Læknablaðið - 01.02.1974, Qupperneq 54

30
LÆKNABLAÐIÐ
ættu fremur að flýta fyrir en tefja byggingu
þeirra. Báðar eru nauðsynlegir hlekkir í
bættri læknisþjónustu.
Það kom fram í svarbréfi til F.Í.L.B. frá
Páli Sigurðssyni ráðuneytisstjóra (Morgun-
blaðið 13. marz), að ráðuneytið hefði fyllsta
hug á opnun og eflingu slíkra göngudeilda.
Páll sagði jafnframt, að ekki væri hægt að
rekja núverandi ástand í göngudeildarmálum
sjúkrahúsanna til neins annars en stefnu-
mörkunar læknasamtakanna og skoðana
þeirra lækna, sem um málið hafa fjallað á
hverjum tíma. Pví er rík ástæða til, að lækna-
samtökin reki af sér slyðruorðið og marki
jákvæða stefnu um framtíðarrekstur göngu-
deilda.
Á síðasta aðalfundi Læknafélags íslands
var samþykkt skipun nefndar til athugunar
á hugsanlegri útvíkkun göngudeilda og hvern-
ig henni yrði haganlegast fyrirkomið. Nefnd
þessi (sem skipuð var 3 sérfræðingum,
en, því miður, engum heimilislækni) skilaði
lauslegu áliti á formannaráðstefnu L.Í., sem
haldin var í maí s.l. Enda þótt nefndarálitið
í heild (sem í raun er aðeins skoðun þriggja
lækna og ekki byggt á neins konar tölfræði-
legri könnun á hugsanlegu gildi göngudeilda
í íslenzka heilbrigðiskerfinu) sé ekki andvígt
útvíkkun göngudeilda að vissu marki, endar
það með því, að „stefna beri að því, að sem
mest af heilbrigðisvandamálum fólksins
verði leyst utan sjúkrahúsa og utan göngu-
deilda, svo lengi sem hægt er að sýna fram
á, að sú þjónusta sé ekki lakari en á sjúkra-
húsum og göngudeildum þeirra". En spyrja
má, hvernig er unnt að gera slíkan saman-
burð án þess að koma á fót starfhæfum
göngudeildum. Pví er eðlilegt, að svo verði
gert hið fyrsta til að fá slíkan samanburð.
Göngudeildir eru ekki húsnæðisfrekar, ef
þær eru vel skipulagðar, og stofnun þeirra
ætti því ekki að þurfa að draga úr öðrum
nauðsynlegum byggingaframkvæmdum svo
sem heilsugæzlustöðvum og húsnæði fyrir
langlegusjúklinga og aldraða, sem þarfnast
mikillar hjúkrunar við.
Pað væri óheppilegt spor, ef næsti aðaí-
fundur L.í. legðist gegn aukinni starfsemi
göngudsilda, þegar ætla má, að heilbrigðis-
yfirvöld séu hlynnt því, að starfsemi þeirra
verði aukin til muna, og því góður jarðvegur
til að gera stórátak í þessum efnum.
í áðurnefndu bréfi F.Í.L.B. til heil-
brigðisráðherra var einnig gert að um-
ræðu samhæfingarmál sjúkrahúsanna, sem
vissulega væri efni í aðra ritstjórnargrein.
Páll Sigurðsson upplýsti, að samstarfsnefnd,
sem skipuð var fyrir nokkrum árum, hefði
ekki haft neitt framkvæmdavald og þess
vegna hefði starfsemi hennar lognazt út
af. Samkvæmt nýju heilbrigðisreglugerðinni
hefði heilbrigðismálaráðherra hins vegar öðl-
azt vald til að ákveða verkaskiptingu sjúkra-
húsanna, og því að vænta þess, að reglu-
gerð þar að lútandi yrði sett á næstunni.
Pað orð hefur legið á, að yfirlæknar sjúkra-
húsanna hafi ekki sýnt mikinn áhuga á þessu
samstarfi og ef til vill er það ástæðan fyrir
því, að áðurnefnd grein um vald heilbrigðis-
málaráðherra til ákvörðunar um þessi mál
var sett inn í heilbrigðisreglugerðina nýju.
Það ætti að vera læknasamtökunum kapps-
mál að stuðla að auknu og bættu samstarfi
sjúkrahúsanna og ganqa til samstarfs við
jákvætt frumkvæði heilbrigðisyfirvalda í
þessum efnum.
Félag íslenzkra lækna I
Bretlandi.