Fréttatíminn - 14.09.2012, Síða 37

íslenskt grænmeti
Sölufélag garðyrkjumanna hauSt 2012
Það kom aldrei annað til greina en að búa í sveit“ segir sigrún H. Pálsdóttir garðyrkjubóndi á Flúðum. Hún er fædd
og uppalin á Selfossi og segist ekki hafa haft
áhuga á því að flytjast til Reykjavíkur. „Hugurinn
stefndi alltaf í sveitastörfin“, segir Sigrún. Hún
er eigandi garðyrkjustöðvar á Flúðum, sem ber
nafn hennar, Garðyrkjustöð Sigrúnar. „Við stundum
fjölskyldubúskap og vinnum saman að ræktuninni“.
Sambýlismaður Sigrúnar, Þröstur Jónsson
húsasmíðameistari, vinnur við stöðina og eins hafa
börnin hennar þrjú gert það. Nú eru dæturnar tvær
farnar að heiman og eru afla sér menntunar, en
sonurinn Páll Orri, sem er í framhaldsskóla býr enn
heima og er liðtækur við ræktunina.
Sigrún er stærsti hvítkálsræktandinn hjá Sölufélagi
garðyrkjumanna, en frá henni fara um 120 tonn
af hvítkáli á markaðinn á ári. Hún ræktar einnig
kínakál, rauðkál, blómkál og spergilkál. „Í ár hef
ég einnig sent grænkál á markaðinn, sem hefur
verið vel tekið, enda sannkallað ofurfæði. Það var
ræktað við hvern sveitabæ í áratugi, en svo dró úr
ræktuninni, en landsmenn kunna nú að meta það á
nýjan leik“.
„Ég kynntist garðyrkjunni fyrst hjá
tengdaforeldrum mínum á Reykjabakka í
Hrunamannahreppi. Þar kviknaði áhuginn á
garðyrkju og þau miðluðu til mín ómetanlegri
þekkingu varðandi ræktunina. Ég vann einnig á
Garðyrkjustöðinni Laxárhlíð í fjölda ára“, segir Sigrún.
Sigrún byrjaði að rækta rófur á smá skika til
að drýgja tekjurnar samhliða garðyrkjustörfum í
Laxárhlíð. Smám saman urðu umsvifin meiri og hún
fékk land við Reykjabakka, þar sem hún rekur nú
garðyrkjustöðina með miklum myndarbrag. Sigrún
hefur fylgst mjög vel með allri þróun og framförum
í ræktun og hefur sótt sér viðbótarþekkingu meðal
annars til erlendra ræktunarráðunauta.
„Það koma hingað íslenskir og erlendir
ráðunautar á hverju ári og líta yfir ræktunina. Við
þiggjum öll góð ráð og nýtum okkur þau til að bæta
ræktunina“, segir Sigrún.
Garðyrkjubændur eru miklir veðurfræðingar,
enda er afkoma þeirra sem eru með útiræktun háð
veðri. „Það hafa orðið miklar breytingar á veðurfari
á síðustu tíu til fimmtán árum. Undanfarin ár hefur
verið þurrt og kalt á vorin og lítil spretta, en svo
koma hlýindin og þá þarf að vökva vel til þess að
eitthvað komi upp úr moldinni“, segir Sigrún.
Garðyrkjustöðin fjárfesti nýlega í búnaði til að
vökva garðana en einnig eru notaðir akrýldúkar
til að breiða yfir þá meðal annars til að auka vöxt
plantanna og verja þær fyrir klulda.
„Það er alltaf mikil spenna í kringum þessa
ræktun. Við eru algjörlega háð veðri og það getur
nú brugðið til beggja vona þegar það er annars
vegar“.
Forvitnir útlendingar koma oft við þegar verið
er að vinna út í görðunum og vilja vita hvernig
hlutunum er hagað hérlendis. Sigrún segir að það
sem veki mikla athygli útlendinga sé jarðhitinn og
hreina vatnið sem íslenskir garðyrkjubændur hafa.
„Við garðyrkjubændur ákváðum fyrir nokkrum
árum að sérmerkja alla okkar uppskeru, þannig að
fólk geti rakið grænmetið til þeirra sem rækta það.
Þetta er gríðarlega mikið aðhald fyrir okkur og
verður til þess að við erum alltaf vakandi fyrir því að
bæta ræktunina og gera betur þannig að landsmenn
séu ánægðir með grænmetið sem við sendum á
markað. Þetta er einnig nauðsynlegt til að neytendur
viti hvað þeir eru að kaupa, hvort um íslenska
framleiðslu er að ræða eða erlenda“.
kál í tonnatali - sérmerkt sigrúnu
- hvítkál, blómkál, spergilkál, rauðkál, kínakál og grænkál gægjist upp úr moldinni á hverju sumri í Garðyrkjustöð Sigrúnar
Gulrót
Full af
A-vítamíni
Blómkál
Boðar gæfu í draumi
Hvítkál
Í fimm þúsund ár
Grænkál
Íslensk ofurfæða
Listakokkar
Matgæðingarnir og
listakokkarnir nanna
rögnvaldsdóttir og
Helga mogensen eru
höfundar uppskrifa í
blaðinu, sem henta við
flest tækifæri.
h
a
ri
El
sa
B
jö
rg
M
a
g
n
ú
sd
ó
tt
ir
geymið blaðið
sigrún h. Pálsdóttir, Þröstur jónsson og Páll Orri Þrastarson.