Keflavíkurgangan - 19.06.1960, Blaðsíða 32

Hitler og kumpánar hans kölluðu morðöld sína baráttu
gegn kommúnisma. Eigi að siður réðust þeir fyrst á auðvalds-
ríkin í kringum sig og knúðu þau til samstöðu við meginveldi
kommúnismans, Sovétríkin. En að hruninni spilaborg nazism-
ans snerist hinn vestræni heimur gegn samherjanum í austri
með Bandaríkin í broddi fylkingar. Baráttu Hitlers gegn
kommúnismanum var haldið áfram í gervi umskiptings. Og
oddvitum þjóðar vorrar hefur þótt það vænlegast til lýðræðis-
auka að tileinka sér þennan baráttuarf nazismans með þátt-
töku í svonefndu Atlanzhafsbandalagi. Á þess vegum situr
hér enn hinn ameríski her. Þessi ameríski her er sagður eiga
að varðveita oss fyrir rússneskri árás. Helzta árás rússa til
þessa hefur verið að kaupa af oss fisk. Helzta vörn banda-
manna vorra í Nató hefur verið að stela frá okkur fiski í
skjóli vígdreka og standa í vegi fyrir lífsrétti vorum á mið-
unum kringum landið.
Hitt er jafnframt augljóst að svo fáránlegar geta ögranir
hitlerserfingjanna orðið að rússar þykist tilneyddir að bíta
frá sér. Sovézk stjórnarvöld hafa tilkynnt að hver sú amerísk
herstöð 'erlendis sem tengd sé njósnaflugi inn yfir ráðstjórn-
arlönd í líkingu við það sem nýlega átti sér stað — hún verði
tafarlaust jöfnuð við jörðu. Hvaða tryggingu hafa íslenzk
stjómarvöld fyrir því að slíkur leiðangur verði ekki hafinn
frá Keflavíkurflugvelli og kalli yfir oss tortímandi andsvar?
Þessari spurningu er auðvitað fljótlegast að svara með þeirri
staðhæfingu að rússar og kommúnistar séu djöflar og and-
an. Er við færum Keflavíkurgönguna í tal við hann, segir
hann:
— Það hlýtur að valda hverjum heilbrigðum Islendingi
sárindum að þurfa að horfa upp á þá niðurlægingu og auð-
mýkt, sem hersetan er fyrir fullvalda þjóð — ekki sízt ef við
skyggnumst aftur í sögu okkar.
Það er á valdi fólksins i landinu hvenær herinn hverfur á
braut fyrir fullt og allt með sitt hafurtask. Það sem fólkið í
landinu vill, það verður — og þó að sérstökum öflum hafi
með áróðurstækni og blekkingum tekizt að halda herstöð-
inni hér í nokkur ár, þá er eitt víst: það er aðeins tímaspurs-
mál hvenær herinn hverfur úr landinu.
— Þú telur að fólkið í landinu muni rísa upp og reka hann
— Já. Ég er sannfærður um, að Keflavíkurgangan mun
marka tímamót í baráttunni fyrir brottför hersins. Hún mun
verða upphaf að nýrri, öflugri, linnulausri sókn fyrir afnámi
hersetunnar og eyðileggingu herstöðvanna á íslandi.
Amma gengur
Borghildur Einarsdóttir:
Já, vissulega er það rétt hjá frænda Þórbergi, að Kefla-
víkurgangan ætti engum meðalhraustum manni að vera of-
skotar. Hinsvegar mundi jafnvel hin stríðsmagnaðasta guðs-
mannstunga hljóðna frammi fyrir sjálfri staðreyndinni, en
sannleikurinn kveina í brjóstinu: þessi slokknuðu líf eru
gjaldið fyrir þá heljargildru sem vér höfum búið oss.
Sérhver íslendingur veit að seta bandaríkjahers hefur aldrei
verið o s s nein vörn, heldur síaukin lífshætta. En vér höf-
um vissulega grætt á þessari hersetu. Hátt á annan áratug
höfum vér verið að selja sjálfstæði vort og heiður fyrir doll-
ara. Vér höfum lokað frelsisástina niðri í kjallarageymslum
skrauthýsa. Vér höfum stungið friðarþránni inn í dýrindis
kæliskápa. Vér höfum ekið yfir samvizkuna í lystibílum. —
Vér höfum svikizt um að afhenda börnum vorum þetta bless-
aða land hreint og ómengað. Vér höfum alið þau upp í sýnd-
arhamingju á blóðugum stríðsgróða Og saurugum hernáms-
gróða. Vér höfum veitt þeim ríkulega tyggigúmmí og kóka-
kóla, glæparit og svartadauða — en þá hugsjón sem alskír
frelsisljómi fósturjarðarinnar einn fær tendrað höfum vér
ekki gefið þeim.
Samt sem áður: eina vonin er að þessi prettaði æskulýður
,,Veit ég miðaldra ekkju, móður og ellefu barna ömmu . . .“
30
Keflavíkurgangan