Læknablaðið - 15.08.1995, Síða 60

632
LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
áhuga á að taka að okkur eftirlit
eða skömmtun gagnvart starfs-
systkinum okkar, ef önnur betri
aðferð en tilvísanaskylda fynd-
ist til að bæta nýtingu almanna-
fjár til heilbrigðisþjónustu utan
spítala og draga úr aukaverkun-
um hennar.
Þriðja ástæðan fyrir hugsan-
legum klofningi læknasamtak-
anna eru starfshættir forystu LÍ.
Sú var tíðin, að vitrir menn og
góðgjarnir gegndu þar for-
mennsku. Þeir tíðkuðu það ekki
að fara á bak við meðstjórnend-
ur sína, bíta í hæla umbjóðenda
sinna, snuðra í handritum
Læknablaðsins eða misnota að-
stöðu sína á annan hátt. Nutu
þeir enda almenns trausts fé-
lagsmanna. Undanfarið hefur
stjórn LÍ hins vegar lokazt inni í
fílabeinsturni suður á Nónhæð,
þangað sem fæstra leiðir liggja.
Formaður Læknafélags Reykja-
víkur og formaður Sérfræðinga-
félags íslenskra lækna hafa þó
getað sigað formanni LI að vild
sinni, þannig að sá síðarnefndi
hefur misst af sér sauðargæruna
í forina. Stjórn LI hefur komizt
upp með það að lifa sínu eigin
lífi og endurnýja sig sjálf án telj-
andi afskipta aðalfundar. Sú
endurnýjun takmarkast þó við
lækna búsetta á Reykjavíkur-
svæðinu. Einnig hefur þess
verið vandlega gætt, að heimil-
islækni sé ekki hleypt í for-
mannsstólinn og hefur núver-
andi formaður hvað eftir annað
þurft að framlengja þrásetu sína
til að koma í veg fyrir það.
Læknafélag Islands hefur tekið
að sér þrönga og einsýna hags-
munagæzlu fyrir félagsmenn
sína, einnig þá sem hvað
minnstrar hylli heilbrigðisyfir-
valda og Tryggingastofnunar
njóta. Frá LÍ hafa sjaldnast
komið uppbyggilegar tillögur
um skipan heilbrigðismála held-
ur aðeins mótmæli og nagg,
þannig að læknasamtökin eru
orðin áhrifalaus um stjórn og
framtíðaruppbyggingu heil-
brigðismála og þróun velferðar-
kerfisins í heild. í stað þess að
eiga frumkvæði og vinna með
heilbrigðisyfirvöldum að
stefnumótun og hagræðingu var
stundaður hóflaus skæruhern-
aður og baktjaldmakk (lobby-
ismi) til að tryggja áframhald-
andi óheft aðgengi að almanna-
sjóðum, sem aðeins lítill hluti
stéttarinnar hefur hag af. I stað
þess að varða veginn til skyn-
samlegrar nýtingar almannafjár
innrétta læknasamtökin sér
glerhöll suður í móum. I stað
þess að sinna innra gæðaeftirliti
í verki og bæta ímynd lækna-
stéttarinnar út á við eru skipað-
ar snakknefndir, sem gert hafa
hugtök eins og siðareglur og
gæðatryggingu hlægileg. I stað
þess að taka á vandamálum,
sem læknastéttin á vissa sök á,
svo sem lyfjaávana og sýkla-
lyfjaónæmi, eru lyfjainnflytj-
endur boðnir velkomnir með
markaðsáróður sinn, áfengis-
veitingum þeirra og boðum um
utanferðir fagnað en tilraunir
starfsnefnda til að auka reisn
læknastéttarinnar í samskiptum
við lyfjaiðnaðinn eyðilagðar.
Og í stað þess að hvetja lækna til
að hafa forgöngu um sparnað í
daglegri ákvarðanatöku hefur
forysta læknasamtakanna horft
aðgerðalaus upp á stjórnvöld
þrengja hag neytendanna. Þá
fyrst vaknar forystan til lífsins,
þegar stjórnvöld reyna að koma
böndum á oflækningar og tak-
marka tilviljanakennda og
ómarkvissa dreifingu taxta-
greiðslna og gengur formaður
þar erinda eins læknahóps í
óþökk annars.
Þótt ég hafi góðan þokka á
langflestum sérgreinalæknum
spyr ég nú heimilislækna: Eruð
þið stoltir af aðild ykkar að
þessum samtökum? — Finnst
ykkur þið fá mikið í staðinn fyrir
árgjaldiðykkar? — Hvaðastétt-
arskyldur hafið þið við kollega,
sem telja það tímaeyðslu og
óþarfa kostnað fyrir sjúklinga
að leita til ykkar? — Hvernig
kunnið þið við ykkur í félags-
samtökum, þar sem meirihlut-
inn, sem undirtökin hefur, lítur
á ykkur sem undirmálslækna?
— Hver eru rök ykkar fyrir
áframhaldandi aðild að LÍ?
Áskrifendur
erlendis
Munið að tilkynna
breytt heimilisfang
til blaðsins.