Læknablaðið - 01.02.1974, Síða 52

28
LÆKNABLAÐID
EKNABLAÐIÐ
ELANDIC MEDICAL JOURNAL
Læknaíelag íslands' og
Læknafclag Rcykjavikur
60. ÁRG. — JAN.-FEB. 1974
AFMÆLISÁRGANGUR
Með þessu hefti hefst 60. árgangur Lækna-
blaðsins. Verður reynt að minnast þess af-
mælis á verðugan hátt síðar á árinu.
Ekki verður sagt, að árgangur þessi fari
glæsilega af stað, þar eð prentaraverkfall
setti stórt strik í reikninginn og olli mestu
um, hve hefti þetta er síðbúið.
Þessi tímamót gefa tilefni til nokkurra
hugleiðinga um þróun Læknablaðsins fyrr og
framvegis.
Allt frá upphafi hefur ritstjórn blaðsins
verið innt af hendi í hjáverkum þeirra lækna,
sem hana hafa annast. Þótt segja megi, að
þessi störf hafi jafnan verið unnin af áhuga,
er auðsætt, ef blaðað er gegnum eldri ár-
ganga, að nokkra ritstjóra ber hæst, hvað
snertir áhuga og úthald við útgáfu blaðsins.
Sú spurning vaknar, hvort Læknablaðið hefði
orðið eins langlíft og raun ber vitni, ef það
hefði ekki notið eldmóðs og dugnaðar Guð-
mundar Hannessonar og félaga, sem bar
það uppi fyrstu árin.
Læknablaðið hefur lifað feit ár og mögur.
Lengst af hefur það þó liðið næringarskort
fyrir sinnuleysi þeirra, sem átt hafa að sjá
því fyrir fæði, iæknanna allra í landinu. Það
hefur Iöngum loðað við íslenzka lækna að
vera tregir til að kveðja sér hljóðs, jafnt á
ritvelli sem málþingi. Sjálfsagt veldur þessu
margt: innbyggð hlédrægni íslendingsins,
vantrú á gildi eigin reynslu eða skoðana,
annir og jafnvel leti.
Smám saman hefur blaði okkar þó vaxið
fiskur um hrygg. í seinni tíð hafa fjárhags-
kröggur lítt staðið því fyrir þrifum. Ber eink-
um að þakka það auglýsendum blaðsins, sem
góðu heilli sjá sér og okkur hag í því, að
Læknablaðið dafni. Þannig var á síðastliðnu
ári unnt að gera gagngerðar og kostnaðar-
samar breytingar á útliti og formi blaðsins,
sem að flestra dómi eru til bóta. Líklegt er,
að til þessara breytinga megi að nokkru
rekja þá verulegu aukningu innsends efnis,
sem ritstjórar hafa orðið varir. Þennan vax-
andi áhuga þarf að nýta sem bezt, en við
íeljum, að slíkt sé ekki unnt nema gerðar
verði veigamiklar breytingar á rekstri blaðs-
ins.
Áður er þess minnzt, að ritstjórn blaðs-
ins hefur jafnan verið íhlaupavinna þeirra
lækna, sem að henni hafa staðið. Mjög lítið
hefur því mátt út af bera, til að útgáfuáætlun
hlypi öll úr skorðum. Læknablaðið verður
þráfaldlega að sitja á hakanum fyrir aðal-
störfum ritstjóra. Til þess að koma útgáfu
blaðsins á öruggan grundvöll verður að færa
það amstur, hlaup og eftirrekstur, sem
henni fylgja, á hendur fastráðins manns, sem
ekki þarf að láta aðrar skyldur sitja í fyrir-
rúmi. Hvort sem slíkur maður yrði kallaður
aðalritstjóri eða framkvæmdastjóri blaðsins,
mætti hann að ósekju vera ólæknislærður, en
ætti hins vegar að hafa kunnáttu í blaða-
mannastörfum. Sér til fulltingis hefði hann
einn eða tvo ritstjóra úr hópi lækna. Hlut-
verk slíks manns yrði tvíþætt: annars vegar
að sjá um, að útgáfa blaðsins gangi snurðu-
laust, en hins vegar að viða að hluta efnis
á ..blaðamannslegan" máta, svo sem um-
ræðum og viðtölum um heiIbrigðismál og
samskipti lækna við þjóðfélagið.
Auglýsingasmölun fyrir blaðið er veiga-
mikill þáttur, sem ekki má forsóma. Henni
er nú sinnt af starfsmanni læknafélagaskrif-
stofunnar af dugnaði, en mjög takmörkuðum
tíma. Þessari þjónustu og ýmissi annarri
verður að koma í gott horf.
Læknar sýna nú blaðinu vaxandi áhuga.
Sá áhugi má ekki koðna niður vegna stopull-
ar útgáfu blaðsins. Það er afmælisósk nú-
verandi ritstjórnar til Læknablaðsins, að því
verði framvegis trygqð ákjósanleg skilyrði
til að eflast stéttinni til sóma.