Læknablaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 26

14
LÆKNABLAÐIÐ
æðina. Auk þcss er sjálfsagt
að dæla lyfinu hægt og varlega.
Ef verið er að láta saltvatn
renna inn í æð, má með mjórri
liolnál dæla lyfinu inn i slöng-
una, sem saltvalnið rennur um.
Hins vegar ráða flestir frá að
blanda natriumsöltunum sam-
an við þrúgusy'kursupplausn,
og stórhættulegt er talið, að
blanda þeim saman við plas-
ma eða hlóð, sem dæla á i
sjúklinginn.
Mettaða upplausn af sulfan-
ilamiði í sol. natr. chlor.
plivsiolog. má einnig gefa und-
ir húð, og komið hefir á dag-
inn að %% upplausn af natri-
umsöltum þolist sæmilega und-
ir húð, séu þau lejTst upp í salt-
vatni. Kemur það einkum til
greina, þegar erfitt eða ógerlegt
reynist að ná til æða.
Nokkur kostur er að gefa
natriumsöltin í æð. Mikið lyfja-
magn verður í hlóði og likams-
vessum svo að segja samstund-
is, og er þvi helzt ástæða til
að dæla inn lyfjum, ef mikil
hætta er á ferðum. Haldi sjúk-
lingur ekki sulfalvfi niðri eða
geti ekki kyngt, verður lika að
gripa til þess að gefa lyfið í
æð eða undir liúð. Stundum
fæst ekki viðunandi lyfjamagn
i blóði, þó að mikið sé etið af
þvi. Er þá ástæða til að gefa
áhæti i æð eða undir húð.
Natriumsulfadiazin er einna
heppilegast til inndælingar i
æð vegna þess að það skilst
hægt út og endist því líkaman-
um allvel. Byrjunarskammtur
þess er valinn þannig, að 6
ctgr. komi á hvert kgr., ef sjúk-
lingurinn hefir lungnahólgu, en
10 ctgr. (á hvert kg.) ef hann
þjáist af enn alvarlegri sýk-
ingu, svo sem meningitis eða
sepsis. Síðan er venjulegur við-
haldsskannntur tekinn inn, eins
og fyrr var sagt. En sé þess
ekki kostur, einhverra liluta
vegna, nægir að dæla því í æð
tvisvar á sólarhring, og eru þá
skammtar valdir þannig, að 3
—5 ctgr. komi á livert kg. Það
er einkennilegt að lyfið nýtist
oftast mun betur sé þvi dælt
inn í æð, og verður magn þess
í hlóði að jafnaði mun meira
heldur en eftir jafnstóran
skannnt, sem etinn liefir verið.
Af natriumsulfapyridini og
natriumsulfathiazoli er byrjun-
arskannntur einnig 6 ctgr. íjt-
ir hvert kg. sjúklingsins. Nat-
riumsulfáthiazol er illa fallið
til áframhaldandi notkunar i
æð, vegna þess að það skilst
svo fljótt út, að illmögulegt er
að viðhalda jöfnu og nægilega
miklu magni þess i hlóði og
líkamsvessum. Natriumsulfa-
pyridin er hinsvegar nothæft,
en dæla verður því i sjúkling-
inn á 8 stunda fresti.
Eins og fyrr er tekið fram,
er sulfanilamið eina lyfið, sem
gefa má pr. rectum með sæmi-
legum árangri, en nýtist þó bet-
ur, ef það er tekið inn. Hins-