Heimilisritið - 01.09.1957, Blaðsíða 46

hann hafi áður séð, svartir á lit
og hafi hreyft sig settlega, en
ekki fálmandi eins og venjulegir
maurar. Um það bil einn af
hverjum tuttugu var mikið
stærri en félagar hans, og með
óvenjulega stóran haus. Það var
eins og þeir stjórnuðu athöfnum
hinna minni maura. Þeir reigðu
skrokkinn aftur á bak, eins og
þeir þyrftu að nota framlimina
til annars. Og hann hafði undar-
legt hugboð um, að báðar þessar
tegundir maura bæru eitthvað
utan á sér, hefðu hluti festa á
líkamann með hvítum böndum,
eins og hvítum málmþráðum.
Hann tók sjónaukann snögg-
lega frá augunum, því honum’
var ljóst, að spurningin um
hlýðni undirmannsins við skip-
stjóra var nú orðin all áköf.
„Það er skylda þín að fara
um borð,“ sagði skipstjóri. „Eg
skipa svo fyrir.“
Liðsforinginn virtist í þann
veginn að neita. Höfuð eins
-múlattans kom í ljós við hlið-
ina á honum.
„Eg álít, að maurarnir hafi
drepið þessa menn,“ sagði Hol-
royd allt í einu á ensku.
Skipstjórinn var óður. Hann
svaraði Holroyd engu, „Eg hef
skipað þér að fara um borð,“
öskraði liann til undirmanns
síns á portúgölsku. „Ef ])ú ferð
ekki um borð strax, er það upp-
reisn. — Uppreisn og bleyði-
mennska! Hvar er hugrekkið,
sem ætti að gagntaka okkur?
Eg læt setja þig í járn, ég læt
skjóta þig eins og hund.“ Hann
byrjaði að bölva og formæla og
dansaði til og frá um þilfarið.
Hann steytti hnefana og hegð-
aði sér eins og hann væri viti
sínu fjær, og liðsforinginn, fölur
og rólegur, stóð og horfði á
hann. Skipshöfnin kom upp á
þilfar, undrandi á svip.
Skyndilega, þegar lát varð á
ósköpunum, tók liðsforinginn
hetjulega ákvörðun, rétti úr
sér, bar liöndina upp að húf-
unni og klifraði upp á þilfar
fljótabátsins.
„A,“ sagði Gerillo og slengdi
saman skoltunum. Ilolroyd sá
maurana hörfa undan stígvél-
um liðsforingjans. Hann gekk
hægt að liggjandi manninum,
hikaði andartak og tók svo í
jakkann á honum og sneri hon-
um við. Svört ös af maurum
þyrptist út úr fötunum, og da
Cunha hörfaði í skyndi aftur á
bak og stappaði tvisvar í þil-
farið.
Holrovd lyfti sjónaukanum.
Hann sá dreifða maurana um-
hverfis fæturna á liðsforingjan-
um, og sá þá gera það, sem
hann hafði aldrei séð maura
44
HEIMILISRITIÐ