Heimilisritið - 01.09.1957, Blaðsíða 58

Heimilisritið - 01.09.1957, Blaðsíða 58
Erfiðasta hlutverk Red Skeltons ÞESSA dagana leikur Red Skelton, liinn heimsfrægi amer- íski skopleikari, stærsta og erf- iðasta hlutverk lífs síns, en þar leikur hann glaðan og kátan föður. Ilann brosir, hann hlær, hann skælir sig og það er erfitt, næstum því ofurmannlegt fyrir föður, sem veit, að hann mun brátt missa son sinn. Sonurinn, hinn níu ára gamli Riehard, þjáist af blóðsjúkdómi, er leukæmi neínist. Eins og er, virðist vera lát á sjúkdómnum, en amerísku læknarnir, sem stunduðu drenginn, hafa ekki gefið foreldrum hans hina minnstu von. Sjúkdómurinn getur brotizt út hvenær sem er og læknarnir þekkja ennþá enga vörn við honum. Þeir telja, að drengurinn geti lifað í tvo til þrjá mánuði í hæsta lagi. I stað þess að sitja og bíða hinna óhjákvæmilegu endaloka, ákvað Skelton-fjölskyldan að ferðast og láta drenginn sjá eins mikið og hægt væri af heimin- um, sem hann verður brátt að yfirgefa. Þau ætla saman að sjá alla fegurstu staðina í heiminum — Forum Romana í Róm, hirin ei- lífa snjó á Mont Blanc, Feneyj- ar, Eiffel-turninn í París, Pét- urskirkju í Róm, skakka turn- inn í Pisa. Og um daginn komu þau til Kaupmannahafnar á leið sinni um hnöttinn. En Red Skelton getur ekki ferðast, án þess að vekja at- hvgli. Hvar sem þau koma, er tekið á móti þeim með samúð — og kannski líka með undrun vfir því, að faðirinn hlær og brosir eins og vanalega. En Red Skelton leikur hlutverlc sitt af snilld — og trúir á kraftaverk. Ef til vill rekast þau einhvers staðar á einhvern, sem getur hjálpað. Það var þess vegna brosandi faðir, sem steig út úr flugvél- inni á Kastrup-flugvelli í Kaup- mannahöfn, þegar þau komu þangað. I örfáar sekúndur var hann alvarlegur, en svo hló aftur og Richard litli hló líka. Eftir stutta dvöl þar í borg héldu þau ferðinni áfram. Richard veit, að hann er sjúkur — mjög sjúkur — en hann er aðeins stórt barn, sem þrátt fyrir allt er sæll að eiga föður, sem ávallt er kátur og brosandi. * 56 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.