Læknablaðið - 01.09.1948, Blaðsíða 34

76
LÆKNABLAÐIfl
spítalinn yrði jafnan stækkaður
eftir því sem þörf borgarbúa
krefur. Og þó að Reykjavík
legði fram fé til þessara fram-
kvæmda myndi slíkt fyrirkomu-
lag leiða til stapps og árekstra
og vera þungt í vöfum, auk þess
sem aldrei yrði bætt úr sjúkra-
bússkortinum svo viðunandi
væri. Reynslan af sameiginleg-
um byggingal'ramkvæmdum
ríkis og Reykjavíkur virðist
heldur ekki góð, og eigum vér
þar við Kynsjúkdómadeildina,
sem er ómyndarkríli og Fæð-
ingardeildina, sem fróðir menn
telja að ýmsu leyti gallaða, að
því ógleymdu, að ótrúlegur
seinagangur hefir verið á
smíði þeirrar byggingar. Það
verður líka að teljast óheppi-
legt að ríkisvaldið hafi þar
tögl og hagldir. Þó að gengið
sé út frá því að til Landsspítal-
ans réðust jafnan færustu
læknarnir, sem þó engan veginn
er víst, myndi slíkt fyrirkomu-
lag verða eðlilegri þróun fjöt-
ur um fót. Læknisfræðin er
orðin svo yfirgripsmikil, að
enginn getur aflað sér þar
fyllstu menntunar, nema á
mjög takmörkuðu sviði. Hing-
að koma árlega sérfræðingar,
sem með ærnum kostnaði liafa
aflað sér haldgóðrar menntun-
ar i ýmsum greinum læknis-
fræðinnar. Fæstir þeirra hafa
aðgang að sjúkrahúsi og notast
því ekki þekking þeirra nema
að nokkru leyti. Það virðist
eðlilegt, að ríkið styrki bygg-
ingu bæjarspítala hér sem ann-
ars staðar, en Reykjavík hafi
siðan veg og vanda af honum.
Sumir forráðamenn bæjar-
ins munu hafa haldið því fram,
að Reykjavík bæri ekki lagaleg
skylda til þess að sjá íbúunum
fyrir sjúkrahúsum. Vér fáum
ekki betur séð, en að bæjar-
og sveitarfélögum beri, sam-
kvæmt gildandi lögum um
sjúkrahús (No. 30, 1933), að
hafa forgöngu um stofnun og
rekstur nauðsynlegra sjúkra-
húsa, og að ríkinu beri sam-
kvæmt lögum No. 33, 1945 að
greiða bæjar- og sveitarfélögum
allt að tveim fimmtu kostnað-
ar við að reisa almenn sjúkra-
hús.
Ef framlag Reykjavíkur til
sjúkrahúsa er borið saman við
ýmis bæjarfélög hér á landi
(Patreksfjörð, Isafjörð, Siglu-
fjörð, Akureyri, Seyðisfjörð
og Vestmannaeyjar), þá verð-
ur hlutur höfuðborgarinnar-
langsamlega rýrastur. Ætti það
því að vera höfuðstaðnum
metnaðarmál að reka af sér
slyðruorðið. Reykjavík er orð-
in svo stór, og að ýmsu leyti
myndarleg borg, að það er blátt
áfram hneisa, að hún skuli
ekki eiga veglegt sjúkrahús.
Hvítabandið og Farsótt koma
ekki til greina í þessu sam-
bandi.
Frá sjónarhóli lækna er það
siðferðisskylda Reykjavíkur-