Læknablaðið - 15.10.1996, Blaðsíða 58

726
LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
Katrín Fjeldsted formaður Félags íslenskra heimilislækna:
Gef ekki mikið fyrir verkfallsréttinn
Katrín Fjeldsted. Ljósm.: -jt-
»Ég gef nú ekki svo niikið
fyrir verkfallsréttinn þar sem
vcrkfall bitnar á sjúklingunum
og það er erfitt fyrir lækna að
standa í svona aðgerðum. Ég
trúi því að kjaranefnd vinni
heiðarlega, hún starfar eftir
ákveðnum lögum, er sjálfstæð í
starfi sínu og henni ber að miða
laun þeirra stétta sem hún hefur
með að gera við hliðstæðar
stéttir á almennum vinnumark-
aði. I Ijósi þessa held ég því að
þetta sé skársta leiðin í stöð-
unni,“ segir Katrín Fjeldsted
formaður Félags íslcnskra
heimilislækna þegar hún er
spurð um viðhorf sitt til samn-
ingsins.
„Óvissan um kjör okkar í
framtíðinni er mun meiri hjá
samninganefnd ríkisins en hjá
kjaranefnd og það er ljóst að
óbreytt ástand færir okkur eng-
ar kjarabætur, miklu fremur er
hætta á að kjörin rýrni áfram,“
segir Katrín Fjeldsted ennfrem-
ur. Hún segist hafa fylgst með
viðræðunum allan tímann og
verið í stöðugu sambandi við
samninganefndina. Hún segir
hugmyndina um kjaranefndar-
leiðina hafa verið rædda í for-
ystu félagsins.
Fýsileg leið
„Við vorum búin að ræða
þessa leið nokkuð og menn voru
fljótlega nokkuð sannfærðir um
að hún væri fýsileg. Ég vil fá að
nota tækifærið hér til að þakka
þeim unglæknum og læknanem-
um sem stóðu með okkur í bar-
áttunni fyrir stuðninginn því
þeir þurftu vissulega ekki endi-
lega að taka á sig launalækkun
og önnur óþægindi en kusu það
til að sýna okkur samstöðu."
Heilsugæslulæknar hafa nú
margir hverjir sótt um sín fyrri
störf og segist Katrín ekki vita
til þess að neinn sæki á móti
þeim læknum sem áður mönn-
uðu stöðurnar. Stöðunefnd
muni hins vegar meta umsækj-
endur eins og lög gera ráð fyrir
og segir hún jafnframt ljóst að
engar umsóknir hafi borist um
sumar stöður, til dæmis á Vest-
fjörðum þar sem læknar höfðu
ákveðið að fara burtséð frá nið-
urstöðum kjaraviðræðna.
„Þar voru menn bara búnir að
fá nóg af því að standa 24 stunda
vakt árum saman án þess að fá
fyrir það einhverja umbun.
Kjörin og aðstöðuleysið í ein-
menningshéruðunum hafa gert
það að verkum að menn hafa
hreinlega flosnað upp úr þess-
um stöðum. Menn virðast
nefnilega gleyma því þegar laun
heilsugæslulækna eru borin
saman við laun hjá öðrum að hjá
flestum er verið að tala um
venjulegan átta stunda vinnu-
dag en á bak við laun heilsu-
gæslulækna er mun meiri vinna
og vaktabinding."
Vantar skilning
Katrín gerði að umtalsefni
þessa sífelldu togstreitu um
kjörin: „Mér finnst það mjög
miður að það skuli ekki geta ríkt
betra samkomulag og meiri
skilningur milli ríkisvaldsins og
starfsmanna þess og að það
skuli þurfa að koma til ítrekaðra
átaka milli þessara aðila. Ég
ætla ekki að mæla kröfupólitík
bót eða óbilgirni en ég held að
kröfur starfsmanna séu langoft-
ast réttlætiskröfur og því æski-
legt að ríkið sýni þeim velvild og
að reynt sé að vinna sameigin-
lega að lausn málanna í stað
þess að það þurfi alltaf að koma
til átaka. Það hlýtur að vera
hægt að reka launastefnu með
jákvæðari hætti þótt ég skilji vel
að stjórnvöld vilji halda halla