Heimilisritið - 01.04.1955, Page 21

um. Dag einn á árinu 1684 var
svo mikil mannþröngin, sem
safnazt hafði til að fá snertingu,
að sex eða sjö sjúklingar tróðust
undir til bana. —Það er í frásög-
ur færandi, að sagt er, að aldrei
hafi látizt jafn margir úr eitla-
berklum í Englandi og á ríkis-
stjórnarárum hans.
Englandskonungar útbýttu
einnig „krampahringjum“, sem
áttu að koma í veg fyrir krampa
og flog. Hinrik VIII hélt þessum
sið uppi, jafnvel eftir að hann
hafði slitið sambandi við ka-
þólsku kirkjuna, og ennþá er til
bréf frá Önnu Boleyn, sem hljóð-
ar þannig:
„Mr. Stephens, ég sendi yður
hérmeð krampahringi handa yð-
ur og Mr. Gregory og Mr. Peter.
Gjörið svo vel að skipta þeim
eins og þér álítið bezt henta. —
Anna Boleyn“.
Edward VI lagði þennan sið
niður.
Elísabet drottning átti vígðan
hring, sem hún bar milli brjósta
sér, og hafði sá þá náttúru að
„bægja burt óhollu lofti.“
Á miðöldunum voru trúar-
lækningar í meiri metum en á
nokkrum öðrum tíma síðan úr
grárri forneskju. Þær voru „öld
trúarinnar“, tímabil glæsilegra
kirkjubygginga, en einkenni
þess tímabils voru einnig sóða-
skapur, guðfræðilegar kreddur
og trúhræsni, plágur og farsótt-
ir. Kristileg hjátrú komst þá á
sitt hæsta stig.
Eftir fall Rómaríkis spilltust
lækningaaðferðir hinna grísku
lækna fyrir áhrif kristindóms-
ins. Grikkirnir voru hættir við
prestalækningar og þeir höfðu
vanið Rómverja af því að reiða
sig á fjölda læknisgoða og göm-
ul húsráð, en kennt þeim í þess
stað skynsamlega og raunhæfa
meðferð sjúkdóma. En með krist-
indóminum urðu slíkar aðferðir
að víkja fyrir trúarlækningum
og hjátrú, sem ekki átti sinn líka
nema með frumstæðustu þjóð-
um.
Miðaldakirkjan tók upp kenn-
inguna um vald djöfla og púka
meðal mannanna. Hún trúði á
yfirnáttúrlega lækningu sjúk-
dóma. Þessi djöflatrú kristinna
manna var arfur frá Gyðingum,
sem trúðu fullt og fast á djöfla
og „djöfulæði“. Hin rökrétta
lækning sjúkdóma var því að
særa út djöflana. Jesús sjálfur
læknaði með því að reka út
djöfla, og kristnir menn fylgdu
dæmi hans alls staðar með
djöflasæringum.
Ekkert hefur verið raunhæf-
um og vísindalegum læknisað-
gerðum eins mikill fjötur um
fót síðast liðnar tuttugu aldir og
APRÍL, 1955
19