Fréttatíminn - 22.11.2013, Blaðsíða 26

www.bjortutgafa.is
Æsispennandi!
HVER SEGIR AÐ HINIR GÓÐU
FARI ALLIR TIL HIMNA?
BÓKIN HLAUT DÖNSKU
ORLA-VERÐLAUNIN
FYRIR BESTU BARNABÓKINA.
Fyrsta bókin af órum um Djöflastríðið mikla eir
einn vinsælasta barna- og unglingabókahöfund Dana.
Unglingar sem aldrei lásu staf spæna þessa í sig.
,,Ef við eigum ekki það vonda þá eigum við heldur
ekki það góða. Ef við aðskiljum andstæðurnar,
er ekkert eftir. Ég skal sýna þér...“
Útkallsbækur Óttars Sveinssonar hafa verið eitt vinsælasta lesefni Íslendinga 20 ár í röð. Í þess-
ari bók – Útkall Lífróður – er fjallað um björgun á Langjökli árið 2010 þegar mæðgin féllu niður
í sprungu og festust á dýpi sem svarar til átta hæða húss. Björgunarmenn sigu niður í ógnar
þrönga sprunguna þar sem þeir urðu að athafna sig á hvolfi og í andnauð. Í bókinni er einnig saga
tólf íslenskra síldveiðisjómanna sem höfðu verið hátt í viku í björgunarbátum í Norður-Íshafi þegar
fólk í landi fór loks að sakna þeirra. Ótrúleg saga sem varð upphafið að Tilkynningaskyldunni.
Heyrði angistarvein
í drengnum
H ér er drepið niður í kafla í Útkalli Lífróður þar sem hugaðir björgunarmenn
segja frá af vettvangi slyssins á
Langjökli.
Hjálmurinn var að festast milli
ísveggjanna
Á um fimmtán metra dýpi í
sprungunni var Kolbeinn búinn
að koma fyrir festingu fyrir Hlyn
en leist illa á aðstæður:
„Ég bað Frey að gefa Ásgeiri
og Sveini Friðriki fyrirmæli um
að láta mig síga neðar. Á leiðinni
á slysstað hafði ekki hvarflað að
mér að þetta væri svona djúpt og
þröngt. Ég lýsti niður með ljósinu
á hjálminum en sá ekki mæðg-
inin. Ég kallaði niður til Gunnars,
vildi reyna að renna á hljóðið og
finna þannig hvar í sprungunni
hann og móðir hans væru. Þegar
hann svaraði mér heyrði ég strax
að meðvitund hans var farin
að þverra. Ég vissi ekki hvort
það var vegna ofkælingar eða
meiðsla, en mér fannst ekki ólík-
legt að eftir svona hátt fall væri
það af völdum líkamlegra áverka.
Þegar ég fjarlægðist Hlyn fór
að dimma enn meira. Sprungan
hallaðist aðeins fyrst en þegar
ég seig neðar varð hún beinni og
þrengri. Ég kallaði aftur á Gunn-
ar og hann svaraði. Nú fannst
mér þau vera lengra til hliðar í
sprungunni en ég hafði talið í
fyrstu. Ég var nokkra stund að
finna út hvar þau væru. Þegar
neðar dró sá ég eins konar haft.
Þá varð mér ljóst að mæðginin
voru hulin snjó og ís sem hafði
fallið ofan á þau. Sprungan var
ótrúlega þröng og dimm.
Ég hafði komið að mörgum
slysum, bæði sem björgunar-
sveitarmaður og sjúkraflutninga-
maður. Maður fer ósjálfrátt að fá
tilfinningu fyrir því hvað komið
hefur fyrir fólk. Mér fannst alveg
með ólíkindum að drengurinn
væri fær um að svara okkur
Hlyni, svona löngu eftir þetta háa
fall.
Ég seig smám saman lengra
niður en loks stöðvaðist ég
alveg, var orðinn gjörsamlega
klemmdur með sprunguveggina
beggja vegna við mig. Fæturnir
urðu að vera alveg útskeifir og
ég þurfti að snúa höfðinu til
hliðar til að komast þetta langt.
Þar sem mæðginin voru fyrir
neðan mig var svakalega þröngt.
Hjálmurinn snerti nú ísveggina
beggja megin og var að festast.
Nú runnu á mig tvær grímur.
Hvernig átti yfir höfuð að vera
hægt að ná þeim upp í þessum
ótrúlegu þrengslum? Mér leist
satt að segja ekki vel á horfurnar
- möguleikana á að bjarga þeim
úr þessum aðstæðum. Ég heyrði
angistarvein í drengnum. Það
snart mig mjög. Ljóst var að ef
við félagarnir stæðum okkur
ekki hér myndi þetta barn ekki
komast lífs af.“
Ásgeir Guðjónsson hafði heyrt
í talstöðinni hvernig ástandið
var niðri í sprungunni. Hann og
félagar hans uppi á brúninni átt-
uðu sig nú á því að aðstæðurnar
væru erfiðari en gert hafði verið
ráð fyrir:
„Ég heyrði á Kolbeini í talstöð-
inni að ekki væri hægt að komast
að drengnum. Sársaukavein hans
bárust líka gegnum talstöðina.
Mér rann kalt vatn milli skinns
og hörunds. Þetta þarf að gerast
hratt, hugsaði ég. En hvernig?
Þetta leit ekki vel út. Við höfðum
átt í erfiðleikum með að finna
nógu mjúk bönd til að hífa sig-
línurnar með. Vegna kuldans og
ísingarinnar vildu sum böndin
Á slysstað á Langjökli – þyrla Landhelgisgæslunnar lendir og undanfarar úr björgunarsveitum í Hafnarfirði og Reykjavík hraða
sér út. Þeir, ásamt björgunarmanni frá Akranesi áttu eftir að síga niður í sprunguna. Jeppinn festist í sömu sprungu og mæðg-
inin féllu niður í.
Framhald á næstu opnu
20 ára afmæli Útkalls. Óttar Sveinsson rithöfundur og Alda Gunnlaugsdóttir, kona
hans, lyfta glasi í tilefni þess en á annað hundrað manns komu til að fagna með
þeim áfanganum.
Í síðari hluta nýju Útkalls-bókarinnar er greint frá björgun tólf manna af Ólafs-
fjarðarbátnum Stíganda. Hér er áhöfnin á Stíganda heimt úr helju. Myndin er
tekin í Ólafsfirði við heimkomuna. Mennirnir bíða eftir að fá að hitta ástvini sína.
Frá vinstri: Hermann Björn Haraldsson, Valgeir Stefánsson, Gunnar Nattestad
(Færeyjum), Karl G. Sigurbergsson, skipstjóri, Guðjón Sævar Jónsson, Magnús
Guðjónsson, Gunnlaugur Sigursveinsson, Guðjón Sigurðsson (aftar), Gunnar Reynir
Kristinsson, Bjarni Frímann Karlsson (aftar) og Þórir Bjarni Guðlaugsson.
Mynd Svavar Berg
26 bækur Helgin 22.-24. nóvember 2013