Læknablaðið - 01.08.1972, Qupperneq 66

96
LÆKNABLAÐIÐ
í aðferðafræði, félagslækningum og öðrum þeim greinum, sem nauð-
synlegar eru, til þess að læknar fái innsýn í þá þætti, sem renna
stoðum undir almennar lækningar.
í heilsugæzlustöðvum þarf að vera viðhlítandi bókakostur og
setja þarf lágmarksstaðal um bóka- og tímaritakaup.
Um viðhaldsmenntun verður að setja staðal og gera þá kröfu, að
læknar heilsugæzlustöðva eigi kost á að komast til náms á kennslu-
sjúkrahúsunum, í utanferðir og á ráðstefnur og teljist hlutgengir til
styrkveitinga, en fram að þessu hefur verið vonlítið fyrir héraðslækna
að komast frá, þó ekki væri nema vegna hraksmánarlegra embættis-
launa.
LAUNAKJÖR
Leggja ber áherzlu á, að laun lækna, auk fastra launa, verði fyrir
unnin læknisverk, en svonefnd ,,númeragjöld“ verði lögð niður. Þá
verður að vinna að því, að læknar utan Reykjavíkur hafi eigi lægri
laun en læknar á höfuðborgarsvæðinu hafa, miðað við sömu vinnu.
Vegna vinnutíma og launa þurfa þeir að hafa sérstaka aðstöðu tii
sérmenntunar; slíkt getur unnið upp á móti faglegri einangrun í dreif-
býli.
NIÐURLAG
Læknafélag íslands hefur síðan 1967 unnið mjög ötullega að skipu-
lagi heilbrigðismála, og umræður hafa verið frjóar. Það frumkvæði,
sem L.í. hefur haft, þarf að haldast áfram. Vinna verður ötullega að
því, að hægt verði að manna heilsugæzlustöðvarnar. Heilbrigðisráðu-
neytið hefur sent frá sér vel unnið og umfangsmikið frumvarp til
laga. Það kemur í flestum atriðum til móts við þær tillögur og óskir,
sem L.í. hefur á undanförnum árum sett fram um nýskipan heil-
brigðismála. Nú er komið að næsta þætti: að knýja fram þær fram-
kvæmdaúrbætur, sem nauðsynlegar eru, til þess að nýskipan þessi
komi öllum landsmönnum að fullum notum.
Vestmannaeyjum, júlí 1972.