Heimilisritið - 01.09.1957, Blaðsíða 10

hans vissu ekki um það, að í
221 skipti liafði bú hans verið
tekið til þrotabúskipta. Hann
átti það til að sitja við ríkulegt
borð og ræða um stórkostlegar
fjáröflunarleiðir — en á sama
tíma sátu lánardrottnar hans í
eldhúsinu og drukku bjór.
VERSTI glæpurinn, sem
Bottomley framdi, var að svipta
þúsundir manna, sem áttn' lítils-
háttar af hlutabréfum, öllum
eignum sínum.
Skönnnu eftir að styrjöldinni
lauk stofnaði hann Victoriu-
hlutabréfaklúbbinn. Hann bauð
þátttakendum að taka þátt í
liappdrætti um arð af ríkis-
skuldabréfum og það leið ekki
á löngu þar til trúgjarn almenn-
ingur hafði lagt fram sex hundr-
uð þúsund sterlingspund í sjóð-
inn. Innan fárra vikna hafði
Bottomley hirt 150 þúsund ster-
lingspund af þessu fé, aðallega
til þess að bera kostnaðinn af
veðhlaupahestum sínum.
Hann var sonur fátæks klæð-
skera í Bethnal Green og strauk
frá munaðarleysingjahæli barn
að aldri. Hann var tvítugur
þegar hann fékk ást á ungri
stúlku, sem vann í vefnaðar-
vöruverzlun, en hann var þá svo
fátækur, að hann varð að fresta
brúðkaupinu vikum saman til
þess að geta sparað saman þá
átján shillinga, sem brúðkaups-
tertan kostaði.
En um þær mundir fékk hann
vinnu sem skrifari hjá lögfræð-
ingi einum og þegar hann var
orðinn 25 ára, var hann búinn
að koma undir sig fótunum í
fjármálalífinu í London. Hann
náði í sínar hendur stjórn á fyr-
irtæki einu, sem hafði orðið
gjaldþrota, og húsbóndi lians
hafði fengið til meðferðar. Hann
komst fljótt að þeirri niðurstöðu
að það moraði af bjálfum, sem
voru reiðubúnir að leggja fé í
verðlaus hlutabréf í hlutafélagi,
sem lagt hafði verið niður.
A þessurn tímum þótti það
eklvi neinn glæpur að selja fölsk
hlutabréf eða að falsa bókhald
fyrirtækja. Það leið ekki á
löngu, þar til Horatio Bottom-
ley var orðinn forstjóri í fyrir-
tæki, sem átti 500 þúsund ster-
lingspund í sjóði, og þegar hann
borgaði tíu prósent sem „arð“,.
gerðu hluthafar sér ekki grein
fyrir því, að hann hafði hirt 50
þúsund sterlingspund af höfuð-
stólnum til þess að greiða þenn-
an „arð“.
Bottomley sagði að „náma
væri hola í jörðinni, sem lygari
hefði grafið.“ En samt sem áður
tókst honum að selja- kynstrin
öll af hlutabréfum í gullnámu í
8
HEIMILISRITIÐ