Nýjar kvöldvökur - 01.03.1919, Blaðsíða 8

38
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
sem áður fyr hafði verið honum eiginleg, þó
aðeins smált og smátt, eins og dráttarhreimurinn
frá Alaska í röda' hans smáþverraði og hyarf,
og málróinur hans harðnaði. Jafnhliða tók alt
sálarlíf hans stakkaskiftum.
Við hið byltingamikla og sprettharða pen-
ingaspil, takmarkaðist tíminn meir og meir, sem
góðvild hans gæti þróast eða komið í Ijós.
Breytingarnar, sem orðnar voru á æfistarfi
hans, mátti sjá í andliti hans. Drættirnir voru
orðnir harðari, sjaldnar og sjaldnar lék bros
hm varir hans, og í augnakrókunum sáust nú
sjaldan hláturseinkennin. í sjálfum augunum,
sem voru svört og tindrandi, sem í Indíána,
var nú stundum hægt að lesa hvatir til grimd-
ar og ofbeldis og yfirgnæfandi sjálfstraust.
Stöðugt fylgdi honum hinn mikli lffskraftur,
sem svo mátti segja, að streymdi út frá hon-
um, en hann virtist nú einnig koma öðruvísi
fram en áður, koma fram sem kraftur, er brýt-
ur undir sig og trampar á samtíðarmönnum
sínum. Barátta hans við hina óbreyttu nátt-
úrukrafta á norðurleiðum, mátti heita að ekki
væri persónuleg, en nú átti hann eingöngu í
stríði við karlfólkið af sínu eigin kyni, og þeir
erfiðleikar, sem hann hafði orðið fyrir á sleða-
ferðum í hörku frosti, höfðu haft minni áhrif
á hann en hið harða og óvægilega stríð við
samborgara sína.
Við og við fékk hann aðsókn af velvildar-
hug, en slík aðsókn var mjög tímabundin og
kom helst fram við nautn áfengis, sem hann
drakk nú daglega. í Klondyke hafði hann
oft drukkið eins og svampur, en hætt þar við
áfengið tímum saman á milli, en nú drakk
hann stöðugt, en þó eftir ákveðnum reglum.
Hann hafði hugsunarlaust og óaívitandi beygt
sig undir þessar reglur. Hið likamlega og and-
lega ástand hans krafðist þeirra. Ressi glös af
cocktail gerðu gagn til að spyrna á móti þrýst-
ingunni eða farginu, sem skrifstofulífið lagði á
hann. Og þótt Harnish sjálfum væri það í fyrstu
ekki Ijóst, að eitthvað létti við og við farginu,
sem djörfu og gapalegu fyrirætlanirnar hans
lögðu á hann, sá hann það þó erframmí sótti,
að. þessi cocktaildrykkja á vissum tímum var
nauðsynleg í þessu augnamiði. Hún var nokk-
urskonar steinmúr, sem stóð á móti og stöðv-
aði þrýsting fjármálaáhyggjunnar. Hann drakk
aldrei á morgnana eða í skrifstofutímanum. En
jafnskjótt og skrifstofutímanum var lokið, fór
hann að byggja ofan á þennan stöðvandi vín-
drykkjumúr. Skrifstofustarfið varð þá eins og
lokuð bók, hvarf úr meðvitund hans. Rað kom
aftur inn í meðvitundina fáa tíma eftir miðdegis
verð, meðan hann var á skrifstofunni, en hvarf
aftur við vínglasið, jafnskjótt og skrifstofunni
var lokað. Á þessari siðvenju Harnish urðu
þó stundum undantekningar. Ef hann t. d. átti
að hitta sambandsmenn sína eða óvini annars-
staðar en á skrifstofunni, hafði hann svo mikið
vald yfir sjálfum sér, að drekka þá aldrei fyr
en samningum þeim og ráðstöfunum, er gera
skyldi þar, var lokið, en jafnskjótt og starfinu
var lokið, fleygði hann allri hugsun frá sér um
það og önnur fjármál og fékk sér vel í staupinu.
6. KAFLI.
Svo varð Deða Mason á vegi Elam Harnish
og liafði nokkur áhrif á líf hans er fram í sótti.
Fyrst í stað veitti hann henni enga eftirtekt.
Hún hafði verið ráðin af öðrum á skrifstofu
hans, sem vélritari, og hann skoðaði hana eins
og hver önnur nauðsynleg áhöld á skrifstof-
unni. Fyrsta mánuðinn, sem hún var í þjón-
ustu hans, veitti hann henni eigi meiri eftir-
tekt en það, að hann myndi eigi hafa getað
gert grein fyrir augna- og háralit hennar, þótt
hann hefði verið um slíkt spurður. Um klæða-
burð hennar hafði hann heldur enga hugmynd.
Hann vissi ekkert um hana annað, en að hún
nefndist ungfrú Mason, og hann hafði þá hug-
mynd, að hún væri röskur og ábyggilegur
vélritari.
Einn morgun, þegar hann var að undirrita
nokkur bréf, er hún hafði vélritað, rak hann
sig á málfræðislega beygingu og orðaskipun,