Keflavíkurgangan - 19.06.1960, Síða 31

Jóhannes úr Kötlum:
íslendingar!
Marga niðurlægingu urðu áar vorir að þola á því sjö alda
skeiði sem land vort laut erlendu konungsvaldi. En eitt var
þjóðin laus við alla þá hörmungatíð: smán erlendrar hersetu.
Vígaferli áttu sér nokkurn stað fram eftir öldum, en jafnan
dró úr vopnaburði unz hann þraut með öllu. Og þá er oss
jókst megin af nýju og vér öðluðumst fullveldi var það vort
fyrsta verk að lýsa yfir ævarandi hlutleysi gagnvart hernað-
arátökum annarra þjóða. Vér afsögðum að taka þátt í dauða-
dansi mannkynsins.
En fyrir tuttugu árum, á öndverðri síðari heimsstyrjöld,
gekk brezkur her hér á land og tók það með ofbeldi. Hikis-
stjórn Islands mótmælti — i fyrsta og síðasta sinn. Ári síð-
ar bað umboðslaust þing um amerískan her í staðinn fyrir
brezkan. Síðan hafa allar vorar ríkisstjórnir ýmist barizt fyrir
hinni erlendu hersetu ellegar svikið loforð um að aflétta henni.
Þeir sem nú eru tvítugir og þaðan af yngri hafa alla ævi lifað
í hersetnu landi. Sjálft lýðveldið stofnuðum vér undir stríðs-
hjálmi og unum hlakki ránfuglanna enn i dag. Þannig höfum
vér þá ávaxtað hina dýrlegu sjálfstæðisbaráttu feðranna. Oss
hefur þótt stórmannlegra að eiga frelsi vort undir framandi
tortímingaröflum en eigin manndómi og verðskuldan.
Jóhannes úr Kötlum
sig fyrir svona málefni. Það er ekkert afrek að ganga 50 kíló-
metra. Rétt eins og meðal smalaferð.
— Hvert er þitt álit á göngunni. Heldurðu að eitthvað
vinnist með henni?
— Mér lízt stórvel á þessa hugmynd og ég held að ekki
dugi minna en svona stórframkvæmdir til að vekja fólk af
þeirri deyfð sem ríkt hefur um hernámsmálið undanfarið. Við
verðum að koma í veg fyrir að fólk líti á hernámið sem sjálf-
sagðan hlut. Það er enginn vafi, að gangan mun vekja mjög
marga til umhugsunar og umræðu um þessi mál, ekki ein-
ungis þá, sem taka þátt í henni heldur og marga úti um land,
sem ekki eiga þess kost að ganga, en fylgjast með atburðun-
um. Umhugsun og umræður um hernámið hljóta alltaf að
vera hernámsandstæðingum í hag.
Ég vil að síðustu skora á allt ungt fólk, sem er heilt heilsu,
að sýna hug sinn til hernámsins með því að taka þátt í göng-
unni.
Þuríður Magnúsdóttir:
Þuríður Magnúsdóttir er 21 árs og vinnur hjá Samvinnu-
sparisjóðnum. Hún er ákveðin að taka þátt í göngunni og
hefur þegar látið skrá sig.
— Hvaða gildi telur þú að ganga sem þessi hafi, Þuríður?
— Með henni gefst okkur tækifæri til að sýna í verki and-
úð okkar á hernáminu og þá fyrst og fremst á þeim verknaði
forráðamanna þjóðarinnar að svíkja herinn inn í landið. Með
þátttöku okkar, unga fólksins, sýnum við að íslenzk æska er
fús að leggja nokkuð á sig til að losna við smán hernámsins.
— Telur þú að gangan muni marka þáttaskil í baráttunni
gegn hernáminu?
— Já, tvímælalaust. Hér er farið inn á nýja braut, ný að-
ferð reynd til að gera baráttuna virkari og vekja fólk til um-
hugsunar um þetta mál málanna, því það er það. Á meðan
enn dvelst erlendur her á íslandi er sjálfstæðisbaráttu Islend-
inga ekki lokið.
— Sumir telja gönguna of erfiða til þess að stúlkur geti
farið í hana. Þú ert ekki á þeirri skoðun?
— Nei, ég anza því ekki. Ungum, fullhraustum stúlkum
er engin ofraun að ganga þessa leið. Þvert á móti — ég skora
á allar ungar stúlkur, sem andvígar eru hernáminu, að fylkja
liði í gönguna á sunnudaginn.
Hrafn Sæmundsson:
Hrafn Sæmundsson prentari er þekktur maður meðal ungra
sósíalista. Hann varð fyrir valinu sem fyrsti formaður Æsku-
lýðsfylkingarinnar i Kópavogi, sem stofnuð var fyrir ári sið-
Keflavíkurgangan
29