Heimilisritið - 01.09.1949, Blaðsíða 11

Kvöldið' eftir hringdi leynilög-
reglumaður dyrabjöllunni hjá
okkur, svo að við urðum að
hætta að spila. Iiann gerði sig
heimakominn, þáði góðgerðir og
ávitaði mig: „Ungfrú, þér hefð-
uð átt að vera skynsamari en
svo að' trúa ókunnugum strák
fyrir 37 dollurum. Hann hefur
kannske litið heiðarlega út. Ekki
líklegur til að vera einn hinna
heimilislausu flækinga, smá-
þjófa, sem vinna hálfan mánuð,
stela þá einhverju og hverfa. Eg
skal veðja, að hann hefur stokk-
ið upp í einhvern áætlunarbílinn
á leið til Detroit. Svona piltar
þyrftu að vera góða stund í
steininum“.
Hálfur mánuður leið. Leyni-
lögreglumaðurinn lét ekkert til
sín heyra, og ekkert frétti ég af
Georg.
Þá var það eitt sinn, er hð'ið
var á dag og ég var að flysja
kartöflur í kvöldmatinn, að
dyrabjöllunni var hringt ákaft.
Eg gekk til dyra og þar var þá
kominn nýi lyftumaðurinn.
Hann var alltaf þokkalega til
fara, en nú hafði hann jakkann
flakandi frá sér, og honum var
mjög mikið niðri fyrir.
„Eg er búinn að finna þá!“
hrópaði hann. „Eg er í einkenn-
isfötunum hans, þau eru mátu-
leg mér. Þeir voru í innri jakka-
vasanum“. Og hann sýndi mér
lítinn vasa innan á jakkanum.
„Eg er hissa, að hann skyldi láta
peningana þarna, það er miklu
betra að nota ytri vasana“.
Nú fór mér að skiljast, hvað'
hann var að fara. „Þér eigið við,
’að þér hafið fundið peningana
mína ?“
Hann kinkaði kolli. „Þeir eru
hjá húsverðinum“.
Við flýttum okkur niður til
húsvarðarins. Turner rétti mér
peningana og brosti út að eyrum.
„Eg fann það á mér, að' Georg
væri heiðarlegur“, sagði hann
sigri hrósandi.
Við hringdum til lögreglunn-
ar og létum hætta öllum eftir-
grennslunum. En Georg getur
ekki haft neina hugmynd um
það, því að hvorki Turneriolkið
né ég höfuð heyrt hann eða séð
síðan þetta gerðist.
Þetta hlýtur að hafa atvikast
eins og hér segir:
Þegar ég fékk Georg pening-
ana, hefur hann stungið þeim í
varúð'arskyni í vasa, sem hann
notaði annars sjaldan. Þegar bíl-
stjórinn frá Macyverzluninni
kom með borðið, hefur Georg
stungið hendinni í ytri vasann á
jakkanum sínum. Þar voru eng-
ir peningar. Hann hefur litið á
gólfið, þar voru þeir ekki. Það
hefur komið fát á hann og hann
snúið við vösum sínum, en ekki
fundið einn eyri, hvað þá meira.
HEIMILISRITIÐ
9