Fréttatíminn - 01.02.2013, Page 78

2 listhlaup á skautum – norðurlandamót 31. janúar-3. febrúar 2013
Þá var ekki búið að byggja yfir svellið og ég man eftir því hversu ómögulegt mér fannst að reyna að hreyfa mig
í snjógallanum. Á tímabili vorum við systurnar fjórar, allar að æfa skauta í Laugardalnum og má segja að list-
skautar séu fjölskyldusportið.
Nadia Margrét Jamchi
Nadia byrjaði að æfa skauta þegar hún var fimm ára þegar hún bjó í
Kaliforníu í Bandaríkjunum. Hún byrjaði að æfa nokkrum sinnum í viku í
hóptímum en þegar hún var í kringum sjö ára aldurinn fór hún að mæta
klukkan sex á morgnana í einkatíma, fjórum sinnum í viku. „Núna eftir að
hafa æft í tólf til þrettán ár, helminginn af tímanum með meistaraflokki,
er ég loksins komin með ágæta æfingatöflu. Þrátt fyrir það eru tvær
morgunæfingar fyrir skólann og á sunnudögum mæti ég um morguninn
og svo aftur um kvöldið.“
Æfingarnar eru greinilega strangar en kostirnir við íþróttina eru þó
mjög margir. „Þetta er erfið og krefjandi íþrótt og maður þarf að hafa
mikinn vilja til þess að ná árangri og komast áfram. Sérstaklega hef ég
fundið fyrir því hvað maður þarf að skipuleggja sig vel eftir að ég byrjaði
í framhaldsskóla, en ég er á þriðja ári í Menntaskólanum í Reykjavík.
Erfiðið er þess virði þegar maður nær markmiðum sínum, eins og að fá
Íslandsmeistaratitil, komast í landsliðið eða ná prófi.“
Þuríður Björg Björgvinsdóttir
Þuríður Björg hafði prófað fimleika og aðrar íþróttir áður en hún byrjaði
að skauta. Hún byrjaði þegar hún var sjö ára og hefur haldið ótrauð
áfram síðan. „Ég byrjaði eftir að mamma mundi eftir því að einu sinni
þegar ég var þriggja ára fórum við í almenningstíma og það var eins og
ég hefði aldrei gert neitt annað en að skauta. Ég prófaði skautaæfingu
og hef aldrei séð eftir því að hafa byrjað að æfa. Líkamsræktin sem fylgir
skautaæfingum er mjög góð þar sem við æfum styrk, þol og teygjanleika
því mikil tækni felst í íþróttinni.“ Hún segir að æfingarnar hafi hjálpað
sér mjög mikið. Hún hefur meðal annars lært aga og skipulag sem hafi
hjálpað henni mjög mikið í tengslum við námið.
Kristín Valdís Örnólfsdóttir
Kristín byrjaði sjö ára að skauta í Svíþjóð og fór fljótlega eftir það að æfa
nokkrum sinnum í viku. Ég flutti svo aftur til Íslands og hélt þar áfram að æfa
með Skautafélagi Reykjavíkur. Mér hefur fundist, alveg frá því að ég byrjaði að
æfa þetta vera svo mikil útrás og tilfinningin að vera á ísnum er bara svo æðis-
leg. Ég er mjög mikil keppnismanneskja og gef því allt í þetta. Það getur verið
erfitt út af félagslífinu og svona en ég á mjög góðar vinkonur í skautunum sem
gera þetta ennþá skemmtilegra og alveg þess virði.“
Kristín segir íþróttina vera mjög góða alhliða hreyfingu. Hún geti þó verið
hættuleg en ekkert meira en aðrar íþróttir. Það sé þó mjög mikilvægt þegar
kemur að skautunum að vera duglegur að gera styrktaræfingar og passa að
gera æfingarnar rétt. „Mér finnst þessi íþrótt alveg dásamleg þótt hún geti
verið erfið á köflum og ég ráðlegg öllum stelpum og strákum sem hafa áhuga
að byrja bara eins fljótt og þið getið því þetta er alveg ótrúlega gaman og
gefandi.“
Guðbjörg Guttormsdóttir
Guðbjörg er elst stúlknanna, 23 ára. Hún fór á sitt fyrsta skautanámskeið
8 ára gömul á útisvelli í Laugardalnum. Sú staðreynd að svona ung stúlka
byrjaði að æfa úti undirstrikar hvað skautaíþróttin er ung á Íslandi. „Þá var
ekki búið að byggja yfir svellið og ég man eftir því hversu ómögulegt mér
fannst að reyna að hreyfa mig í snjógallanum. Á tímabili vorum við syst-
urnar fjórar, allar að æfa skauta í Laugardalnum og má segja að listskautar
séu fjölskyldusportið.“
Guðbjörg er sú eina sem keppir í Seniorflokki á Norðurlandamótinu um
helgina. Það eru 5 ár á milli hennar og næsta keppanda í unglingaflokki.
Hún segir það oft erfitt en lætur það ekki stoppa sig og hefur samhliða
stífum æfingum stundað háskólanám með góðum árangri. „Skautar
hafa alltaf verið mín ástríða. Að fá að dansa við tónlist og sýna listræna
hæfileika auk þess að fá „kikkið“ í að stökkva og snúast rosalega hratt er
ómetanlegt. Þetta allt þarfnast æfinga og mikilla fórna í öðru sem er á
dagskrá hverju sinni.“
Elísabet Ingibjörg Sævarsdóttir
Elísabet byrjaði mjög ung að æfa skauta. Hún var tveggja og hálfs árs
gömul þegar hún byrjaði að renna sér á skautum en eldri systir hennar
var að æfa íþróttina. „Ég fór eftir leikskóla, tvisvar í viku á æfingu. Mér
fannst strax svo gaman að ég hef nánast ekki sleppt úr æfingu síðan.
Aðstæður voru mjög góðar, við vorum með nýja höll en tveimur árum
áður var skautað úti. Nú er ég búin að æfa í um ellefu ár og ég sé ekki
eftir því.“
Elísabet segir félagslífið innan íþróttarinnar mjög skemmtilegt en það
vilji stundum bitna á félagslífinu þar fyrir utan. „Á gamlársdag hittumst
við allar heima hjá mér og borðum saman í hádeginu. Við setjum okkur
markmið fyrir næsta ár og skoðum markmiðin frá því í fyrra. Margir vina
minna skilja ekki hvernig ég nenni alltaf að vera á æfingum alla daga, en
ég fæ svo margt í staðinn.“
Hrafnhildur Ósk Birgisdóttir
Hrafnhildur byrjaði að æfa þegar hún var sjö ára hjá skautafélagi Akur-
eyrar. Hún prófaði að skauta í fyrsta sinn í almenningstíma og eftir það
varð ekki aftur snúið. „Í dag er ég búin að æfa í átta ár. Þegar ég byrjaði
að æfa vorum við yfirleitt tvisvar í viku en með tímanum urðu æfingarnar
alltaf fleiri og fleiri. Í dag æfi ég 14 tíma í viku á ís, þrjá þrektíma og tvo til
fjóra einkatíma í viku.“ Álagið á stelpunum er því mjög mikið en þær eru
allar sammála um að þetta sé þess virði. Hrafnhildur er að keppa í annað
sinn á Norðurlandamóti og er mjög spennt. „Ég hlakka alveg sérstaklega
mikið til vegna þess að nú er þetta á Íslandi. Vonandi koma margir að sjá
frábæra skautara, bæði íslenska og erlenda og sjá hversu miklum fram-
förum við íslensku stelpurnar höfum tekið.“
Júlía Grétarsdóttir
Júlía keppti í sinni fyrstu keppni rúmlega 6 ára og sigraði og eftir það var
ekki aftur snúið. Hún æfir í Birninum hjá Clair Wileman þjálfara en einnig
í Vancouver í Kanada hjá Lornu Bauer. „Þær henta mér báðar mjög vel
sem þjálfarar þótt ólíkar séu. Um jólin flutti ég að hluta til Vancouver til
að stunda skauta og kynna mér sjúkraþjálfun sem mig langar að leggja
fyrir mig í framtíðinni og leggja þá áherslu á skautatengd meiðsl.“
Júlía hefur eins og hinar stelpurnar ferðast mikið í tengslum við skautaí-
þróttina. Í fyrra var hún valin annar af tveimur fulltrúum Íslands á Junior
Grand Prix. Hún lenti í 22. sæti með 88.32 stig og þykir það mjög góður
árangur í svo sterkri keppni. Júlía stefnir sífellt á að bæta sig og ætlar
sér stóra hluti í framtíðinni. „Skautar gefa mér frelsi og ánægju til þess
að túlka tilfinningar mínar og fá útrás til að gera það sem ég elska af öllu
hjarta. Það hefur aldrei komið til greina að æfa neina aðra íþrótt.“
Agnes Dís Brynjarsdóttir
Agnes Dís byrjaði snemma að æfa skauta eins og flestar stelpurnar. Hún
fór fyrst á skauta þegar hún var fimm ára. Hún segir félagslífið í kringum
íþróttina vera frábært og hún hafi eignast mikið af vinkonum, sama í
hvaða félagi þær eru. „Félagslífið er frábært og ég hef kynnst bestu
vinkonum mínum í gegnum skautana. Þetta er mjög góður kostur, það
eru ekki allir sem fá að æfa íþróttir með bestu vinkonum sínum.“
Keppnisferðir í tengslum við skautaíþróttina eru mjög margar. Þær eru
nokkrar á ári og Agnes segir það mikinn kost að fá að ferðast til útlanda
og kynnast erlendum skauturum. „Það er mjög góð reynsla að keppa við
erlenda skautara. Þetta gerir okkur mjög gott, þar eru auðvitað mjög
stórar hallir og mun meiri pressa en þegar við erum að keppa heima á
Íslandi.“
Vala Rún B. Magnúsdóttir
„Ég hef eytt ótrúlega miklum tíma í þessa íþrótt en ég sé ekki eftir neinu
út af félagsskapnum. Síðastliðin ár hef ég eignast bestu vinkonur mínar í
gegnum skautana og það er frábært að geta æft með þeim á hverjum degi.
Við í landsliðinu ferðumst þrisvar til fjórum sinnum á ári saman og þessar
ferðir hafa gefið mér mikið. Þær hafa gefið mér reynsluna að fara ein út án
foreldra og keppa á alþjóðlegum mótum.“
Stelpurnar eru flestar með erlenda þjálfara og það hefur marga kosti.
Flestar þeirra eru mjög öruggar með enskuna. Æfingaferðir til Svíþjóðar
eru algengar og margar þeirra kunna aðeins fyrir sér í sænsku. Vala
Rún segir kosti íþróttarinnar marga en hún krefjist þess alltaf að þú sért
í góðu formi. „Skautarnir hafa gefið mér mikið. Þeir gefa manni aukið
sjálfstraust, aga og maður kann að skipuleggja sig vel. Að sjálfsögðu er
álagið mikið en það skilar sér alltaf þegar maður nær góðum árangri. Ég
hef valið skautanna fram yfir ýmislegt en valið hefur aldrei erfitt.“