Heimilisritið - 01.09.1949, Blaðsíða 17

Alan vann að spjaldinu allan
síðara hluta dagsins. Þegar kom-
ið var undir kvöld, kom Virginia
í hlöðudyrnar.
„Eruð þér ekki búinn enii?“
spurði hún. Hún var rám og
virti ekki snilldarverk hans við-
lits.
Alan leit upp spyrjandi:
„Hafið þér fengið kvef?“
Virginia lét sem hún heyrð'i
ekki spurningu hans: „Bett
frænka segir, að maturinn sé til-
búinn“, sagði hún.
VIRGINIA vildi engan mat.
Henni var illt í höfðinu og hnerr-
aði í sífellu. Bett frænka kom
henni í rúmið og gaf henni eitt-
hvað volgt að drekka. A meðan
sátu þeir Alan og Henry frændi
fyrir framan arininn og spjöll-
uðu saman. Þeir ræddu um
stjórnmál og veðrið og við-
skiptamál. 0g er þeir höfðu rætt
um viðskiptamál almennt, tóku
þeir til við' viðskiptamál Henrys
frænda — og Virginíu — sér-
staklega.
„Það er ekki að furða þótt hún
hafi fengið kvef“, sagði Alan.
„Ja, þvílíkt, að hún skuli verða
að afgreiða bensínið. Hve lengi
hefur hún gert það?“
„I meira en viku“, sagði
Henry frændi og neri á sér
hrygginn, dapur í bragði,
Alan hallaði sér fram yfir
borð'ið íbygginn á svip.
„Það sem yður vantar, er dug-
legur karlmaður, þúsundþjala-
smiður“, sagði hann. „Maður,
sem gæti gætt fyrir yður bensín-
geymisins, þegar þér eruð las-
inn“.
Gamli maðurin hló þyrkings-
lega.
„Það kann að vera satt“, sagði
hann, „en slíkan mann er ekki
hægt að fá — að minnsta kosti
ekki hér“.
„Þér gætuð' þá reynt að fá
einhvern úr borginni“, sagði Al-
an. Og hann bætti við, er Henry
frændi virtist ekki skilja hann:
„Þér gætuð til dæmis tekið mig.
Eg er fæddur í sveit, en hef átt
heima í borginni í mörg ár —
nægilega lengi til þess að ég
kann vel við mig hér“.
Þegar Bett frænka kom niður
var allt klappað og klárt. Og
þegar Virginia komst aftur á
kreik að þrem dögum liðnum, að
vísu föl og lasleg, var allt í full-
um gangi.
Hún kom hlaupandi til Alans,
sem réri sér á stól úti við bensín-
geyminn.
„Mér þætti gaman að vita,
hvað þetta á að’ þýða“, sagði
hún. „Að ginna frænda og
frænku til að ráða yður og telja
þeim trú um, að ...“
Hún hikaði, og Alan spurði,
HEIMILISRITIÐ
15