Læknablaðið - 01.09.1948, Side 25

LÆKNABLAÐIÐ
67
'virtist meðgöngutíminn oftast
'vera innan markanna 7—14
<laga, kemur það vel heim við
reynsluna hérlendis og er einn-
ig í samræmi við sýkingartil-
raunir á öpum (Casey 1942).
Frávik munu þó geta orðið
allveruleg einkum til hægri,
og er þannig talið, að stundum
geti meðgöngutíminn farið yf-
ir 3 vikur. Um einn sjúkling
er þess getið, að virus hafi
fundizt í saur hans á 6. degi
eftir smitun, en þó veiktist
hann ekki l'yrr en á 25. degi
(Am. Orthopæd. Assoc. 1946).
Samkvæmt eldri heimildum
erlendum hefur mænusóttin
verið eindreginn barnasjúk-
dómur. Þannig telur t. d. Ros-
enau (1935), að 65% sjúkl-
inga séu innan 5 ára og 95%
innan 10 ára aldurs, en þetta
hefur þó breytzt í sömu átt
og hér, og er nú talið að í
Ameríku sé ekki nema 60%
innan 10 ára og 80% innan 15
ára (Am. Ort. Assoc. 1946).
Hér á landi hefur aldur sjúkl-
inga alltaf verið miklu hærri
eins og áður var sýnt. Það gat
virzt ekki ósennileg skýring, að
í þéttbýli erlendis væri væg
smitun, er leiddi til ónæmis
miklu algengari, og því yrðu
börn og unglingar þar fljótt
ónæm með aldrinum. En þá
mætti ætla, að þannig fengið
ónæmi yrði æ algengara einn-
ig hér á landi, eftir því sem
meiri brögð eru að mænusótt-
inni og að aldur sjúklinga
færi þá lækkandi í stað þess að
hækka æ meira.
Talið er að mænusóttinni
fylgi að jafnaði varanlegt ó-
næmi, en þó kemur það fyrir,
að menn fái veikina öðru sinni.
Sennilegt er, að fjölda margir
verði ónæmir af völdum vægr-
ar smitunar, svo vægrar, að
engan grun hafi gefið um
mænusótt. Ef unnt væri með
einfaldri prófun að greina hina
næmu frá hinum, sem ónæmir
eru, mundu rannsóknir á hátta-
lagi veikinnar auðveldast að
mun, en því er ekki að heilsa;
að vísu má sýna fram á mynd-
un mótefna með dýratilraun-
um, en það verður ekki gert
í stórum stíl. Hvort svo mik-
ill munur sé á virusstofnum, að
memi geti verið ónæmir gegn
einum en næmir fyrir öðrum,
eins og t.d. er um influenzu,
verður ekki sagt að svo stöddu,
en það mundi gera málið enn
flóknara.
Þrátt fyrir miklar rannsókn-
ir, eru menn enn varnarlitlir
gegn mænusóttinni. Venjuleg-
ar sóttvarnarráðstafanir duga
lítið að því er séð verður, enda
líkur til, að heilbrigðir beri
oft veikina og að sjúklingarnir
geti smitað frá sér áður en
þeir veikjast. Ekki virðist mik-
ils árangurs að vænta af sam-
komubanni eða lokun skóla.
Margir telja rétt að einangra
sjúkl. í 3 vikur eða lengur og er