Læknablaðið - 01.09.1961, Síða 57

LÆKNABLAÐIÐ
125
ar á 186 dýrum og séu á marg-
an hátt ekki fullnægjandi fyrir
það verkefni, sem þeim var ætl-
að, leyfi ég mér samt að benda
á þau atriði, sem mér finnst þær
liafi leitt i ljós:
I fyrsta lagi lægri dánartölu.
I öðru lagi minni staðbundn-
ar skemmdir.
I þriðja lagi hetri, örari og
fullkomnari regeneratio, sem
virðist eiga sér stað ekki aðeins
frá ummáli brunans, eins og
venjan er, bæði á mönnum og
dýrum, heldur líka frá heil-
brigðu vefjunum innan brennda
svæðisins (3. mynd). Þessu sér-
kennilega fyrirbæri hefur mér
vitanlega aldrei verið lýst áður.
í fjórða lagi, að fatnaður, sem
gegnblotnar af brennandi legi,
heldur áfram að brenna húðina
eins lengi og hann er nógu heit-
ur til þess, sé liann ekki kældur
eða fjarlægður. Við þetta
aukast svo bæði staðbundnar
skemmdir, þ. á m. coagulatio
vefja, sbr. eggjatilraunirnar,
og svo dánartalan.
1 8. og 9. tilraun, þar sem
klæðnaðurinn var látinn vera á
dýrunum, eftir að þau höfðu
verið kæld, féll hitinn miklu
hægar en hjá hinum, þar sem
flíkurnar voru fjarlægðar strax
í upphafi kælingar. Þrefaldi
klæðnaðurinn í 9. tilraun hélt
hitanum lengur en sá tvöfaldi
í 8. tilraun. Þessi mismunur
verður þó enn þá meira áber-
andi, ef borinn er saman yfir-
borðshitinn hjá samanburðar-
dýrunum og þeim vatnskældu
(7., 8., 9„ 10. og 19. tilraun).
1 fimmta lagi virðist sannað,
að ísvatn eða álíka kalt loft,
sem notað hefur verið við kæl-
ingu á meiri háttar bruna, drepi
beinlínis dýrin, annaðhvort
vegna kuldalosts i viðbót við
liitalostið eða vegna ofkælingar.
1 sjötta lagi lækkar kælivatn-
ið yfirborðshita brennandi húð-
ar niður fyrir venjulegan húð-
hita á skemmri tíma en 30 sek.,
jafnvel þó að kælivatnið sé allt
að 30° heitt (4. mynd). Þetta er
mér ekki kunnugt um, að hafi
verið athugað áður.
í sjöunda lagi virtust mikro-
skopiskar breytingar hinna
brenndu vefja svara fullkom-
lega til hinna makroskopisku.
Mikropathologiunni er þó sleppt
i þessu erindi, vegna þess að ég'
hef ekki nærri því unnið úr
þeim gögnum, sem fyrir hendi
eru, enda ófær til þess án að-
stoðar mér færari manna i
pathohistologi.
Hér verður ekki heldur gerð
nein tilraun til að útskýra or-
sakir Ijleltanna, sem koma fram
við vatnskælingu, né hins mjög
hraða falls vfirborðshitans með
næsturn líkamsheitu vatni.
í áttunda lagi var infectionin
margfalt minna áberandi hjá
vatnskældu dýrunum.
Þá kem ég að því, hvort æski-
legt sé að notavatnskælingusem
fyrstu lijálp. Kæling of heitra