Heimilisritið - 01.04.1955, Blaðsíða 58

Heimilisritið - 01.04.1955, Blaðsíða 58
FRÁ sér numinn og fullur af hugrekki, af því hann vildi sýna sig verðugan ástar Martine, seldi hann húsgögnin sín og bækurn- ar til þess að geta haldið þrjá hljómleika, helgaða ,,ljóðrænu“ meisturunum, en það var lof- söngur um hans eigin ást. Á fyrstu hljómleikunum voru mjög fáir, nokkrir vinir og fé- lagar ásamt Martine og fjöl- skyldu hennar. Sá næsti tókst vel. Sá þriðji var stór sigur. Hr. Réveraz, sem langaði að vera listfrömuður tók hann að sér ■eins og veðhlaupahest með mikl- ar sigurvonir. Eftir vel heppn- aða hljómleikaför um Ameríku, bað hann um hönd Martine og fékk hana. JEAN-CLAUDE og Martine vo^u í þann veginn að flytja í lítið hús í yndislegum blóma- garði á bakka Signu, en til þessa höfðu þau búið hjá föður henn- ar. Þau eru að undirbúa flutn- ingana, og í kvöld hafa þau á- kveðið að vera heima til að ganga frá ýmsu. Þau eru einmitt að fást við kommóðu í stíl Karl X, þar sem Martine hefur geymt æskuminn- ingagripi sína. Gamlar brúður, bamakjólar, myndaalbúm, skóla- bækur. Þetta er alveg nýr heim- ur, sem Jean-Claude þykir gam- an að skoða sig um í, því hingað til hefur honum verið þetta for- boðið land. ,,Þessi skúffa þama er hryll- ingsgeymslan mín! Þarna er allt, sem ég hef fundið, eða mér ver- ið gefið af ljótum og hlægileg- um hlutum.“ Mitt í þessum bunka af hryll- ingi kemur Jean-Claude auga á heljarmikið öskjulok. Honum finnst hann kannast við það og tekur upp öskjuna. „Er þetta ekki sú . . . ?“ Martine fer að hlæja. „Jú, vinur minn, það er hún . . . gjöfin þín á tuttugu ára af- mæli mínu. Það er einmitt hún!“ „Gjöfin mín, sem þú hafðir ekki með hinum —“ „Já, auðvitað! . . . Ég vildi ekki að vinir mínir gerðu gys að mér, eða þér. Viðurkenndu það. Líttu á öskjulokið. Þessi ljóshærða kvensnift, sem brosir aulalega yfir burtrokinni ást, þetta er hrein glansmynd!“ „Ja, hvernig hef ég getað gert annað eins, eigum við að henda henni?“ „Það getum við sem bezt.“ En áður en Jean-Claude lætur lokið á skarnbyttuna, sendir hann ljóshærða kvenmanninum vinsamlegt bros: Þau tvö vita ein, að hamingja hans var reist á fölskum forsendum. * S6 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.