, til þess
eins að eitra hugskot manna, reisa múra tortryggni og hat-
urs milli þjóða. — Vegna þess, að hið vestræna ,,frelsi“ er
frelsi til atvinnuleysis, sultar og fáfræði, en ekki það frelsi,
að lítil þjóð sem Islendingar fái að lifa hlutlaus í hrunadansi
deyjandi samfélagshátta. — Vegna þess, að ég afneita þeim
,,kristindómi“, sem ekki afneitar styrjöld nú skilyrðislaust
(kategoriskt) sem glæp gegn guði og mönnum, afneita þeim
,,kristindómi“, sem varðveita á óbornum kynslóðum með
vetnissprengjum og öðrum vígtólum.
Vegna þess tek ég þátt í Keflavíkurgöngunni 19. júní — að
ég vil Island hlutlaust, herlaust land um alla framtíð. Vegna
þess, að ég vil kinnroðalaust geta svarað barnabörnum mín-
um því játandi, þegar þau spyrja hann afa sinn að því, hvort
hann hafi verið í Keflavíkurgöngunni 1960.
Hannes Sigfússon:
Ég varð alls hugar feginn þegar mér bárust þessi tíðindi
til eyrna: Nokkrum einstaklingum hefur tekizt að varpa af
sér álagahami sinnuleysisins, sem nú um langt skeið hefur
verið þjóðbúningur okkar íslendinga. Þeir hafa ákveðið að
fylkja liði til hópgöngu frá herstöðinni í Keflavík til Reykja-
víkur. Svo léttir urðu þeir á fæti, jafnskjótt og þeir höfðu
flett af sér haminum, að þeim fannst barnaleikur einn að
ganga 50 km vegalengd á einum degi — og halda útifund að
þeim spássértúr loknum!
Og svo brá mér við þessi gleðitíðindi, að mér fannst ég
geta þetta líka!
Upp! Upp!
Fólk á öllum aldri, konur jafnt sem karlar, langsetið fólk
og fólk sem er orðið þreytt á að tvístíga, mun grípa tveim
höndum þetta tækifæri til að sýna manndóm sinn í verki.
Ég spái því að margir álagahamir muni falla, ef ekki í dag,
þá á morgun, og dagana fram til 19. júní — og einkum þann
dag. Einnig þeir, sem ekki geta tekið þátt í sjálfri göngunni,
munu fella þá. Um allt land munu álagahamirnir falla.
Skyggnir menn munu sjá rifrildin af sinnuleysi almennings
liggja eftir á vegbrúnunum, allt frá Keflavíkurflugvelli, um
Hafnarfjörð, Silfurtún, Kópavog og sem leið liggur niður á
Lækjartorg — hvarvetna þar sem fólkið hefur skipað sér í
fylkingu göngunnar miklu!
Elías Mar:
Ef ríkisstjórn Islands — með meirihluta Alþingis á bak við
sig — færi fram á það við Bandaríkjamenn, að þeir færu burt
héðan með her sinn, vopnabúnað og radarstöðvar, er meira
Keflavíkurgangan
23