Læknablaðið - 15.10.1955, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ
141
einkum þó handlæknisaðgerð-
um, sem hann gerði við frum-
stæðustu skilyrði. Einn vina
hans skrifar í eftirmælum um
hann meðal annars á þessa
leið: „Á þessum árum gerði
Lúðvík marga holskurði með
góðum árangri við liin verstu
skilyrði, því að oft var skurð-
stofan baðstofukytra, eða eld-
húsið á heimili sjúklingsins var
tekið lil þeirra nota“.
Eins og að líkum lætur, á-
vann Lúðvík sér mikið álit og
traust með aðgerðum þessum
og öðrum lækningum sínum.
Það jók einnig á vinsældir
Iians, að hann var óspar á að
gefa fátæklingum læknishjálp-
ina og mun jafnvel stundum
liafa greitt lyfin fvrir þá, sem
verst voru stæðir. Það átli fyrir
Lúðvík að liggja að hafa aldrei
sjúkraskýli í liéraði sínu. Vit-
anlega var það svo atorkusöm-
um lækni fjötur uni fót, en auk
])ess var oft ómögulegt að fá
inni fvrir sjúklinga, sem þurftu
meiri hjúkrunar en heimilin
gátu í té látið. Enginn vissi
þetta né skildi hetur en Lúð-
vík sjálfur. Eitt helzta áhuga-
mál hans var að fá reist sjúkra-
hús í héraðinu. Hann vann
ósleitilega að því að vekja
áhuga héraðsbúa á því máli,
bæði i einkasamtölum og á
opinberum vettvangi. Mér er
sagt, að nokkur skriður sé kom-
inn á það mál, og er það fyrst
og fremst honum að þakka.
Lúðvík hafði áhuga á fleiru
en því, er laut að læknisstarf-
inu. Hann hafði miklar mætur
á skáldskap, bæði í bundnu og
óbundnu máli. Hann dáði sum
hinna eldri skálda og fylgdist
vandlega með skáldaferli og
þroska hinna yngri manna.
Fátt lét honum betur í kunn-
ingjahóp en að ræða bók-
menntir okkar, fornar og nýj-
ar. Sjálfur var liann prýðilega
ritfær og liagyrðingur góður.
Lúðvík var einnig mjög söng-
elskur. Einhver bezta rauna-
bót í langvinnum veikindum
var að lesa góða bók og hlusta
á sígilda hljómlist.
Um skeið gaf Lúðvík sig að
stjórnmálum og öðrum opin-
berum málum. Allmikið kvað
þar að honum, því að liann
var hæði orðfimur og rökvís.
Skapheitur var hann og gat
verið óhlifinn við andstæðinga
sína. Fáir munu þó hafa borið
þungan hug til hans til lengd-
ar. Sjálfur var liann allra
manna sáttfúsastur. Var það
mjög í samræmi við skapgerð
hans og trúarlmeigð að vilja
gleyma mótgerðum og fyrir-
gefa þær. Lúðvík var félags-
lyndur og tók virkan þátt i
ýmsum félagsskap. Sérstöku
ástfóstri tók hann við Rotarv-
hreyfinguna. Honum mun hafa