Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.2007, Page 53

DV Páskablað mikvikudagur 4. apríl 2007 53
É
g segi að fólk sem
er fætt 40+ eld-
ist öðruvísi en þeir
sem fæddust tut-
tugu árum fyrr. Við
höfum ekki liðið
vosbúð, þrældóm
eða hungur eins
og þetta fólk bjó víða við. Svo kveða
lögin á um að fólk í fullu fjöri eigi að
hætta að vinna úti, 67 ára. Þetta hlýt-
ur að eiga að þróast með öðru og fólk
að eiga kost á því að fá að vinna eitt-
hvað áfram ef kraftar þess leyfa.“
Það er ekki annað að sjá en að Jó-
hannes í Bónus sé í góðu formi. Hann
hefur aldrei litið betur út, hann geisl-
ar af lífsgleði og gerir óspart að gamni
sínu. Hann var að koma frá Færeyj-
um og eftir hálftíma leggur hann af
stað norður í páskafrí.
„Ég hafði lofað því að segja nokkur
orð við opnun ræðismannsskrifstofu
Íslands í Færeyjum og fólk á alltaf að
standa við orð sín,“ segir hann spurð-
ur út í Færeyjarferðina.
Hann er mættur í morgunte til að
svala forvitni minni um samskipti
sín við móður sína, Kristínu Jóhann-
esdóttur og frænda sinn Óla Kr. Sig-
urðsson, Óla í Olís – en svo reynist
auðvelt að færa sig upp á skaftið og
spyrja um fleira.
„Ég veit nú ekki hvort ég er eitt-
hvað betri við móður mína en menn
almennt eru við foreldra sína,“ segir
hann. „Mamma er 89 ára, býr í eig-
in íbúð við Aflagranda og er sjálfri sér
næg. Miðað við aldur og fyrri störf
held ég að ég geti fullyrt að hún lifi
góðu lífi. Hún gengur að minnsta
kosti upp og niður Laugaveginn á
háum hælum eins og skvísa!“ seg-
ir hann. „Við Ester systir mín skipt-
umst á að fá hana í heimsókn til okk-
ar, við höfum farið saman til útlanda,
síðasta sumar kom hún með okkur
fjölskyldunni til Kaupmannahafnar
og eins kemur hún norður til okkar
og við erum einnig alltaf í símasam-
bandi. Við mamma eigum sem betur
fer í ágætu sambandi.“
1940: Undramódel
Sömuleiðis segist hann eiga góð
samskipti við Ester systur sína, sem er
sjö árum yngri en hann og hafi vissu-
lega verið dekurdúkka fjölskyldunn-
ar.
„Ég man fyrst eftir mér á Skeggja-
götu 15, en þegar ég fæddist árið
1940 leigðu mamma og pabbi íbúð
þar. Pabbi keypti svo fokhelda hæð
og ris við Mávahlíð 13, fullkláraði
þær íbúðir og þangað fluttum við
þegar ég var sex ára. Ári síðar fæddist
Ester systir mín.“
Hér hnýt ég um fæðingarár Jó-
hannesar. Fer að hugsa um þá sem
voru 67 ára þegar ég var barn og man
ekki betur en mér hafi fundist það
vera gamalmenni...og svo man ég
enn eftir Cliff Richard sem ég sá fyrir
viku. Líka fæddur 1940.
„Já, vissirðu ekki að árið 1940
var afbragðs ár, bæði hvað snertir
bíla og menn?!“ spyr hann og bros-
ir. „Þetta voru undramódel, eitthvert
besta módel sem komið hefur fram
á sjónarsviðið...! – En ég held ég geti
sagt það með sanni að æska mín var
dans á rósum. Foreldra mína skorti
ekki neitt, og þar af leiðandi mig ekki
heldur. Ég naut þeirra forréttinda að
fá að fara í sveit í níu sumur til frænd-
fólks míns á Sólheimahjáleigu í Mýr-
dal og þar leið mér vel.“
Hættulaust að vakna snemma á
laugardagsmorgnum
Þar segist hann hafa lært að bera
virðingu fyrir hlutum og fólki, nokk-
uð sem hann segir skorta of mikið hjá
ungu fólki í dag.
„Ég tók ekki þátt í húsverkun-
um heima, en gerði það hins vegar
í sveitinni. Þar lærði ég líka að það
skiptir ekki máli hvaða dagur er;
kýrnar fara ekki í frí um helgar. Þær
þarf að mjólka á mjaltatímum, líka
á laugardögum og sunnudögum.
Ég ólst því ekki upp við að það væri
Fell í staFi
aF töðulykt
Framhald á
næstu opnu
Jóhannes Jónsson kaupmaður í Bónus og fjölskylda hans hafa
staðið í stórsjó síðustu vikurnar. Hann er engu að síður í góðu
andlegu jafnvægi og segir málaferlin eins og hvert annað verk-
efni sem fólk fær að glíma við í lífinu. Hann segir Önnu Kristine
af foreldrum sínum, viðhorfum sínum til þess að fólk megi ekki
vera á vinnumarkaði eftir ákveðinn aldur, hvað það er sem kallar
fram húsbóndahollustu og kynnum sínum af heimi þunglyndis.
dv myndir gúndi