Læknablaðið - 01.12.1942, Blaðsíða 34

LÆKNAB LAÐIÐ
108
meö framferði við hann, sem ekki
verður bót mælt. En það fór líka
hér eins og í Vopnafirði, að er
menn höfðu kynnst honum, varð
öllum þar vel til hans. Hann varð
þar ekki heldur óþarfari maður i
sveit, en hann hafði verið á Vopna-
firði. Beitti hann sér einnig þar
fyrir mörgum þýðingarmiklum
málum, ekki sízt þeim er að heil
brigði lutu. Merkasta málið þar
var vatnsleiðsla til staðarins, sem
hann Irar mjög fyrir brjósti.
Það liggur í augum uppi, að
þegar menn voru farnir að kunna
að meta þennan mann, þá vildu
þeir gjarnan trúa honuin fyrir
störfum. Hann var því i hrepps
nefndum og sóknarnefndum. Sér-
staklega bar mikið á störfum hans
í þágu kirkjumálanna, meðan hann
var á Vopnafirði. Þá var engin
kirkja i kauptúninu, en hann
gekkst fyrir því, að haldnar voru
guðsþjónustur í barnaskólahúsinu
þar, og lieitti sér fyrir, að þar væri
komið upp kirkju, sem varð áður
en hann fór þaðan. Hann var og
maður afar söngvinn, og stofnaði
hann söngflokk á Vopnafirði, og
fór með hann á hátíðum milli
kirkna.
Þá er þess að geta, að heimili
hans var rómað fyrir gestrisni og
alla prýði, og þótti mönnum gott
þangað að koma.
Eftir að Jón fluttist til Reykja-
víkur, var auðvitað allkyrrt um
hann, en hann var þó ekki að-
gerðarlaus. Hugur hans var allur
við sönginn, aðallega kirkjusöng
og sögu hans, og eyddi hann viö
það flestum stundum; varð niður-
staðan af þfeim rannsóknum, sem
gerðar voru af góðum vilja og
djúpsettum lærdómi, að hann í
fyrravetur hélt nokkra fyrirlestra
við Háskóla íslands um það efni.
Þegar litið er á allt æfistarf Jóns
læknis Jónssonar, dylst manni
ekki, að með honum hefir fjölhæf-
ur merkismaður gengið til moldar.
Jónas Sveinsson.
Somnifeneitrun á 2ja ára dreng.
Hinn 22. apríl (2. páskadag)
1935 kl. 9 að morgni var ég sóttur
út í skip hér á höfninni, en meðan
ég var fjarverandi var hlaupið á
lækningastofu mína með dreng-
hnokka 2ja ára og 3 mánuðum bet-
ur, sem náð hafði í somnifenglas,
er móðir hans notaði, og eftir voru
í 15 grömm, eftir því sem næst
verður komist. Saup drengurinn úi
því og kyngdi niður í einu kasti,
svo eftir voru 7 grömm, þegar eft
irstöðvarnar voru vigtaðar. Má
fullyrða að drengurinn hafi sopiö
að minnsta kosti 7 grömm af með-
alinu. Barnið féll i svefnmók á leið
hingað í faðmi föður síns. Kona
mín tók á móti því, eii þó búist
væri við mér á hverri stundu, lét
hún þegar ná í lækni, Einar kollega
Guttormsson, sem var að enda við
að dæla úr maga barnsins, þegar ég
kom heim. Eftir magaútskolun gáf-
um viö því þegar coramin og
cordiazol.
Var barnið þegar fallið í djúpt
mók og ætlaði ég að halda á þvi
upp á sjúkrahús, en kona mín tók
barnið og fór með það í rúmið sitt,
og þótti mér að stunu leyti vænt um
það, þar sem ég bjóst við að
barnið ætti skannnt eftir, og ég