Heimilisritið - 01.09.1957, Blaðsíða 50

þá gaumgæfilega frá litlu tré-
bryggjunni. Gerillo hleypti á þá
nokkrum skammbyssuskotum
með litlum árangri. Iíolroyd tók
eftir undarlegum moldarrákum
milli næstu húsanna, og áleit
sennilegt, að það myndu vera
samgönguleiðir þessara nýju
sigurvegara. Rannsóknárleið-
angurinn fór framhjá bryggj-
unni og handan hennar konm
þeir auga á beinagrind með
mittisskýlu. Beinin voru hvít
og gljáandi. Þeir stönzuðu og
virtu þetta fyrir sér.
„Eg ber ábyrgð á öllum
þessum mannslífum,“ sagði Ger-
illo allt í einu.
Ilolroyd sneri sér við og leit
á skipstjóra, gerði sér síðan
ljóst, að hann myndi eiga við
hina kynblönduðu skipshöfn
sína.
„Senda landgöngusveit —
það er ómögulegt — ómögulegt.
Þeir fá eitur, þeir bólgna upp,
bólgna upp og bölva mér og
deyja. Það er öldungis ómögu-
lega .. . Ef við lendum, verð
ég að fara einn á land, aleinn
í þykkum stígvélum upp á líf
og dauða. Ef til vill lifi ég það
af. Eða — getur verið ég fari
ekkert í land. Eg veit ekki. Ég
veit ekki.
Holroyd þóttist viss um svar-
ið, en sagði ekkert.
„Allt þetta,“ sagði Gerillo
allt í einu, „hefur verið fundið
upp til að láta mig verða til
athlægis. —'Allt saman!“
Þeir reru um og virtu fyrir
sér hvítu beinagrindurnar frá
ýmsum hliðum, og svo sneru
þeir aftur til skipsins. Gerillo
vissi ekki sitt rjúkandi ráð. Það
var kynnt undir kötlunum og
síðdegis hélt skipið upp eftir
fljótinu, eins og það ætlaði að
fara og spyrja einhvern um eitt-
hvað, og um sólsetur kom það
aftur og varpaði akkeri. Það
gerði þrumuvreður með roki og
eldingum, en svo varð nóttin
þægilega svöl og liljóð og allir
sváfu ofan þilja. Nema Gerillo,
sem bylti sér og tautaði. I dög-
un vakti hann Holrovd.
„Drottinn minn!“ sagði Hol-
royd. „Hvað nú?“
„Ég hef ákveðið,“ sagði skip-
stjóri.
„Hvað — að fara í land?“
spurði Holroyd og settist hressi-
lega upp.
„Nei,“ sagði skipstjóri og var
um stund þögull og þungbúinn.
„Ég hef ákveðið,“ endurtók
hann, og Holroyd sá hann var
óþolinmóður.
„Jæja — já,“ sagði skipstjóri.
,,E() ætla að skjóta úr stóru
byssunni!“
Og það gerði hann! Drottinn
48
HEIMILISRITIÐ