Heimilisritið - 01.04.1955, Blaðsíða 5

í hótelherbergið sitt, örmagna af
þreytu og geðshræringu.
En í þessu sálarstríði varð
honum allt í einu ljóst, að þó
hann hefði ekki safnað auði í
siglingunum, hafði hann þó eign-
azt annað, sem ekki var síður
nauðsynlegt í lífsbaráttunni.
Hann bjó nú yfir þroska, lífs-
reynslu og víðsýni þess manns,
sem í mörgu hefur lent og mörgu
misjöfnu kynnzt á leið sinni —
og fyrsta boðorð slíks manns er
að taka öllu, sem að höndum ber,
með stóískri rósemi. Þegar hann
svo fór að yfirvega málið frá öll-
um hliðum, varð hann að játa
með sjálfum sér, að stúlkan gat
ekki beðið hans að eilífu. Þau
gátu ekki skrifazt á, vegna þess
að hann hafði hvergi fast heim-
ili og var alltaf að skipta um
skip, í þeirri von að finna leið
til skjótrar auðsöfnunar. En hann
skrifaði henni öðru hverju á
ódýr póstkort, sem hann keypti
í hafnarborgum víðsvegar um
heim. Þau höfðu líka verið svo
ung, þegar hann fór að heiman,
að trúnaðareiðurinn, sem þau
sóru hvort öðru kvöldið áður en
hann fór til skips, gat tæpast tal-
izt gildur eftir að æskuskeiðinu
sleppti og alvara lífsins blasti
við. En einmitt þessi eiðstafur
hafði haldið honum sjálfum á
réttum kili, forðað honum frá
APRÍL, 1955
freistingum hafnarbæjanna og
gert hann að greindum og dug-
andi manni, sem hafði augu og
eyru opin fyrir því, sem gerðist í
kringum hann.
Þegar hann þannig hafði fært
fram málsvörn fyrir unnustu
sína, snerist óvildin og gremjan,
sem greip hann, þegar hann sá
hana í garðinum, upp í hlýhug,
og ástareldurinn, sém kviknað
hafði í brjósti hans er hann var
unglingur, slokknaði ekki, held-
ur tók sér bólfestu djúpt í leynd-
ustu fylgsnum hjarta hans.
Skömmu síðar komst hann í
kynni við merkan bókaútgef-
anda, og varð að samkomulagi á
milli þeirra, að Ragnar skrifaði
eitthvað af endurminningum
sínum frá siglingunum. Þetta
varð honum kærkomin afþrey-
ing í aðgerðarleysinu og gaf lífi
hans nýtt inntak, auk þess færði
það honum sæmilegar tekjur.
Hann fór upp í sveit og vann þar
að bók sinni það sem eftir var
sumars.
Bókin kom út í byrjun desem-
ber og seldist upp á svipstundu.
Hennar var getið í flestum blöð-
unum og fékk góða dóma. Var
höfundurinn mjög hvattur til að
halda áfram á þessari braut.
Ragnar var því um þessar mund-
ir á hraðri ferð upp frægðarstig-
ann.
3