Heimilisritið - 01.09.1949, Blaðsíða 19

Ég het' hugsað mér að selja bíl-
inn minn“.
Virginia rak upp hæðnishlát-
ur.
„En þegar ég hugsa nú betur
um þetta“, sagði Alan og hleypti
brúnum, „hygg ég, að við mun-
um ekki láta yður stjórna mat-
sölunni okkar. Það' verður að
vera einliver aðlaðandi kona,
vingjarnlegri en þér---------“.
„Heyrið þér“, tók Virginia
fram í fvrir honum, „ef þér get-
ið selt gamla bílskrjóðinn fyrir
meira en fimmtíu dollara, eruð
þér snillingur. Þá gæti jafnvel
hvarflað að mér að gera félag við
yður“.
„Þetta er útkljáð mál. Jafn-
skjótt og þér getið tekið við af
mér hér, sný ég mér að fram-
kvæmdunum“.
Nokkrum dögum síðar fór
hann að heiman. Þegar Virginia
sá hann aka af stað, kom ein-
liver kynlegur kipringur í háls-
inn á henni og hún hugsaði: —
Hann keniur áreiðanlega aldrei
aftur. Hví skyldi hann gera
það? En mér þykir það leitt
vegna Bett frænku og Henry
i'rænda — því að þau treysta
honum.
Þegar þau settust að snæð-
ingi um kvöldið var Alan ekki
kominn.
„Það' er ekki hlaupið að því að
fá gott verð fyrir gamlan bíl á
þessum tímum“, sagði Henry
frændi til að afsaka Alan. „En
takist honum það ekki tekst
engum það“.
Að máltíðinni lokinni hjálpaði
Virginia Bett frænku að þvo
ílátin. Þytur vindsins í espi-
trjánum lét í eyrum hennar eins
o g kveinstaíir. — Hví ertu
svona hljóð? spurði Virginia
sjálfa sig. Eftir hverju ertu að
hlera? Þú veist svo sem, að þú
sérð hann aldrei framar-----.
En þá kvað við fótatak úti •
fyrir, og Bett frænka skundaði
til dyra. Alan kom inn, glaður
mjög, en þreyttur.
„Ég varð að ganga nærri því
alla leiðina heim“, sagði hann,
„og ég varð að fara alla leið til
Lebanon til að fá sæmilegt verð
fyrir skrjóðinn“.
Alan stakk hendinni sigri
hrósandi í vasa sinn og tók upp
úr honum seðlabunka. Hann
hafði fengið 150 dollara ívrir
bílinn.
„Matstofan“ var opnuð 17.
apríl. Þá voru liðnar þrjár vikur
frá því að gamli bíllinn hans AI-
ans braut spjaldið. Þær vikur
hafði Alan látið hendur standa
fram úr ermum og smíðað úr
þeim timburhlöðum, sem keypt-
ir höfðu verið fyrir peningana
hans. Henry frænda batnaði svo
fljótt, að það gekk kraítaverki
næst, og hann lagði Alan lið við
HEIMILISRITIÐ
17