Heimilisritið - 01.04.1955, Page 44

voru það bréfin, sem Ed fékk,
sem orsökuðu það, að Jim hataði
manninn frá djúpum sálar sinn-
ar.
Þrisvar í viku og stundum oft-
ar fékk Ed bréf frá konu sinni,
þar sem hún lýsti ást sinni á
honum og tryggð. Hún var vön
að skrifa honum, að hún elskaði
hann meira en allt annað í heim-
inum, og að hún teldi klukku-
stundirnar þangað til hann
kæmi til hennar aftur. Þessi
bréf voru oftast eins. Þau voru
skrifuð í þeim tilgangþ'að gleðja
hjarta manns, sem hafði framið
heimskulegan verknað, og þau
fullnægðu alveg tilgangi sínum.
Hann beið komu þeirra með
eftirvæntingu. Þau voru honum
meira virði en matur og drykk-
nr.
En þessi bréf voru hreint
kvalræði fyrir Jim. Ed var van-
ur að lesa hvert bréf upphátt
fyrir Jim. Og meðan hann las,
skalf Jim af reiði. Jim átti eng-
an að — enginn skrifaði honum.
Af hverju gat þessi einfeldning-
ur ekki haft sín einkamál út af
fyrir sig? Af hverju þurfti hann
að angra Jim með gleðistundum
sjálfs sín, þegar Jim gat aldrei
búizt við gleðistund?
Dag nokkurn, eftir að hafa
hlustað á sérstaklega elskulegt
bréf, sprakk blaðran. „Af hverju
hættirðu ekki að lesa þetta bölv-
að bull yfir mér?“ hrópaði Jim.
,,Ég er orðinn hundleiður á að
hlusta á þennan lygaþvætting.
Af hverju hættirðu því ekki?“
Ed brosti.
„Þetta er enginn lygaþvætt-
ingur, Jim,“ svaraði hann. „Mér
þykir svo gaman að lesa þau
upphátt fyrir þig, vegna þess,
að það er svo yndislegt að hlusta
á þau lesin upphátt. Þú getur
ekki ímyndað þér, hve dásam-
legt það er fyrir mig að vita, að
einhver elskar mig og bíður mín,
þegar ég verð frjáls. Skilurðu
það ekki, Jim? Leyfðu mér að
lesa þessa síðustu setningu fyrir
þig aftur, Jim.“
Hatur Jims á Ed jókst stöðugt,
einkum þó, þegar bréfin komu
til Eds. Hann fór að reyna að
hugsa einhverja leið til að jafna
mörkin við Ed.
Loksins datt honum ráð í hug.
Það var ljót og kaldranaleg
hugsun, en Jim framkvæmdi
hana.
Hann tók eitt af bréfum Eds
og rannsakaði rithönd konunn-
ar hans. Það varð þessum meist-
ara í að falsa, létt verk að líkja
eftir rithöndinni í öllum atrið-
um. Ennfremur var þetta á-
nægjulegt fyrir hann, að fá að
starfa að því, sem honum þótti
skemmtilegast.
42
HEIMILISRITIÐ