Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 8

Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 8
Þá funaði Alexander upp og hann dró hnífínn úr slíðrum. En snikkarinn liljóp í bátinn ög stjakaði frá, og þegar liann var hólþinn ög öruggui- nokkra faðma frá landi hrópaði hann að hann ætlaði að kæra flakkarann fyrir yfirvöldunum. Dagarnir liðu. Alexander gamli „Splint“ kom á bát sínum og vildi fá son sinn um borð, en Alexander yngri færðist undan og krafðist þess að fá að vera um kvrrt út ráðn- ingartímann. Og' hann hafði víst, ginnt föður sinn með því að hann myndi enn stéla miklu af bænum, því tatarabáturinn sigldi á brott án þess Alexander yngri væri þar innanborðs. Alexander sagði við Leonördu: Svalan er kornin. Er ekki ráð að þú gangir með mér niður á bryggju og látir mig fara að beykja tunnur og trog fyrir sum- arvertíðina? Hana grunaði víst ekki enn við hvern lnín átti, hún gerði sér upp hæðnissvip og mælti: Það þori ég vel. En hæðnissvipurinn var víst ekki annað en yfirskin og tví- skinnungurinn í orðum hans var henni ekki jafn ógeðfelldur og áður. Hún sá að ást, hans varð heitari með degi hverjum. Þau höfðu ekki verið örskots- stund á bryggjunni þegar Alex- ander hremmdi hana og hélt henni fastri og kyssti hana á munninn hvað eftir annað. Þú ert genginn af vitinu, sagði hún og smeygði sér úr faðmi hans rjóð og með andköfum. Á ég nú aftur að fara á morg- un? sagði hann. Að þessu sinni svaraði Leon- arda stillilega: Það fer eftir því hvernig þú heg'ðar þér. Eg skal aldrei gera það fram- ar, sagði hann. Hann efndi eklci loforð sitt. Hann laug iðulega og lét hana ekki í friði. Og sá dagur kom að hjarta Leonördu tók að hneig'jast all- mjög að þessum þeldökka heið- ingja. Betri var hún ekki og ekki heldur stoltari. Honum varð ekkert ágcngt með hana fvrstu vikumar, en fjórðu vikuna horfði hún á hann heitum -og dökkum augum. Og það var ein- mitt á veldisdögum laufsprot- anna og hinríá viðsjárverðu ljósu nátta í Norðui'-Noregi. Loks gekk hún út að mógröfunum og steig niður til hans með miðdeg- isverðinn, þótt hún hefði vissu- lega getað sett hann frá sér á mógrafarbakkann eins og venju- lega. En þetta gerði hún til að komast eins nálægt honum og kostur var. (i HEIMILISRITIÐ
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Heimilisritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.