Fréttatíminn - 06.12.2013, Side 58

mánuði án þess að átta sig á því að
hún væri veik. „Þetta var í fyrsta
sinn sem ég fór í maníu en í minn-
ingunni hef ég líklega alltaf verið
frekar ör. En mér leið virkilega vel í
maníunni til að byrja með. Ég vakti
vikum saman til jafnvel þrjú eða
fjögur á nóttunni og mætti eldhress
í vinnuna klukkan átta. Ég hélt illa
einbeitingu en leið afskaplega vel
með sjálfa mig, fannst ég algjörlega
frábær,“ segir Ragnheiður en smátt
og smátt gerði hún sér grein fyrir
að hegðun hennar og tilfinningar
voru ekki alveg í takt við raunveru-
leikann. Hún pantaði sér því tíma
hjá sálfræðingnum sem hún hafði
leitað til þegar hún skildi við barns-
föður sinn. „Ég var orðin mjög veik
þegar ég greindist. Líkaminn náði
ekki að halda í við hugann. Þegar
ég settist niður hjá sálfræðingn-
um sá hún strax að það var ekki í
lagi með mig og hana grunaði hvað
væri að. Hún setti mig í einhver
próf og hringdi svo í mig daginn
eftir og sagði að ég yrði að fara
beint niður á bráðageðdeild. Þegar
hún sagði mér að ég væri með geð-
hvörf vissi ég ekkert hvað hún var
að tala um. Ég þekkti ekki þetta
hugtak,“ segir Ragnheiður. Geð-
hvörf einkennast af geðhæðar- og
geðlægðartímabilum þar sem við-
komandi er ýmist mjög þunglyndur
eða mjög virkur og ánægður með
sjálfan sig. Ýmsar ranghugmyndir
geta fylgt þessu, eins og til dæmis
of- eða vanmat á eigin getu. „Ég
sagði henni að ég mætti ekkert vera
að því að fara niður á geðdeild því
ég var að fara í vinnupartí þá um
kvöldið. Hún benti mér þá á að ef ég
væri fótbrotin myndi ég ekki fresta
því að leita mér aðstoðar, og sagði
að ég væri einfaldlega mjög veik.
Þetta endaði þannig að við sömdum
um að ég færi á geðdeildina þar-
næsta næsta dag því ég mátti bara
alls ekki vera að því,“ segir hún og
brosir yfir því hvað hún hafði þarna
litla innsýn í stöðu sína. „Eftir á fór
ég að hugsa að maður reiknar ein-
hvern veginn aldrei með að fá geð-
sjúkdóm. Eftir að ég eignaðist eldri
telpuna dó systir pabba úr krabba-
meini og ég fór á tímabili að verða
mjög hrædd um að fá krabbamein.
Ég held að margir hugsi þannig
en fáir hugsa með sér að þeir fái
nú vonandi ekki geðhvörf.“ Það er
einmitt hluti af ástæðunni fyrir því
að Ragnheiður vill segja sögu sína.
Það er hægt að standa uppi einn
daginn sem móðir á fertugsaldri og
fá geðsjúkdóm.
Seldi skíðin og golfsettið
„Þó mér hafi liðið afskaplega vel
fyrst í maníunni fór mér á endanum
að líða mjög illa. Ég borðaði lítið
sem ekkert, svaf lítið og fór mikið
út að skemmta mér þegar stelp-
urnar voru hjá pabba sínum. Síðan
keypti ég endalaust mikið af fötum
og fór að selja dótið mitt til að fjár-
magna fatakaup. Ég seldi gítar sem
fyrrverandi sambýlismaður minn
gaf mér og mér þótti mjög vænt um,
ég seldi skíðin mín og ég seldi golf-
settið mitt. Síðan fannst mér það
allt í einu alveg frábær hugmynd að
segja upp í vinnunni minni,“ segir
hún og kímir enda hvatvísi mjög
algeng hjá fólki í maníu. „Ég sagði
fyrst upp í vinnunni og sótti síðan
um nám í Háskólanum í Reykjavík.
Ég fór síðan aldrei í nám því ég var
í ferli hjá Umboðsmanni skuldara
og fékk því enga fyrirgreiðslu hjá
LÍN. Ég stóð því uppi atvinnulaus.“
Hún segir að samstarfsfólk sitt hafi
verið mjög undrandi þegar hún
sagði upp. „Þetta kom mjög flatt
upp á fólk. Mér fannst þetta líka
góður vinnustaður.“
Það var þó annað sem gerði út-
slagið hjá Ragnheiði og ákvað hún
að leita sér hjálpar í kjölfarið. „Ég
lenti í fangelsi. Ég var ekki viss um
að ég treysti mér til að segja frá
þessu í viðtalinu en ég ákvað bara
að láta allt flakka og vera algjörlega
hreinskilin. Ég hafði farið út að
skemmta mér, tók leigubíl heim og
týndi veskinu mínu. Ég var mjög
skapstygg, var mér sagt eftir á, og
ég vildi ekki segja leigubílstjór-
anum hvar ég ætti heima eða hvað
ég héti. Hann fór því með mig niður
á lögreglustöð og þar bara tjúllaðist
ég. Ég var ölvuð og man ekkert
eftir þessu, ég var virkilega orð-
ljót, missti stjórn á skapinu og varð
ofbeldisfull sem er eitthvað sem ég
á alls ekki til. Síðan vaknaði ég bara
daginn eftir – 37 ára tveggja barna
móðir í fangaklefa – og vissi ekkert
hvað ég hafði gert. Ég vissi ekki
hvort ég hefði myrt einhvern eða
hvað og var virkilega hrædd. Ég
skammaðist mín svo mikið og bað
lögreglumennina afsökunar. Þeir
sögðu þetta koma fyrir besta fólk.
Vinur minn kom síðan og sótti mig
á lögreglustöðina og ég bókstaflega
hljóp í opinn faðminn á honum
svona eins og í bíómyndunum. Eftir
þetta gerði ég mér grein fyrir því
að það væri eitthvað mikið að. Þó
ég hefði verið drukkin þá var þetta
allt mjög ólíkt mér og ég hafði sam-
band við sálfræðinginn.“
Í sjálfsvígshugleiðingum
Ragnheiður fór strax á lyf og tók
það nokkrar vikur að finna rétta
skammta. „Þegar maður er búinn
að fara svona hátt upp í maníu þá er
manni kippt niður. Þeir fóru í það á
geðdeildinni. Ég er með dásamleg-
an og mannlegan lækni sem segir
mér reglulega hvað ég sé dugleg og
meðvituð. Hann varaði mig við því
að ég þegar ég færi niður þá yrði
það virkilegur skellur og ég yrði
þunglynd. Skellurinn kom um helgi
þegar ég var barnlaus en á þessum
tíma bjó ég hjá bróður mínum, sem
Þú nnur okkur á Facebook
undir “Fatabúðin”
Skólavörðustíg 21a 101 Reykjavík S. 551 4050
Úrval af gæða sængurfatnaði úr
silkidamaski og bómullarsatíni
Góð gjöf gleymist ei
Úrval af sængum og sængurfatnaði
fyrir lla fjölskylduna
Þ
ú verður að fyrirgefa
draslið, ég ætlaði að taka
rosalega vel til í gær-
kvöldi en síðan bara
sofnaði ég á sófanum.
Stundum verð ég svo þreytt snemma
á kvöldin eftir að ég fór á lyf,“ segir
Ragnheiður Helga Hafsteinsdóttir
þegar ég geng inn í stofuna hjá
henni. Það er samt alls ekkert mikið
drasl heldur er stofan bara afskap-
lega dæmigerð fyrir stofu á heimili
þar sem tvö börn búa. Tvær stórar
myndir af dætrum Ragnheiðar yfir
stofusófanum sýna að þær eru hér
í forgangi. „Já, þetta eru stelpurn-
ar mínar. Þær eru fjögurra og sex
ára. Þær eru dásamlegar,“ segir hún
þegar ég bendi á myndirnar.
Ragnheiður var í apríl á síðasta
ári greind með geðhvörf. Hún hafði
þá verið í geðhæð, maníu, í um þrjá
Ég er ekkert klikkuð
Ragnheiður Helga Haf-
steinsdóttir var greind með
geðhvörf á síðasta ári.
Hún hafði þá orðið manísk
í fyrsta skipti, hætti að
sofa og borða, seldi eigur
sínar til að eiga fyrir nýjum
fötum, og sagði loks upp
í vinnunni. Það sem gerði
þó útslagið var þegar
Ragnheiður lenti í fangelsi
yfir nótt og ákvað hún þá
að leita sér aðstoðar. Hún
hefur náð góðum tökum á
sjúkdómnum og segir það
síður en svo endalok alls að
greinast með geðsjúkdóm.
Ragnheiður Helga Hafsteinsdóttir segir að það sem skipti máli sé
ekki bara að taka lyf við geðhvörfum heldur passa upp á mataræðið,
hreyfa sig og vera í góðum tengslum við sína nánustu. Ljósmynd/Hari
Framhald á næstu opnu
58 viðtal Helgin 6.-8. desember 2013