Fréttatíminn


Fréttatíminn - 22.11.2013, Blaðsíða 23

Fréttatíminn - 22.11.2013, Blaðsíða 23
Góðar uppskriftir ganga kynslóð fram af kynslóð. Minningin um uppáhaldskökuna sem amma bakaði fylgir okkur alla tíð. Bragðið, lyktin úr ofninum ... Kökurnar verða ljómandi með Ljóma. Ljóma smjörlíki er eingöngu framleitt úr jurtaolíum og án transfitu. Ljóminn á skilið það lof sem hann fær Taktu þátt í Ljómaleiknum á Facebook – Facebook.com/ljomasmjorliki Glæsileg Kenwood hrærivél í verðlaun. PI PA R\ TB W A • S ÍA • 1 33 36 0 in til Íslands og kunni hvorki íslensku né ensku gátum við Inga samt spjallað saman, hún á íslensku og ég á serbnesku eða rússnesku og bara með því að horfast í augu skildum við hvor aðra. Við fórum og borð- uðum með fjölskyldu minni um kvöldið en það var engin hátíð, það var bara sorg. Foreldrar mínir sem eru í Bosníu töluðu við okkur í gegnum Skype og þegar þau heyrðu að Inga væri dáin þá grétu þau líka.“ Ranka mætti í vinnuna í Blómavali strax næsta dag en samkvæmt hefði frá heima- landinu var hún svartklædd vegna sorgarinnar. „Samstarfs- fólkið mitt þekkti mig svo vel og sá strax að það var eitthvað að. Það reyndist mér vel og hvatti mig til að fara heim ef ég vildi en ég kaus frekar að vera í vinnunni.“ Fyrir útför Ingu skreytti Ranka síðan krans og á honum voru borðar bæði með fána heimalands síns og Íslands. Fráfall Ingu tók mjög á Rönku og hugsar hún mikið til hennar. En Ranka hugsar afar mikið til annarrar manneskju – sonar síns sem hún hitti aldrei en veit nú að er á lífi. Símtalið örlagaríka „Mig grunaði alltaf að hann væri á lífi en ég var hætt að tala um það við fjölskylduna mína. Ættingjar mínir báðu mig, bara mín vegna, að hætta að hugsa þannig. Hörmungarnar í stríðinu voru svo miklar og þetta var bara eitt af því sem þar gerðist. En innst inni gat ég aldrei gleymt honum.“ Hún fékk örlagaríkt símtal í október 2009. „Ég var sofandi heima, mér leið illa og ég var búin að fá martraðir um stríð og barns- fæðingar. Síminn byrjar að hringja og ég nenni ekki að svara. Hann hringir út en byrjar aftur að hringja. Hann hringir aftur út og byrjar að hringja í þriðja sinn. Ég hugsa þá allt í einu til þess að pabbi minn er veikur í Bosníu og kannski er verið að láta mig vita af honum. Þegar ég svara er kona á hinni línunni sem talar mitt tungu- mál og spyr um mig með nafni. Hún segir að ég hafi fætt dreng á sjúkrahúsinu í Jagodínu þann 7. júlí árið 1992 klukkan sex. Mér bregður mikið og ég spyr hvernig hún viti þetta. Þá segist hún í rúm sautján ár hafa haft þetta mál á samviskunni en hún hafi ekki getað þagað lengur. „Drengurinn þinn er á lífi,“ segir hún. Konan segir að hann heiti Ratko og hafi verið seldur af fæðingardeildinni til efnaðrar fjölskyldu í Sviss. Síðan lagði hún á og ég gat ekki spurt þeirra þúsund spurninga sem ég hafði. Eftir þetta símtal brotnaði ég niður eins og þegar ég heyrði að Inga væri látin. Ég missti símann í gólfið þannig að hann brotnaði og ég grét og grét.“ Ranka heyrði aldrei aftur frá konunni og veit engin deili á henni. Hún hefur náð sam- bandi við aðra konu sem starf- aði á sjúkrahúsinu í Jagodínu þegar hún fæddi drenginn en er engu nær um hvar hann er nú. Á undanförnum árum hafa hundruð foreldra komið fram í dagsljósið í gömlu Júgóslavíu og fullyrt að börnunum þeirra hafi verið stolið á fæðingar- deildum víða um landið. Um áratuga skeið var starfandi í landinu svonefnd „Barnamafía“ sem rændi börnum og seldi þau úr landi. Ranka og Elín settu sig í samband við blaðamann í Serbíu sem hefur fjallað mikið um barnsránin og ljóst er að þetta er svartur blettur á sögu gömlu Júgóslavíu. Fréttamaður hjá serbneskri sjónvarpsstöð hefur einnig verið í sambandi við Rönku og ætlar mögulega að taka hana í viðtal. Sum af börnunum sem var rænt hafa fundist síðar. Önnur hafa aldrei komið í leitirnar. Líður illa eftir afmælis- veislur barna „Ég hugsa stöðugt um son minn og hvernig honum líður. Ég velti fyrir mér hverjir fengu hann og hvort þau gefa honum ást eða hvort þau koma illa fram við hann. Ég hef lesið fréttir um fólk sem fer illa með börnin sín og þá hugsa ég alltaf til hans. Ég er með þúsund spurningar og það er erfitt að vita af honum þarna úti en vita ekkert meir. Mig langar svo að vita hvort lífið hans er gott, hvernig for- eldrar hans eru, hvort hann er í skóla eða hvað hann er að vinna. Ég veit ekkert hvaða upp- lýsingar fólkið sem fékk hann hefur fengið. Kannski skrifaði ég á sínum tíma undir að ég vildi gefa barnið. Ég veit það ekki,“ segir Ranka. Hún hefur misst fóstur þrettán eða fjórtán sinnum, þar af þrisvar eftir að hún flutti til Íslands. Í gegnum tíðina hefur það reynst henni afar erfitt að mæta í afmæli barna innan fjölskyld- unnar. „Mér líður alltaf mjög illa eftir afmælisveislur. Mér er auð- vitað boðið en fólk skilur að ég stoppi bara stutt við. Ég er glöð fyrir hönd þeirra en ég fer líka að hugsa um hvað sonur minn væri gamall og fer þá inn á salerni að gráta. Í gegnum árin hef ég oft farið í búðir að skoða barnaföt. Ef hann hefði verið tíu ára á þeim tíma þá skoðaði ég föt fyrir tíu ára stráka og velti fyrir mér hvernig hann myndi líta út í þeim.“ Sonur hennar er nú orðinn 21 árs. „Stundum fer ég í Smáralind eða Kringluna, horfi á unga stráka og ég fer oft að stara svo mikið að mað- urinn minn þarf að minna mig á að það er ókurteisi að horfa svona á fólk. Þá er ég að velta fyrir mér hvernig sonur minn lítur út.“ Ranka og Zdravko hafa sent vinabeiðnir til allra sem þau hafa fundið á Facebook sem heita Ratko, búa í Sviss og eru um tvítugt. Leitin hefur enn ekki borið árangur og þau vona að bókin hjálpi til með leitina. Hvað sem verður þá mun týndi sonurinn alltaf eiga vísan stað í hjarta þeirra. Stofnuð hefur verið Facebook-síðan „Barnið þitt er á lífi.“ Þar geta Íslending- ar sem aðrir fylgst með leitinni að Ratko og lagt Rönku og Zdravko lið ef það hefur áhuga. Erla Hlynsdóttir erla@frettatiminn.is viðtal 23 Helgin 22.-24. nóvember 2013
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Fréttatíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.